Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (71.2009)

PROPAGANDA WIZUALNA POWSZECHNEJ WYSTAWY KRAJOWEJ

533


5. ź?arf/ofm'ę/czyA, Dział Sztuki na Powszechnej Wystawie
Krajowej. Poznań 1929, Zał/arTy Gra/iczng „7?/N;'oń?ł<3 Po/.s* Ar/ "
w PyJgoAzczy, o/7.soJ ńarwny. hż/rszowo,
AfnzcMW PA/Ar/JM w łK/anow/e
Pierwszy dyrektor Działu Kultury i Sztuki Jerzy Warchałowski słusznie zauważył, że
„Wystawa jest przede wszystkim pokazem czyli plastycznym przedstawieniem rzeczy
i choć napisano na temat PWK w sumie 60.000 entuzjastycznych artykułów, więk-
szą rołę w jej rozpropagowaniu zwłaszcza za granicą odegrało umiejętne, nowoczesne
i cełowe oddziaływanie za pomocą propagandy wizualnej. To oczywiste - pisano, że „Cu-
dzoziemiec nie chce ani słuchać, ani czytać - on chce widzieć na własne oczy
Działania w zakresie wizualizacji wystawy rozpoczęto od rozpisania w czerwcu 1927 r.
konkursu na jej symboliczny znak. W konkursie zwyciężył Edmund John z Warszawy,
^ Jerzy WARCHAŁOWSKI, „Dział kultury na PWK', FcAo PowyzecAne/' JPy^awy Pża/owę/ 1927, nr 1, s. 9.
^ Karol ROSĘ, „Wystawa jako środek propagandowy",PcAo PowyzecAną/ Kpy Ja wy A/ a/ o we/ 1928, nr 1, s. 3.