Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (9.1947)

(3)

Zabezpieczenie zabytków warszawskich

33


Rys. 7. Zabezpieczenie ka-
mienicy ks. Mazowieckich

Jednakże wkrótce w związku z brakiem i podrożeniem materiału
drzewnego, trzeba było przejść na stosowanie dachów z innych materiałów,
jak żelazo i żelazobeton, już oczywiście stałych. Ta okoliczność powodo-
wała wykonanie najwyższego stropu jako stałego, co oczywiście w kon-
sekwencji zmieniało charakter i skalę całego zagadnienia.
Te ogólne uwagi nie dają należytego pojęcia o rozmaitości i trudno-
ściach poszczególnych zagadnień, które nieraz stanowiły poważne zadania
do rozwiązania.
Poniżej podano kilka ciekawszych przykładów:
1. Na skutek wybuchu bomby lotniczej ściana frontowa kamienicy
Ks. Mazowieckich od strony Rynku Starego Miasta wychyliła się
z pionu i groziła runięciem na ulicę.
Przystąpiono więc niezwłocznie do jej podstemplowania, zapobiegając
tym samym dalszemu pochylaniu się ściany, które stale się powiększało
i doszło do 60 cm. Obecnie w wolniejszym już tempie prowadzone są prace
zmierzające do częściowego „naciągnięcia" ściany przez silne zaankrowanie
jej na wszystkich kondygnacjach żelaznymi kotwami, zamocowanymi do
poprzecznych murów konstrukcyjnych budynku (ryc. 6—7).
2. Podobny wypadek, aczkolwiek nie tak groźny, miał miejsce w za-
bytkowym pałacu Chodkiewiczów przy ul. Miodowej nr 14, gdzie pozostał,
po spaleniu, parter i fragment wolnostojącej ściany środkowej partii bu-
dynku. Groziła ona runięciem na jezdnię, zwłaszcza, że przewidywano
uruchomienie na tej trasie tramwajów. Ścianę wzmocniono przez częściowe