DOI Artikel:
Jaroszewski, Tadeusz Stefan: Zamek na znaczku pocztowym za 30 groszy: (wspomnienie o Zamku w Mirze)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19644#0180
piętrze skrzydła wschodniego. Teodor Bursze odwołał się tu do form klasycystycznych mimo
barokowego portalu (il. 11). Chyba żadna z tych wizji nie została zrealizowana, wszystkie
cztery rysunki świadczą jednak o niezaprzeczalnym talencie malarskim autora, który
zaprojektował znakomity pastisz nie szkodzący na pewno gotycko-renesansowej architek-
turze zamku. A swoją drogą szkoda, że ks. Michałowi Światopełk-Mirskiemu nie udało się
doprowadzić do końca zaplanowanych robót w skrzydle wschodnim, mielibyśmy bowiem
jeszcze jedną wspaniałą rezydencję kresową wraz z wnętrzami (il. 12). Trzeba również
przyznać, że w okresie dwudziestolecia międzywojennego nieczęsto zdarzały się architektom
podobne zamówienia.
Podróż do Miru skończona. Trzeba wracać do rzeczywistości i do rozbudzonych na
nowo marzeń o wyprawie na Litwę i Białoruś. A może jednak uda się tam pojechać
i zobaczyć zamek ze znaczka pocztowego za 30 groszy?
PRZYPISY
1 Cyt. za M. Wańkowicz, Od Stołpców po Kair, Warszawa 1971, s. 35.
2 Znaczek ten został wydrukowany między 5 sierpnia a grudniem 1935 r. w nakładzie 10,5 miliona
egzemplarzy. Powstał według projektu L. Sowińskiego, rytował go W. Vacek. Zachował ważność do września
1939 r. Por. Katalog specjalizowany znaków pocztowych ziem polskich, 1990, wyd. 3, cz. 1, Warszawa 1989, s. 184.
3 W. Syrokomla, Wędrówki po moich niegdyś okolicach. Wspomnienia, studia historyczne i obyczajowe,
Wilnol853, s. 32—33.
4 O zamku w Mirze pisali m.in.: A. Pług, Zwaliska zamku w Mirze. Kłosy, t. 24, 1877, nr 620, s. 320—322;
A. Jelski, Mir. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 6, Warszawa 1885,
s. 485—488. Najwięcej wiadomości i wykaz literatury szczegółowej podaje R. Aftanazy, Materiały do dziejów
rezydencji, pod redakcją A. J. Baranowskiego, t. 2. Dawne województwa: Brzesko-Litewskie, Nowogródz-
kie, Warszawa 1986, s. 306—311. Por. również W.A. Czanturija, Biełorussija — istoriczeskij oczerk. [w:]
Pamjatniki iskusstwa Sowietskogo Sojuza, Biełorussija, Litwa, Łatwija, Estonija. Sprawocznik — putiewoditiel,
Moskwa 1986, s. XI, 377—378; W. A. Czanturija, Istorija architektury Biełorussiji (dooktjabrskij pieriod), 1.1,
Mińsk 1985, s. 68—73.
5 Syrokomla, j.w., s. 41—45; Aftanazy, jw., s. 306.
6 Aftanazy, jw., s. 306.
7 A f t a n a z y, jw., s. 307.
8 Aftanazy, jw., s. 307.
9 Aftanazy, jw., s. 307. Przypuszczano również, że Mirscy wzięli nazwisko od miejscowości Miory
w dawnym powiecie dziśnieńskim. Miasteczko Miory Sebastian Mirski zakupił dopiero w roku 1640, ale położone
obok dobra o tej samej nazwie Mirscy posiadali od dawna. (Słownik geograficzny..., t. 6, Warszawa 1885, s. 484).
10 Aftanazy, jw., s. 48.
11 Syrokomla, j.w., s. 39.
12 Aftanazy, jw., s. 308.
176
barokowego portalu (il. 11). Chyba żadna z tych wizji nie została zrealizowana, wszystkie
cztery rysunki świadczą jednak o niezaprzeczalnym talencie malarskim autora, który
zaprojektował znakomity pastisz nie szkodzący na pewno gotycko-renesansowej architek-
turze zamku. A swoją drogą szkoda, że ks. Michałowi Światopełk-Mirskiemu nie udało się
doprowadzić do końca zaplanowanych robót w skrzydle wschodnim, mielibyśmy bowiem
jeszcze jedną wspaniałą rezydencję kresową wraz z wnętrzami (il. 12). Trzeba również
przyznać, że w okresie dwudziestolecia międzywojennego nieczęsto zdarzały się architektom
podobne zamówienia.
Podróż do Miru skończona. Trzeba wracać do rzeczywistości i do rozbudzonych na
nowo marzeń o wyprawie na Litwę i Białoruś. A może jednak uda się tam pojechać
i zobaczyć zamek ze znaczka pocztowego za 30 groszy?
PRZYPISY
1 Cyt. za M. Wańkowicz, Od Stołpców po Kair, Warszawa 1971, s. 35.
2 Znaczek ten został wydrukowany między 5 sierpnia a grudniem 1935 r. w nakładzie 10,5 miliona
egzemplarzy. Powstał według projektu L. Sowińskiego, rytował go W. Vacek. Zachował ważność do września
1939 r. Por. Katalog specjalizowany znaków pocztowych ziem polskich, 1990, wyd. 3, cz. 1, Warszawa 1989, s. 184.
3 W. Syrokomla, Wędrówki po moich niegdyś okolicach. Wspomnienia, studia historyczne i obyczajowe,
Wilnol853, s. 32—33.
4 O zamku w Mirze pisali m.in.: A. Pług, Zwaliska zamku w Mirze. Kłosy, t. 24, 1877, nr 620, s. 320—322;
A. Jelski, Mir. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 6, Warszawa 1885,
s. 485—488. Najwięcej wiadomości i wykaz literatury szczegółowej podaje R. Aftanazy, Materiały do dziejów
rezydencji, pod redakcją A. J. Baranowskiego, t. 2. Dawne województwa: Brzesko-Litewskie, Nowogródz-
kie, Warszawa 1986, s. 306—311. Por. również W.A. Czanturija, Biełorussija — istoriczeskij oczerk. [w:]
Pamjatniki iskusstwa Sowietskogo Sojuza, Biełorussija, Litwa, Łatwija, Estonija. Sprawocznik — putiewoditiel,
Moskwa 1986, s. XI, 377—378; W. A. Czanturija, Istorija architektury Biełorussiji (dooktjabrskij pieriod), 1.1,
Mińsk 1985, s. 68—73.
5 Syrokomla, j.w., s. 41—45; Aftanazy, jw., s. 306.
6 Aftanazy, jw., s. 306.
7 A f t a n a z y, jw., s. 307.
8 Aftanazy, jw., s. 307.
9 Aftanazy, jw., s. 307. Przypuszczano również, że Mirscy wzięli nazwisko od miejscowości Miory
w dawnym powiecie dziśnieńskim. Miasteczko Miory Sebastian Mirski zakupił dopiero w roku 1640, ale położone
obok dobra o tej samej nazwie Mirscy posiadali od dawna. (Słownik geograficzny..., t. 6, Warszawa 1885, s. 484).
10 Aftanazy, jw., s. 48.
11 Syrokomla, j.w., s. 39.
12 Aftanazy, jw., s. 308.
176