DOI article:
Dobrowolski, Witold; Muzeum Narodowe w Warszawie [Contr.]: Amfora Euthymidesa z Muzeum Narodowego w Warszawie: próba interpretacji przedstawień
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19644#0019
5. Przedstawienie satyrów. Psykter attycki. Malarz Kleofrades, ok. 500 r.p.n.e.
Compiègne, Musée Vivenel
Istnieją wszakże naszym zdaniem powody — i to natury zarówno kompozycyjnej, jak
i treściowej, by bliżej powiązać obydwie postaci. Podobnie jak wcześniej Longpérier i Witte,
Beazley w opisie sceny wybił na pierwszy plan figurę młodzieńca z amforą, a potem omówił
satyra. I choć potwierdził oczywistą równorzędność obydwu postaci, de facto traktował bok
z młodzieńcem jako główny. Tymczasem względy natury kompozycyjnej wydają się
przemawiać za tym, by amforę i umieszczone na niej przedstawienia postaci widzieć
przestrzennie, i to z bokiem z figurą satyra zwróconym ku patrzącemu. W tym ustawieniu
satyr odwraca się od widza ku młodzieńcowi z amforą i powstający między nimi związek
przestrzenny staje się ciągłą przestrzenią dziejącej się między nimi akcji. Podobny sposób
zaakceptowania przestrzennego związku między dwiema postaciami ustawionymi ukośnie
w stosunku do płaszczyzny tła, z których bliższa odwraca się od nas w kierunku
umieszczonej w głębi i przesuniętej, dostrzegamy na słynnej amforze Euthymidesa z Mona-
chium. Przedstawiona jest na niej także scena zbrojenia się Hektora9.
Wykorzystanie umiejętności stosowania skrótów perspektywicznych pozwoliło na
zasugerowanie głębi sceny przy równoczesnym uniknięciu nakładania się sylwet i utrzy-
maniu czystości płynnej i harmonijnej linii konturu. Formuła ta musiała być szczególnie
istotna przy wykonywaniu reliefów, a nie należy zapominać, że ojciec Euthymidesa był
rzeźbiarzem. Nawet jeśli nasz malarz nie był tym, który pierwszy zastosował podobne
rozwiązania, to potrafił z pewnością w lot docenić jego zalety, podobnie jak i inni malarze
wazowi nieco od niego późniejsi. Pary zwróconych ku sobie i ukośnie przedstawionych
satyrów widzimy na pięknym psykterze Malarza Kleofradesa z Musée Vivenel z Campiegne,
wykonanym około 500 r. przed Chr10. Na kraterze wykonanym w warsztacie Myzona, z
15
Compiègne, Musée Vivenel
Istnieją wszakże naszym zdaniem powody — i to natury zarówno kompozycyjnej, jak
i treściowej, by bliżej powiązać obydwie postaci. Podobnie jak wcześniej Longpérier i Witte,
Beazley w opisie sceny wybił na pierwszy plan figurę młodzieńca z amforą, a potem omówił
satyra. I choć potwierdził oczywistą równorzędność obydwu postaci, de facto traktował bok
z młodzieńcem jako główny. Tymczasem względy natury kompozycyjnej wydają się
przemawiać za tym, by amforę i umieszczone na niej przedstawienia postaci widzieć
przestrzennie, i to z bokiem z figurą satyra zwróconym ku patrzącemu. W tym ustawieniu
satyr odwraca się od widza ku młodzieńcowi z amforą i powstający między nimi związek
przestrzenny staje się ciągłą przestrzenią dziejącej się między nimi akcji. Podobny sposób
zaakceptowania przestrzennego związku między dwiema postaciami ustawionymi ukośnie
w stosunku do płaszczyzny tła, z których bliższa odwraca się od nas w kierunku
umieszczonej w głębi i przesuniętej, dostrzegamy na słynnej amforze Euthymidesa z Mona-
chium. Przedstawiona jest na niej także scena zbrojenia się Hektora9.
Wykorzystanie umiejętności stosowania skrótów perspektywicznych pozwoliło na
zasugerowanie głębi sceny przy równoczesnym uniknięciu nakładania się sylwet i utrzy-
maniu czystości płynnej i harmonijnej linii konturu. Formuła ta musiała być szczególnie
istotna przy wykonywaniu reliefów, a nie należy zapominać, że ojciec Euthymidesa był
rzeźbiarzem. Nawet jeśli nasz malarz nie był tym, który pierwszy zastosował podobne
rozwiązania, to potrafił z pewnością w lot docenić jego zalety, podobnie jak i inni malarze
wazowi nieco od niego późniejsi. Pary zwróconych ku sobie i ukośnie przedstawionych
satyrów widzimy na pięknym psykterze Malarza Kleofradesa z Musée Vivenel z Campiegne,
wykonanym około 500 r. przed Chr10. Na kraterze wykonanym w warsztacie Myzona, z
15