DOI Artikel:
Galicka, Izabella; Sygietyńska-kwoczyńksa, Hanna: "Rękoymie dwie mosiężne" w Miszewie Murowanym
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14540#0095
„RĘKOYMIE DWIE..." W MISZEWIE MUROWANYM
91
12. Antaba, XV/XVI w., z Muzeum Narodowego w Islandii, Reykjavik.
Wg. U. Mendę
W jakim stopniu antaby miszewskie przystają do omawianej grupy południowoniemieckiej? Dokładna
analiza wykazuje, że poza podobieństwami istnieją też wyraźne różnice.
Podobieństwa ujawniają się w wydętych policzkach pysków z zacięciami imitującymi wąsy,
zaciśniętych zębach przygryzających wysunięty język, w sposobie umieszczenia pierścieni, a także
przymocowania do podłoża (cztery gwoździe o dużych główkach wkomponowane w pukle grzywy).
Odmiennością jest natomiast wyrastanie pysków lwów „miszewskich" jakby z tarczy pozbawionej
rantu, brak fałd pod oczami, potraktowanie pukli w sposób bardzo graficzny, faliście i energicznie
„rozczesanych", lecz nie zawiniętych na końcach, spłaszczone wystylizowane wargi w formie opaski,
romboidalna forma uszu i lustra nozdrzy, wielkość główek gwoździ przytwierdzających tarczę antaby
do drzwi i spełniających wraz z wyizolowanymi, abstrakcyjnie potraktowanymi uszami rolę dekoracyjną.
Te cechy, wraz z opracowaniem oczu — bardzo wąskich, o kącikach zewnętrznych silnie
skierowanych ku dołowi, zbliżają antaby z Miszewa Murowanego do antab z północnego portalu
kościoła Św. Wawrzyńca w Norymberdze, z kościołów w Braunau i NPMarii w Gdańsku. Różnią
się jednak zdecydowanie sposobem zamocowania pierścieni (w tych ostatnich antabach przechodzą
one poza kłami otwartych pysków). Pewne istotne podobieństwa odnajdujemy natomiast w obiektach
wiązanych z warsztatami dolnosaksońskimi, a także północnoniemieckimi i skandynawskimi, m. in.
w antabach z Loccum z poł. XV w., Bremen, Stockholmu (il. 12) i Reykjaviku, datowanych
91
12. Antaba, XV/XVI w., z Muzeum Narodowego w Islandii, Reykjavik.
Wg. U. Mendę
W jakim stopniu antaby miszewskie przystają do omawianej grupy południowoniemieckiej? Dokładna
analiza wykazuje, że poza podobieństwami istnieją też wyraźne różnice.
Podobieństwa ujawniają się w wydętych policzkach pysków z zacięciami imitującymi wąsy,
zaciśniętych zębach przygryzających wysunięty język, w sposobie umieszczenia pierścieni, a także
przymocowania do podłoża (cztery gwoździe o dużych główkach wkomponowane w pukle grzywy).
Odmiennością jest natomiast wyrastanie pysków lwów „miszewskich" jakby z tarczy pozbawionej
rantu, brak fałd pod oczami, potraktowanie pukli w sposób bardzo graficzny, faliście i energicznie
„rozczesanych", lecz nie zawiniętych na końcach, spłaszczone wystylizowane wargi w formie opaski,
romboidalna forma uszu i lustra nozdrzy, wielkość główek gwoździ przytwierdzających tarczę antaby
do drzwi i spełniających wraz z wyizolowanymi, abstrakcyjnie potraktowanymi uszami rolę dekoracyjną.
Te cechy, wraz z opracowaniem oczu — bardzo wąskich, o kącikach zewnętrznych silnie
skierowanych ku dołowi, zbliżają antaby z Miszewa Murowanego do antab z północnego portalu
kościoła Św. Wawrzyńca w Norymberdze, z kościołów w Braunau i NPMarii w Gdańsku. Różnią
się jednak zdecydowanie sposobem zamocowania pierścieni (w tych ostatnich antabach przechodzą
one poza kłami otwartych pysków). Pewne istotne podobieństwa odnajdujemy natomiast w obiektach
wiązanych z warsztatami dolnosaksońskimi, a także północnoniemieckimi i skandynawskimi, m. in.
w antabach z Loccum z poł. XV w., Bremen, Stockholmu (il. 12) i Reykjaviku, datowanych