nonoccJ)it eu fût
utxfbr • iwr^««*
p
ft
n 11 na« amiw
2. Atlant (Inicjał „T"), rękopis Leges Longobardorum, Sankt Gallen, VIII w. niiüara* ul « « -J
antycznej atlanci są zawsze nadzy czy półnadzy. Poza ich wyraża wysiłek w sposób bardziej
ekspresyjny niż w wypadku kariatyd, majestatycznie dźwigających swój ciężar.
Średniowieczne traktowanie dźwigającej postaci pozwala odczuć smutek, przytłoczenie
nadmiernym ciężarem. C. L. Ragghianti23 opisując w swej historii rzeźby europejskiej
VIII—XIII w. postacie atlantów na filarze międzyościeżowym w St Pierre w Beaulieu użył
określenia: oppressione e dolore.
Kapitel w St Rémy ukazuje tylko dwa atlasy, usytuowane w narożach. Unoszą one
ramiona, by dźwignąć górną płytę i podtrzymać medaliony na frontalnej i bocznych
płaszczyznach. W ich opisie naukowym M. F. Hearn24 stwierdza, że wraz z „wachlarzem"
akantowego listowia, wypełniającego przestrzeń pomiędzy figurami, postacie atlantów
wyrażają w dużej mierze format korynckiego kapitelu. Ze względnie plastycznego mode-
lowania bryły można wnioskować, że pełność figur wynika z osobnego kształtowania ich
w stiuku, a następnie dostawienia do trzonu kapitelu, nie zaś —jak mogłoby się wydawać —
91
utxfbr • iwr^««*
p
ft
n 11 na« amiw
2. Atlant (Inicjał „T"), rękopis Leges Longobardorum, Sankt Gallen, VIII w. niiüara* ul « « -J
antycznej atlanci są zawsze nadzy czy półnadzy. Poza ich wyraża wysiłek w sposób bardziej
ekspresyjny niż w wypadku kariatyd, majestatycznie dźwigających swój ciężar.
Średniowieczne traktowanie dźwigającej postaci pozwala odczuć smutek, przytłoczenie
nadmiernym ciężarem. C. L. Ragghianti23 opisując w swej historii rzeźby europejskiej
VIII—XIII w. postacie atlantów na filarze międzyościeżowym w St Pierre w Beaulieu użył
określenia: oppressione e dolore.
Kapitel w St Rémy ukazuje tylko dwa atlasy, usytuowane w narożach. Unoszą one
ramiona, by dźwignąć górną płytę i podtrzymać medaliony na frontalnej i bocznych
płaszczyznach. W ich opisie naukowym M. F. Hearn24 stwierdza, że wraz z „wachlarzem"
akantowego listowia, wypełniającego przestrzeń pomiędzy figurami, postacie atlantów
wyrażają w dużej mierze format korynckiego kapitelu. Ze względnie plastycznego mode-
lowania bryły można wnioskować, że pełność figur wynika z osobnego kształtowania ich
w stiuku, a następnie dostawienia do trzonu kapitelu, nie zaś —jak mogłoby się wydawać —
91