Rocznik Historii Sztuki (17.1988)

440

JAN BIAŁOSTOCKI

3. Guillaume de la Perrière, La morosophie, 1553, emblem nr 22
(reprodukcja powiększona)

Autor przestrzega więc przed szalonymi pragnieniami, nie poddanymi kontroli rozumu i zasad
moralnych, a które ponosząc młodość prowadzą ją do zguby.

Drugi eikon, który można zestawić z Szałem, znajduje się u Gilles Corrozeta w jego Hecatongraphie
z 1543 r. Lemmat brzmi Lymage de Témérité, a obraz ukazuje nagą kobietę na koniu, z rozwianym
włosem, wieńcem na głowie, uniesionymi lekkomyślnie rękami (il. 4). Ten obraz Zuchwałości
opatrzony jest następującą subskrypcją:

Témérité trop ieune sotte,
Sur vn cheual voltige et trotte
Sans selle, sans resne, et sans bride,
Et sans auoir aulcune guide7.

Okazuje się, że obraz nieokiełznanego konia jest tradycyjnie używany w moralizującej ikonografii
jako symboliczne przedstawienie „ślepego pożądania" — cieco desio. Wprawdzie tego pojęcia nie ma

G. Corrozet, Hecatongraphie, Paris 1543, emblem Dd, przedr. w: Henkel, Schône, op. cit., szp. 1577.