DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Kostrzyńska-Miłosz, Anna: Sztuka w rzemiośle na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu: =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35030#0567
SZTUKA W RZEMIOŚLE NA POWSZECHNEJ WYSTAWIE KRAJOWEJ W POZNANIU
557
77. ToTTgTMc??? ug.yA/uy przcjunsZn jifóAićJ/nnczzgo - /j/e7sCie,
rcpyi wg Powszechna Wystawa Krajowa,
PoZ7?(277 7P2P, 7 /p .S'. 777
Osobnym zagadnieniem w Pawiionie Przemysłu Meblarskiego były meble gięte. Pre-
zentowała je najbardziej znana firma „Thonet-Mundus" z Radomska. Były to projekty
bardzo nowoczesne w formie autorstwa architekta Stefana Sienickiego. Funkcjonalne
i tanie, co umożliwiało wykorzystanie ich do wyposażenia wnętrz mieszkań ludzi mniej
zamożnych. Bardzo nowoczesna forma tych sprzętów kontrastowała z tradycyjnie wytwa-
rzanymi przez rzemieślników. Meble gięte zaprezentowała też najstarsza polska wytwór-
nia tego typu wyrobów - Wojciechów oraz mniej znana Stefana Tuliszki z Leszna'^.
W pawilonie meblowym znalazły się także meble koszykowe czyli wyplatane z wikliny
- traktowane jednak marginalnie jako meble do ogrodu czy na werandę. Kształty tych
wyrobów powtarzały się, narzucał je materiał.
W porównaniu z Pawilonem Rzemiosł projekty bardziej znanych wytwórni, które wy-
stawiały meble w Pawilonie Przemysłu Meblarskiego, były odważniejsze w formach, co
wynikało zapewne z bliższego kontaktu wytwórców z artystami-projektantami. I chociaż
wysuwano zbliżone do ładowskich postulaty, jak wybitnie polski charakter sprzętów
i stosowanie polskich materiałów, to w praktyce nie były one spełniane. Widać jedynie
pewne wpływy ornamentyki ludowej, szczególnie w obiciach. Ponadto w dziale przemy-
słowym znalazły się takie dziedziny, jak przemysł galanteryjny. Ustalono, że będą to wy-
roby luksusowe, zdobiące człowieka bądź wnętrze^. Na zachowanym zdjęciu (il. 12)
widać kutry i skrzynie, które ze względu na materiał i jakość wykonania można uznać za
wyrób luksusowy, jednak daleki od tego co zaliczamy do rzemiosła artystycznego.
W Pawilonie Przemysłu Włókienniczego znalazł się przegląd różnorodnych tkanin,
koronek i firanek wytwarzanych w Łodzi, Pabianicach, Tomaszowie, Bielsku i Białymsto-
ku, ale - jak pisała Jadwiga Kiewnarska - „pięknych kilimów tu nie znajdziesz [...] Na
Zdjęcie mebii zob. Kanej* fozTMTtW 1929, nr 415, s. 5.
Stanisław WACHOWIAK, „Przemysł galanteryjny", [w:] fowyzec/ma ąW^wa Wra/owa, t. 2, Poznań 1930.
557
77. ToTTgTMc??? ug.yA/uy przcjunsZn jifóAićJ/nnczzgo - /j/e7sCie,
rcpyi wg Powszechna Wystawa Krajowa,
PoZ7?(277 7P2P, 7 /p .S'. 777
Osobnym zagadnieniem w Pawiionie Przemysłu Meblarskiego były meble gięte. Pre-
zentowała je najbardziej znana firma „Thonet-Mundus" z Radomska. Były to projekty
bardzo nowoczesne w formie autorstwa architekta Stefana Sienickiego. Funkcjonalne
i tanie, co umożliwiało wykorzystanie ich do wyposażenia wnętrz mieszkań ludzi mniej
zamożnych. Bardzo nowoczesna forma tych sprzętów kontrastowała z tradycyjnie wytwa-
rzanymi przez rzemieślników. Meble gięte zaprezentowała też najstarsza polska wytwór-
nia tego typu wyrobów - Wojciechów oraz mniej znana Stefana Tuliszki z Leszna'^.
W pawilonie meblowym znalazły się także meble koszykowe czyli wyplatane z wikliny
- traktowane jednak marginalnie jako meble do ogrodu czy na werandę. Kształty tych
wyrobów powtarzały się, narzucał je materiał.
W porównaniu z Pawilonem Rzemiosł projekty bardziej znanych wytwórni, które wy-
stawiały meble w Pawilonie Przemysłu Meblarskiego, były odważniejsze w formach, co
wynikało zapewne z bliższego kontaktu wytwórców z artystami-projektantami. I chociaż
wysuwano zbliżone do ładowskich postulaty, jak wybitnie polski charakter sprzętów
i stosowanie polskich materiałów, to w praktyce nie były one spełniane. Widać jedynie
pewne wpływy ornamentyki ludowej, szczególnie w obiciach. Ponadto w dziale przemy-
słowym znalazły się takie dziedziny, jak przemysł galanteryjny. Ustalono, że będą to wy-
roby luksusowe, zdobiące człowieka bądź wnętrze^. Na zachowanym zdjęciu (il. 12)
widać kutry i skrzynie, które ze względu na materiał i jakość wykonania można uznać za
wyrób luksusowy, jednak daleki od tego co zaliczamy do rzemiosła artystycznego.
W Pawilonie Przemysłu Włókienniczego znalazł się przegląd różnorodnych tkanin,
koronek i firanek wytwarzanych w Łodzi, Pabianicach, Tomaszowie, Bielsku i Białymsto-
ku, ale - jak pisała Jadwiga Kiewnarska - „pięknych kilimów tu nie znajdziesz [...] Na
Zdjęcie mebii zob. Kanej* fozTMTtW 1929, nr 415, s. 5.
Stanisław WACHOWIAK, „Przemysł galanteryjny", [w:] fowyzec/ma ąW^wa Wra/owa, t. 2, Poznań 1930.