DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Tytus-Wan̄kowska, Joanna: Budynek Dawnej Loży Masońskiej w Kętrzynie przy ul. Mickiewicza 5: (Streszczenie referatu wygŁoszonego na zebraniu naukowym OddziaŁu Warszawskiego SHS w dniu 26 stycznia 1976 r.)
DOI article:List do redakcji. Sprostowanie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48040#0395
KRONIKA STOWARZYSZENIA HISTORYKÓW SZTUKI
sażenia loży kętrzyńskiej. Zostały
one usunięte przy jej likwidacji,
względnie zniszczone przez później-
sze przebudowy.
Budynek dawnej loży masoń-
skiej w Kętrzynie jest jednym z
nielicznych, dobrze zachowanych
przykładów architektury masońskiej
w Polsce. Obecnie, po przeprowa-
dzeniu badań architektonicznych o-
biektu i sporządzeniu dokumenta-
cji historycznej dla potrzeb PP
PKZ Z/Olsztyn, których wynikiem
jest niniejszy referat, budynek bę-
dzie poddany gruntownemu remon-
towi. Opracowano projekt adapta-
cji budynku na siedzibę Związku
Nauczycielstwa Polskiego. W ra-
mach tej adaptacji, zostanie zre-
konstruowana pierwotna dyspozy-
cja elewacji zewnętrznych przy
jednoczesnym zachowaniu ryzalitu
wsch. mieszczącego klatkę schodo-
wą, oraz wysoka sala na parterze
(dawna loża właściwa). Sala ta bę-
dzie pełnić funkcję biblioteki z
czytelnią.
LIST DO REDAKCJI
Sprostowanie
Z dużym zdziwieniem przeczytałem onegdaj w artykule doc. dr J. T. Frazika
pt. Budowniczowie i artyści na usługach Franciszkanów przemyskich od XV-
—XVIII w. na tle dziejów kościoła i jego wyposażenia, ogłoszonym w „Biuletynie”
XXXVII, nr 4, na s. 312 następujące zdanie: Z teczki nr XII, jak wskazuje rewers,
Kazimierz Osiński, nieżyjący dziś dyrektor miejscowego muzeum, wypożyczył w
dniu 20.1.1937 r. dla prof. Zbigniewa Hornunga, ówczesnego konserwatora lwow-
skiego, 4 akta i dotąd nie zostały one zwrócone. Były to dwie umowy ze snyce-
rzem Stefanem Grodzickim (1769 i 70) oraz dwie umowy ze snycerzem Francisz-
kiem Duńczewskim (1774 i 1776). W przypisie zaś 7 na tejże stronie dorzucił autor
artykułu: Zapewne znajdują się one dziś w zbiorach .[!] prof. Hornunga lub w ko-
respondencji po Osińskim. Poza tym na s. 323 wspomina doc. Frazik raz jeszcze
o zaginięciu tych kontraktów, wzmiankowanych przeze mnie w pracy o Antonim
Osińskim, co sugeruje, że rękopisy te dotarły do moich rąk.
W związku z tym stwierdzam kategorycznie i proszę o umieszczenie w najbliż-
szym numerze „Biuletynu” następującego oświadczenia:
1° Nigdy nie korzystałem z usług śp. inż. Kazimierza Osińskiego w poszukiwa-
niach archiwalnych, a w szczególności w tym wypadku, oraz nie otrzymałem
od niego tych umów.
2° Miałem bowiem na wiele lat przed tym sporządzone na miejscu odpisy tych
archiwalnych dokumentów, dzięki uprzejmości ówczesnego gwardiana konwen-
tu O. R. Swierczyńskiego, które po dziś dzień znajdują się w moim posiadaniu.
3° Pragnąc w miarę mych możliwości nie dopuścić do uszczuplenia stanu 'posiada-
nia archiwum franciszkańskiego w Przemyślu, przesyłam równocześnie odpisy
tych kontraktów, sporządzone z wyżej wspomnianych odpisów, tamtejszemu
konwentowi, .z prośbą o załączenie niniejszego sprostowania do rewersu inż.
Osińskiego. Równocześnie zastrzegam sobie prawo pierwszeństwa do opubliko-
wania tych umów w niedawno ukończonej pracy o działalności lwowskich sny-
cerzy w ostatnich dziesięcioleciach XVIII w.
4° Nie mogę powstrzymać się od wyrażenia ubolewania z powodu nielojalnego
postępowania doc. Frazika, którego znam od lat trzydziestu, że nie uważał za
stosowne zwrócić się do mnie w tak istotnej sprawie o wyjaśnienie, lecz wy-
sunął pod moim adresem insynuacje, godzące w moje dobre imię, posądzając
mnie o przywłaszczenie sobie -tych źródłowych przekazów.
5° W związku z tym pozwalam sobie stwierdzić, że w czasie mojej działalności na
stanowisku Okręgowego Konserwatora Zabytków Sztuki i Kultury na woje-
wództwo Lwowskie, Stanisławowskie i Tarnopolskie w latach 1929—39 a n i
razu nie wypożyczyłem z archiwów parafialnych i klasztornych żadnych rę-
kopisów, uważając to za niedopuszczalne i sprzeczne z charakterem funkcji
Państwowego Opiekuna Zabytków, lecz zawsze robiłem stosowne odpisy na
miejscu.
