DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Ajewski, Konrad: Denon a Polska i Polacy: =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35030#0122
] 16
KONRAD AjEWSKI
2. Złe/yr/wń/ Z/A, Portret
alegoryczny Dominique'a Vivant
Denona przy pracy, z epok/.
Fo/iż, M/rzeM/// Z//wrM zo
www. Ao re//er.s* /'// egyp 6 o/^oroA/ve^
z coJy/7/ kw/otew^, dając się poznać jako kw/otow/uc / koó/ec/orz, uprawiający po amator-
sku wszystkie rodzaje sztuk. Jak przystało na libertyna parał się nawet pornografią, m.in.
w 1793 r. wydał w Paryżu zbiór sztychów o rzymskiej tematyce erotycznej, zatytułowany
ĆE/mre Pr/op/yue.
W łatach 1775-1776 Denon pełnił funkcje dyplomatyczne w Szwajcarii, gdzie często
był gościem Woltera w jego posiadłości w Femey'^. Z kolei w latach późniejszych, po-
czątkowo od 1776 r., jako sekretarz ambasady a później w latach 1782-1785, już jako
charge d'affaires, przebywał na placówce dyplomatycznej w Neapolu'^. Kiedy w 1787 r.
powrócił do stolicy Francji, szybko został powołany na członka Królewskiej Akademii
Malarstwa i Rzeźby, po czym znów udał się z misją dyplomatyczną do Italii, aby tym razem
zabłysnąć na salonach Toskanii. W 1789 r. we Florencji zastała go wieść o wybuchu rewolu-
cji francuskiej. W tym czasie los się od niego odwrócił. Po powrocie do kraju dowiedział się
bowiem, że władze rewolucyjnej Francji wpisały go na listę emigrantów, skonfiskowały
jego dobra, a pozostały majątek obłożyły sekwestrem. Z tego trudnego położenia uratował
go zaprzyjaźniony z nim wielki malarz rewolucji Jacąues Louis David. Wkrótce Denon
zyskał też życzliwość Maksymiliana Robespierre'a, co umożliwiło mu zwrot majątku i po-
wrót do życia publicznego. Dzięki wstawiennictwu Józefiny Beauhamias, został przedsta-
wiony generałowi Bonaparte i już wkrótce wraz z wodzem i annią francuską udał się do
Egiptu (1799-1801). Po powrocie, mając już nieograniczone wsparcie ze strony pierwszego
'W. W. CERAM, Aogow/e, gro/ą //czeni, Warszawa 1994, s. 89.
NOWIŃSKI, op. cit., zwłaszcza s. 38-44.
CHEVALLIER, „Denon charge d'affaires aNaples - ! 782-1785", dc /o .SoAAc dWrs/Arc c/dA/rAcoOg/c
& 38, 1964 - 1965, s. 104-121; NOWIŃSKI, op. cit., s. 52 i n.
KONRAD AjEWSKI
2. Złe/yr/wń/ Z/A, Portret
alegoryczny Dominique'a Vivant
Denona przy pracy, z epok/.
Fo/iż, M/rzeM/// Z//wrM zo
www. Ao re//er.s* /'// egyp 6 o/^oroA/ve^
z coJy/7/ kw/otew^, dając się poznać jako kw/otow/uc / koó/ec/orz, uprawiający po amator-
sku wszystkie rodzaje sztuk. Jak przystało na libertyna parał się nawet pornografią, m.in.
w 1793 r. wydał w Paryżu zbiór sztychów o rzymskiej tematyce erotycznej, zatytułowany
ĆE/mre Pr/op/yue.
W łatach 1775-1776 Denon pełnił funkcje dyplomatyczne w Szwajcarii, gdzie często
był gościem Woltera w jego posiadłości w Femey'^. Z kolei w latach późniejszych, po-
czątkowo od 1776 r., jako sekretarz ambasady a później w latach 1782-1785, już jako
charge d'affaires, przebywał na placówce dyplomatycznej w Neapolu'^. Kiedy w 1787 r.
powrócił do stolicy Francji, szybko został powołany na członka Królewskiej Akademii
Malarstwa i Rzeźby, po czym znów udał się z misją dyplomatyczną do Italii, aby tym razem
zabłysnąć na salonach Toskanii. W 1789 r. we Florencji zastała go wieść o wybuchu rewolu-
cji francuskiej. W tym czasie los się od niego odwrócił. Po powrocie do kraju dowiedział się
bowiem, że władze rewolucyjnej Francji wpisały go na listę emigrantów, skonfiskowały
jego dobra, a pozostały majątek obłożyły sekwestrem. Z tego trudnego położenia uratował
go zaprzyjaźniony z nim wielki malarz rewolucji Jacąues Louis David. Wkrótce Denon
zyskał też życzliwość Maksymiliana Robespierre'a, co umożliwiło mu zwrot majątku i po-
wrót do życia publicznego. Dzięki wstawiennictwu Józefiny Beauhamias, został przedsta-
wiony generałowi Bonaparte i już wkrótce wraz z wodzem i annią francuską udał się do
Egiptu (1799-1801). Po powrocie, mając już nieograniczone wsparcie ze strony pierwszego
'W. W. CERAM, Aogow/e, gro/ą //czeni, Warszawa 1994, s. 89.
NOWIŃSKI, op. cit., zwłaszcza s. 38-44.
CHEVALLIER, „Denon charge d'affaires aNaples - ! 782-1785", dc /o .SoAAc dWrs/Arc c/dA/rAcoOg/c
& 38, 1964 - 1965, s. 104-121; NOWIŃSKI, op. cit., s. 52 i n.