Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (36.1992)

2. Młodzieniec składający ofiarę Dionizosowi. Am-
fora Euthymidesa. Ateny 510—500 r. przed Chr.
Muzeum Narodowe w Warszawie, 142332 MNW

charakterem sceny, grającym jest satyr imieniem Mimas. Można by mniemać, że obydwie
postaci z amfory Euthymidesa są wyciągiem lub redukcją takich właśnie wyobrażeń.

Jednakże bliższe porównanie z przytoczonymi scenami z kalpis watykańskiej czy
z krateru Malarza Lykaona z Warszawy wykazuje istotne różnice. Do najważniejszych
należy pominięcie naczynia u stóp młodzieńca wylewającego wino (w wyniku tego obecność
innych osób normalnie wchodzących w skład scen komos jest całkowicie komplementarna,
a zatem z łatwością może być pominięta), zastąpienie aulety satyrem, brak obramowań
i gruntu pod nogami postaci. Dzięki temu scena (o ile rzeczywiście chodzi o dwuosobową
scenę), która mogłaby uchodzić za fragment wyobrażeń komos, została odrealniona
i sprowadzona na plan półmityczny i półrealny.

Właśnie te różnice, wykluczające postaci charakterystyczne dla scen komos typu
obecnego na kraterze Malarza Lykaona, zadecydowały o takim a nie innym sądzie
Beazleya.

13