Z poważaniem
Prof. dr Zbigniew Hornung
31 maja 1976 r., Muzeum Narodowe we Wrocławiu
sażenia loży kętrzyńskiej. Zostały
one usunięte przy jej likwidacji,
względnie zniszczone przez później-
sze przebudowy.
Budynek dawnej loży masoń-
skiej w Kętrzynie jest jednym z
nielicznych, dobrze zachowanych
przykładów architektury masońskiej
w Polsce. Obecnie, po przeprowa-
dzeniu badań architektonicznych o-
biektu i sporządzeniu dokumenta-
cji historycznej dla potrzeb PP
PKZ Z/Olsztyn, których wynikiem
jest niniejszy referat, budynek bę-
dzie poddany gruntownemu remon-
towi. Opracowano projekt adapta-
cji budynku na siedzibę Związku
Nauczycielstwa Polskiego. W ra-
mach tej adaptacji, zostanie zre-
konstruowana pierwotna dyspozy-
cja elewacji zewnętrznych przy
jednoczesnym zachowaniu ryzalitu
wsch. mieszczącego klatkę schodo-
wą, oraz wysoka sala na parterze
(dawna loża właściwa). Sala ta bę-
dzie pełnić funkcję biblioteki z
czytelnią.
LIST DO REDAKCJI
Sprostowanie
Z dużym zdziwieniem przeczytałem onegdaj w artykule doc. dr J. T. Frazika
pt. Budowniczowie i artyści na usługach Franciszkanów przemyskich od XV-
—XVIII w. na tle dziejów kościoła i jego wyposażenia, ogłoszonym w „Biuletynie”
XXXVII, nr 4, na s. 312 następujące zdanie: Z teczki nr XII, jak wskazuje rewers,
Kazimierz Osiński, nieżyjący dziś dyrektor miejscowego muzeum, wypożyczył w
dniu 20.1.1937 r. dla prof. Zbigniewa Hornunga, ówczesnego konserwatora lwow-
skiego, 4 akta i dotąd nie zostały one zwrócone. Były to dwie umowy ze snyce-
rzem Stefanem Grodzickim (1769 i 70) oraz dwie umowy ze snycerzem Francisz-
kiem Duńczewskim (1774 i 1776). W przypisie zaś 7 na tejże stronie dorzucił autor
artykułu: Zapewne znajdują się one dziś w zbiorach .[!] prof. Hornunga lub w ko-
respondencji po Osińskim. Poza tym na s. 323 wspomina doc. Frazik raz jeszcze
o zaginięciu tych kontraktów, wzmiankowanych przeze mnie w pracy o Antonim
Osińskim, co sugeruje, że rękopisy te dotarły do moich rąk.
W związku z tym stwierdzam kategorycznie i proszę o umieszczenie w najbliż-
szym numerze „Biuletynu” następującego oświadczenia:
1° Nigdy nie korzystałem z usług śp. inż. Kazimierza Osińskiego w poszukiwa-
niach archiwalnych, a w szczególności w tym wypadku, oraz nie otrzymałem
od niego tych umów.
2° Miałem bowiem na wiele lat przed tym sporządzone na miejscu odpisy tych
archiwalnych dokumentów, dzięki uprzejmości ówczesnego gwardiana konwen-
tu O. R. Swierczyńskiego, które po dziś dzień znajdują się w moim posiadaniu.
3° Pragnąc w miarę mych możliwości nie dopuścić do uszczuplenia stanu 'posiada-
nia archiwum franciszkańskiego w Przemyślu, przesyłam równocześnie odpisy
tych kontraktów, sporządzone z wyżej wspomnianych odpisów, tamtejszemu
konwentowi, .z prośbą o załączenie niniejszego sprostowania do rewersu inż.
Osińskiego. Równocześnie zastrzegam sobie prawo pierwszeństwa do opubliko-
wania tych umów w niedawno ukończonej pracy o działalności lwowskich sny-
cerzy w ostatnich dziesięcioleciach XVIII w.
4° Nie mogę powstrzymać się od wyrażenia ubolewania z powodu nielojalnego
postępowania doc. Frazika, którego znam od lat trzydziestu, że nie uważał za
stosowne zwrócić się do mnie w tak istotnej sprawie o wyjaśnienie, lecz wy-
sunął pod moim adresem insynuacje, godzące w moje dobre imię, posądzając
mnie o przywłaszczenie sobie -tych źródłowych przekazów.
5° W związku z tym pozwalam sobie stwierdzić, że w czasie mojej działalności na
stanowisku Okręgowego Konserwatora Zabytków Sztuki i Kultury na woje-
wództwo Lwowskie, Stanisławowskie i Tarnopolskie w latach 1929—39 a n i
razu nie wypożyczyłem z archiwów parafialnych i klasztornych żadnych rę-
kopisów, uważając to za niedopuszczalne i sprzeczne z charakterem funkcji
Państwowego Opiekuna Zabytków, lecz zawsze robiłem stosowne odpisy na
miejscu.
Z poważaniem
Prof. dr Zbigniew Hornung
31 maja 1976 r., Muzeum Narodowe we Wrocławiu