DOI article:
Dobrowolski, Witold; Muzeum Narodowe w Warszawie [Contr.]: Amfora Euthymidesa z Muzeum Narodowego w Warszawie: próba interpretacji przedstawień
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19644#0020
6. Syzyf i komaści. Krater z warsztatu Mysona.
Ok. 490 r. Muzeum Narodowe w Warszawie,
200452 MNW
Muzeum Narodowego w Warszawie, tańczący komaści tworzą podobnie ustawione pary11.
Wzajemny stosunek tych par podkreślony jest układem torsów sharmonizowanym przez
prawie lustrzany układ i, w przybliżeniu, równoległym ułożeniem kończyn. Podobną
dyspozycję wykazują postaci z amfory warszawskiej. Jedna z nich jest jakby niedokładnym
odbiciem lustrzanym drugiej, umieszczonej na odwrocie. Jedynie lewa noga młodzieńca
powinna była zostać narysowana w ustawieniu frontalnym (od przodu), jak prawa noga
satyra ukazana w skrócie od pięty, ale widocznie ta poza sprawiała rysownikowi trudności.
Jej kontur do wysokości łydki został narysowany w ustawieniu frontalnym, by potem
— niekonsekwentnie — przejść do pozycji profilowej. Mimo, że takie niekonsekwencje
zdarzały się naszemu pionierowi, w niczym nie umniejsza to rewolucyjnego nowatorstwa
jego sztuki.
Ścisły kompozycyjny związek obydwu postaci z amfory warszawskiej dowodzi, iż nie
muszą być one traktowane jako wyciąg czy redukcja szerszej sceny komos czy jakiegoś
przedstawienia o charakterze zbliżonym. Koncepcyjnie mogą one istnieć jako samodzielny
motyw.
Różnice, jakie Beazley stwierdził w porównaniu z przedstawieniami typu występującego
na kraterze Malarza Lykaona, nie miały dla niego większego znaczenia. There is no krater
[...] because the artist is interested in the human figure only [...], twierdził12. Takie twierdzenie
jest oczywiście poza wszelkimi możliwościami sprawdzianu czy kontroli. Jednakże ów brak
jest intrygujący, choćby dlatego, iż wspólnie z obecnością satyra i brakiem gruntu pod
nogami postaci, pozbawia scenę pierwiastka realizmu i wprowadza wyraźnie całość w obręb
wyobrażeń i czynności religijno-mitycznych.
16
Ok. 490 r. Muzeum Narodowe w Warszawie,
200452 MNW
Muzeum Narodowego w Warszawie, tańczący komaści tworzą podobnie ustawione pary11.
Wzajemny stosunek tych par podkreślony jest układem torsów sharmonizowanym przez
prawie lustrzany układ i, w przybliżeniu, równoległym ułożeniem kończyn. Podobną
dyspozycję wykazują postaci z amfory warszawskiej. Jedna z nich jest jakby niedokładnym
odbiciem lustrzanym drugiej, umieszczonej na odwrocie. Jedynie lewa noga młodzieńca
powinna była zostać narysowana w ustawieniu frontalnym (od przodu), jak prawa noga
satyra ukazana w skrócie od pięty, ale widocznie ta poza sprawiała rysownikowi trudności.
Jej kontur do wysokości łydki został narysowany w ustawieniu frontalnym, by potem
— niekonsekwentnie — przejść do pozycji profilowej. Mimo, że takie niekonsekwencje
zdarzały się naszemu pionierowi, w niczym nie umniejsza to rewolucyjnego nowatorstwa
jego sztuki.
Ścisły kompozycyjny związek obydwu postaci z amfory warszawskiej dowodzi, iż nie
muszą być one traktowane jako wyciąg czy redukcja szerszej sceny komos czy jakiegoś
przedstawienia o charakterze zbliżonym. Koncepcyjnie mogą one istnieć jako samodzielny
motyw.
Różnice, jakie Beazley stwierdził w porównaniu z przedstawieniami typu występującego
na kraterze Malarza Lykaona, nie miały dla niego większego znaczenia. There is no krater
[...] because the artist is interested in the human figure only [...], twierdził12. Takie twierdzenie
jest oczywiście poza wszelkimi możliwościami sprawdzianu czy kontroli. Jednakże ów brak
jest intrygujący, choćby dlatego, iż wspólnie z obecnością satyra i brakiem gruntu pod
nogami postaci, pozbawia scenę pierwiastka realizmu i wprowadza wyraźnie całość w obręb
wyobrażeń i czynności religijno-mitycznych.
16