Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (66.2004)

H. H. Siemiradzkiego wizja antyku: Sąd Parysa w Muzeum Narodowym w Warszawie

87


7. Sąd Parysa, stiuk, koniec XVIII w., Sala Muszlowa
w pałacu Tyszkiewiczów-Potockich w Warszawie


8. Józef Pankiewicz, Sąd Parysa, szkic do plafonów
wawelskich


malarstwa Siemiradzkiego i zawarte w nich wielkie pokłady wiedzy o antyku są bez wąt-
pienia porównywalne z osiągnięciami zażywających ponownego uznania Anglików i
Francuzów, a zwłaszcza sztandarowego Alma Tademy - Holendra, który na stałe osiadł i
„wrósł" w wiktoriańską Anglię. W niniejszych uwagach chcemy opowiedzieć nieco o
jednym tylko płótnie Henryka Siemiradzkiego i przywołać na krótko, dla ukazania kon-
tekstu, dwa inne jego dzieła.
„Sąd Parysa" czyli „ Triumf Wenus"
Sąd Parysa Henryka H. Siemiradzkiego cieszy się umiarkowanym uznaniem (il. 1-5)20.
Jak tylko sięgam pamięcią zawsze znajdował się w stałej ekspozycji Muzeum Narodowego

20 T. DOBROWOLSKI, Nowoczesne malarstwo polskie, t. I, Wrocław-Kraków 1960, s. 73.