Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (9.1947)

36

J. Bieńkowski i B. Zborowski

(6)


Ryc. 11. Pałac w Królikarni: konstrukcja przejmowa nad środkową rotundą.

zewnętrznej pomiędzy dwoma filarami. Sąsiedni filar prawie całkowicie
był popękany i częściowo zburzony. Ponadto sklepienie piwniczne zostało
mocno uszkodzone. Przed przystąpieniem do robót podstemplowano silnie
górną część filara, na której wspierały się pola sklepień. Przemurowywa-
nie przeprowadzono niewielkimi partiami po uprzednim rozbieraniu części
ścian, przy czym duże trudności sprawiała próżnia wewnątrz filara, w któ-
rej były schodki, prowadzące na ambonę. Jednocześnie zamurowywano
wyrwy w ścianie. Na końcu przesklepiono kolebkowe piwnice pod ko-
ściołem (ryc. 10).
5. Dzieło Merliniego — pałac w Królikarni spalili Niemcy w 1939 r.,
ocalały jednak wszystkie ściany. W czasie Powstania zburzono niemal
całkowicie południową ścianę i uszkodzono częściowo pozostałe. Ażeby
zabezpieczyć budynek przed dalszym niszczeniem, zamurowano wszystkie
otwory, zaankrowano częściowo ścianę północną i przykryto ważniejsze
partie pałacu prowizorycznymi daszkami. Nad środkową rotundą ze
względu na brak odpowiedniej długości belek zastosowano przej mową
konstrukcję, na której oparto wiązary z desek i po zaszalowaniu nakryto
papą, podmurowując jednocześnie wolne przestrzenie pomiędzy wiązarami
aż pod szalowanie, ażeby uniemożliwić zerwanie dachu przez wiatr
(ryc. 11).