Rocznik Historii Sztuki (17.1988)

170

EWA ŚNIEŻYŃSKA-STOLOT

1. Erazm Prezbiter, obraz Matki Boskiej Leżajskiej, 3 ćwierć XVI w.,
przemalowany ok. 1614 r. i w 2. pol. XVII w. Leżajsk, kościół Bernardynów

malowideł i desek wskazują, że do nie zamalowanych lic desek przytwierdzone były pierwotnie
drewniane ramy, o czym świadczą zachowane kołki względnie otwory po nich. Erazm malując swoje
obrazy projektował więc umieszczenie ich w ramach wykonanych przez snycerza lub przez siebie
samego. Obydwa namalowane są techniką temperową na podkładzie kredowym. Tła ich są złocone
i wytłaczane w gruncie. Obydwa przedstawiają Matkę Boską w półpostaci z Dzieciątkiem po jej
lewej stronie. Głowa Marii minimalnie zwrócona jest w prawo (od widza), a spojrzenie jej skierowane
na wprost. Głowa Dzieciątka w obu wypadkach przedstawiona jest w trzech-czwartych i lekko
wzniesiona w górę. Spojrzenie Dzieciątka na obrazie cudownym zwrócone jest ku Madonnie,
podczas gdy na obrazie w kościele parafialnym, skierowane jest w przestrzeń. Układ rąk jest

w Przemyślu znajduje się obraz Zwiastowania nieznanej proweniencji, gdzie na kartach otwartej książki, z której modli
się Maria, widnieje napis, że jest to dzieło malarza Erazma z Leżajska. Ten sposób podpisu malarza w XVI w. jest
zupełnie niemożliwy, a sam dukt liter wskazuje na 1. połowę XIX w. Niewiele starszy wydaje się być także sam obraz.