DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Miscellanea
DOI article:Król-Kaczorowska, Barbara: Rzymskie projekty teatrów Jakuba Hempla
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.47789#0069
RZYMSKIE PROJEKTY TEATRÓW JAKUBA HEMPLA
II. 15. Teatr San Carlo w Neapolu, fasada główna budynku. Proj. arch. A. Niccolini w r. 1810.
(Fot. Vwarelli)
11. Dodatkowy projekt teatru. Wprawdzie jest
odmienny od właściwego projektu konkursowego,, na-
tomiast powtarza szereg elementów ujawnionych na
planszy 2 (szkice do projektu). Rzut tego teatru jest
inspirowany rzutem lewym dolnym — z tej planszy.
Na ów projekt dodatkowy składają się: rzuty parteru
i piętra, elewacja główna oraz przekrój podłużny
(wszystkie na jednej planszy). Specjalnie interesujące
dla późniejszej twórczości Hempla w Polsce wydają
się te właśnie projekty. I tak ozdobiona szerokim
kolumnowym portykiem fasada tego teatru (przy-
wodząca na myśl teatr Victora Louisa w Bordeaux) —
jeśli nie weźmiemy pod uwagę górnej części dachu —
przypomina fasadę przebudowanego przez Hempla
w 1. 1791—99 warszawskiego pałacu Lubomirskich za
Żelazną Bramą 14.
Projekt tego teatru wpłynął także na projekty:
przebudowy pałacu w Zamościu (r. 1802), przebudowy
14 JAROSZEWSKI, Hemplowie, jw., s. 299—304, 11. 14,
19, 20.
15 T. S. JAROSZEWSKI, Jakuba Hempla projekty prze-
budowy zamku w Grzymałowie, „Biul. Hist. Sztuki” XXI,
1959, nr 1, s. 93, 11. 2.
16 JAROSZEWSKI, Hemplowie, jw., s. 309—318, 11. 28, 29.
17 Tamże, 11. 16. Sposób podpisywania plansz warszaw-
zamku w Grzymałowie (przed r. 1820) — elewacja od
strony stawu 15 oraz przebudowy ratusza w Lublinie
(ok. r. 1826) 16. Przy czym między fasadą tego teatru
a elewacją frontową pałacu Lubomirskich — podo-
bieństwo jest uderzające. Natomiast elewacja tylna
tego pałacu, przypomina widoczną na przekroju po-
przecznym przez salę z widokiem na scenę i pod-
wórze (plansza 6), wewnętrzną elewację od podwórza
właściwego projektu konkursowego. Przekrój poprzecz-
ny pałacu Lubomirskich każę myśleć o wspomnianej
tu planszy 6 17.
Również neogotyckie ostrołuki widoczne na prze-
kroju teatru, dzielące jego scenę na trzy nawy
powtórzyły się w późniejszej twórczości architekta,
np. w projekcie stajni, wozowni i rajtszuli w Łań-
cucie (1802) 18 oraz w fasadzie oranżerii w Grzymało-
wie (przed 1820) 19.
skiego pałacu za Żelazną Bramą jest identyczny ze sposo-
bem w jaki HEMPEL podpisał iswój właściwy projekt kon-
kursowy: czarne litery na kilkucentymetrowej szerokości
barwnym tle, u dołu plansz.
18 Tamże, il. 25.
19 JAROSZEWSKI, Grzymałów, jw., s. 95, il. 4.
61
II. 15. Teatr San Carlo w Neapolu, fasada główna budynku. Proj. arch. A. Niccolini w r. 1810.
(Fot. Vwarelli)
11. Dodatkowy projekt teatru. Wprawdzie jest
odmienny od właściwego projektu konkursowego,, na-
tomiast powtarza szereg elementów ujawnionych na
planszy 2 (szkice do projektu). Rzut tego teatru jest
inspirowany rzutem lewym dolnym — z tej planszy.
Na ów projekt dodatkowy składają się: rzuty parteru
i piętra, elewacja główna oraz przekrój podłużny
(wszystkie na jednej planszy). Specjalnie interesujące
dla późniejszej twórczości Hempla w Polsce wydają
się te właśnie projekty. I tak ozdobiona szerokim
kolumnowym portykiem fasada tego teatru (przy-
wodząca na myśl teatr Victora Louisa w Bordeaux) —
jeśli nie weźmiemy pod uwagę górnej części dachu —
przypomina fasadę przebudowanego przez Hempla
w 1. 1791—99 warszawskiego pałacu Lubomirskich za
Żelazną Bramą 14.
Projekt tego teatru wpłynął także na projekty:
przebudowy pałacu w Zamościu (r. 1802), przebudowy
14 JAROSZEWSKI, Hemplowie, jw., s. 299—304, 11. 14,
19, 20.
15 T. S. JAROSZEWSKI, Jakuba Hempla projekty prze-
budowy zamku w Grzymałowie, „Biul. Hist. Sztuki” XXI,
1959, nr 1, s. 93, 11. 2.
16 JAROSZEWSKI, Hemplowie, jw., s. 309—318, 11. 28, 29.
17 Tamże, 11. 16. Sposób podpisywania plansz warszaw-
zamku w Grzymałowie (przed r. 1820) — elewacja od
strony stawu 15 oraz przebudowy ratusza w Lublinie
(ok. r. 1826) 16. Przy czym między fasadą tego teatru
a elewacją frontową pałacu Lubomirskich — podo-
bieństwo jest uderzające. Natomiast elewacja tylna
tego pałacu, przypomina widoczną na przekroju po-
przecznym przez salę z widokiem na scenę i pod-
wórze (plansza 6), wewnętrzną elewację od podwórza
właściwego projektu konkursowego. Przekrój poprzecz-
ny pałacu Lubomirskich każę myśleć o wspomnianej
tu planszy 6 17.
Również neogotyckie ostrołuki widoczne na prze-
kroju teatru, dzielące jego scenę na trzy nawy
powtórzyły się w późniejszej twórczości architekta,
np. w projekcie stajni, wozowni i rajtszuli w Łań-
cucie (1802) 18 oraz w fasadzie oranżerii w Grzymało-
wie (przed 1820) 19.
skiego pałacu za Żelazną Bramą jest identyczny ze sposo-
bem w jaki HEMPEL podpisał iswój właściwy projekt kon-
kursowy: czarne litery na kilkucentymetrowej szerokości
barwnym tle, u dołu plansz.
18 Tamże, il. 25.
19 JAROSZEWSKI, Grzymałów, jw., s. 95, il. 4.
61