Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (36.1992)

11. Hamra, Gotlandia, głowa krucyfiksu z ok. 1295 roku, wg J. Roosvala

nim występuje bowiem, charakterystyczne dla obiektu pomorskiego, niskie opuszczenie
perizonium, analogiczny typ twarzy z niewielkim zarostem wokół rozchylonych warg,
następnie podobny modelunek gałek ocznych czy odstające uszy, których nie zakrywają
opadające spod korony sznurowej skąpe pasma włosów. Gdyby z krucyfiksu z Rymania
usunąć, dodane niewątpliwie później, sterczące w koronie sznurowej potężne kolce,
zbieżność z postacią Chrystusa Ukrzyżowanego z Doberanu uwydatniłaby się jeszcze
bardziej. Na związki z warsztatem w Doberanie wskazują również podobieństwa płasko
rzeźbionych medalionów w zakończeniach krzyża. Rzuca się to w oczy szczególnie przy
porównaniu symbolu św. Łukasza Ewangelisty z doberańską płaskorzeźbą, zawierającą
scenę Ofiarowanie Samuela na Służbę Bożą (Księga Samuela 1, 24)31.

249