DOI Artikel:
Baranowska, Zofia: Pałac w Starym Otwocku (z historii budowy w XVII i przebudowy w XIX stuleciu)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14540#0270
266
ZOFIA BARANOWSKA
« * * «
U
4. Stary Otwock, pałac, projekty wnętrz parteru i pierwszego piętra. Syg. przez Sbarboriego, ok. 1850.
Wg J. Hinza: Szkice architektoniczne
charakteryzował się licznymi, prowadzonymi co najmniej w dwóch etapach, inwestycjami14. Powstał
wtedy ogromny zespół parkowy na płd. zachód od wyspy15 i duży folwark ze spichlerzem,
gorzelnią, browarem, stajniami po stronie północnej jeziora. Oba złożenia, rozplanowane symetrycz-
nie, łączyły się osią kompozycyjną z centralnie usytuowanym pałacem, który teraz wzbogacił swą
funkcję, stając się ośrodkiem administrującym nowoczesną gospodarką. Sam budynek nie uległ
większym zmianom. Najbardziej znaczące było: wybudowanie przy elewacji ogrodowej dwóch
oficyn (z których zachodnia, mieszcząca kuchnię, połączona była łącznikiem z alkierzem), nad-
budowanie wież zwieńczonych nowymi hełmami, dodanie tarasów pomiędzy skrzydłami a ryzalitem
(co pociągnęło za sobą konieczność modyfikacji otworów okiennych16) oraz zamianę dwóch
portali głównych17. We wnętrzach najistotniejszą innowacją była budowa klatki schodowej w płn.-zach.
14 Przebudowa pałacu w XVIII w. wymaga jeszcze szczegółowych badań, które utrudnia zaginięcie archiwum
Bielińskich.
15 Ciołek, op. cit., s. 98.
16 Siuder, op. cit., s. 22, 23 i plansze.
17 Trudno jest jednoznacznie ustalić, dlaczego wymieniono na nowe właśnie oba portale, podczas gdy całą dekorację
elewacji północnej i południowej pozostawiono bez zmian. Być może, właśnie likwidacja schodów zewnętrznych pociągała
za sobą konieczność wymontowania pierwotnego obramienia wejścia do sieni, „ukrytego" pod podestem schodów i zastąpie-
nia go przez reprezentacyjny portal główny.
ZOFIA BARANOWSKA
« * * «
U
4. Stary Otwock, pałac, projekty wnętrz parteru i pierwszego piętra. Syg. przez Sbarboriego, ok. 1850.
Wg J. Hinza: Szkice architektoniczne
charakteryzował się licznymi, prowadzonymi co najmniej w dwóch etapach, inwestycjami14. Powstał
wtedy ogromny zespół parkowy na płd. zachód od wyspy15 i duży folwark ze spichlerzem,
gorzelnią, browarem, stajniami po stronie północnej jeziora. Oba złożenia, rozplanowane symetrycz-
nie, łączyły się osią kompozycyjną z centralnie usytuowanym pałacem, który teraz wzbogacił swą
funkcję, stając się ośrodkiem administrującym nowoczesną gospodarką. Sam budynek nie uległ
większym zmianom. Najbardziej znaczące było: wybudowanie przy elewacji ogrodowej dwóch
oficyn (z których zachodnia, mieszcząca kuchnię, połączona była łącznikiem z alkierzem), nad-
budowanie wież zwieńczonych nowymi hełmami, dodanie tarasów pomiędzy skrzydłami a ryzalitem
(co pociągnęło za sobą konieczność modyfikacji otworów okiennych16) oraz zamianę dwóch
portali głównych17. We wnętrzach najistotniejszą innowacją była budowa klatki schodowej w płn.-zach.
14 Przebudowa pałacu w XVIII w. wymaga jeszcze szczegółowych badań, które utrudnia zaginięcie archiwum
Bielińskich.
15 Ciołek, op. cit., s. 98.
16 Siuder, op. cit., s. 22, 23 i plansze.
17 Trudno jest jednoznacznie ustalić, dlaczego wymieniono na nowe właśnie oba portale, podczas gdy całą dekorację
elewacji północnej i południowej pozostawiono bez zmian. Być może, właśnie likwidacja schodów zewnętrznych pociągała
za sobą konieczność wymontowania pierwotnego obramienia wejścia do sieni, „ukrytego" pod podestem schodów i zastąpie-
nia go przez reprezentacyjny portal główny.