DOI Heft:
Nr. 1/2
DOI Artikel:Stępinski, Zygmunt: Odbudowa Nowego Świata
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37710#0074
62
Z. Stępiński
(4)
fot. K. Brandel ok. 1870 ze zbiorów pracowni BN.
Ryc. 35. Widok w kierunku południowym, w głębi róg Al. Jerozolimskich.
bogaci mieszczanie, którzy właśnie w XIX w. przez masowe budownictwo
nadali specyficzne piętno i oblicze ulicy warszawskiej.
Cechuje ją przede wszystkim wyrównany gabaryt. Wysokość domu
waha się tu bowiem w granicach od 11 do 13 m, odpowiada to więc wy-
sokości 3 kondygnacji. Przeciętna kamienica nowoświecka ma elewację
pięciookienną. Odznacza się bardzo starannie opracowanym detalem ar-
chitektonicznym, dobrymi proporcjami podziału poziomego i pionowego,
oraz dobrym rozczłonkowaniem otworów. Wśród zwykłych kamienic
trafiają się również budynki o elewacjach pałacowych (nry 35, 39, 49, 53,
64) —■ wydłużonych, jedenastoosiowych. Najokazalszy jest pałac biskupa
Hołowczyca. Rozczłonkowanie płaszczyzn przeciętnej zabytkowej ele-
wacji nowoświeckiej jest poziome, przy elewacjach wydłużonych wystę-
puje ryzalit środkowy z akcentami pionowymi w postaci półkolumn lub
pilastrów. Kamienice nowoświeckie projektowali architekci znani dobrze
w dziejach architektury polskiej: Corazzi, Szpilowski, Gołoński, Les-
sel i in.4).
„Zbiór najcennieszych budowli Warszawy" Leonarda Schmidtnera
(1823) — pokazuje nam wśród najpiękniejszych, właśnie budynki nowo-
4) ŁOZA S., Słownik architektów i budowniczych, wyd. II, W. 1931.
Z. Stępiński
(4)
fot. K. Brandel ok. 1870 ze zbiorów pracowni BN.
Ryc. 35. Widok w kierunku południowym, w głębi róg Al. Jerozolimskich.
bogaci mieszczanie, którzy właśnie w XIX w. przez masowe budownictwo
nadali specyficzne piętno i oblicze ulicy warszawskiej.
Cechuje ją przede wszystkim wyrównany gabaryt. Wysokość domu
waha się tu bowiem w granicach od 11 do 13 m, odpowiada to więc wy-
sokości 3 kondygnacji. Przeciętna kamienica nowoświecka ma elewację
pięciookienną. Odznacza się bardzo starannie opracowanym detalem ar-
chitektonicznym, dobrymi proporcjami podziału poziomego i pionowego,
oraz dobrym rozczłonkowaniem otworów. Wśród zwykłych kamienic
trafiają się również budynki o elewacjach pałacowych (nry 35, 39, 49, 53,
64) —■ wydłużonych, jedenastoosiowych. Najokazalszy jest pałac biskupa
Hołowczyca. Rozczłonkowanie płaszczyzn przeciętnej zabytkowej ele-
wacji nowoświeckiej jest poziome, przy elewacjach wydłużonych wystę-
puje ryzalit środkowy z akcentami pionowymi w postaci półkolumn lub
pilastrów. Kamienice nowoświeckie projektowali architekci znani dobrze
w dziejach architektury polskiej: Corazzi, Szpilowski, Gołoński, Les-
sel i in.4).
„Zbiór najcennieszych budowli Warszawy" Leonarda Schmidtnera
(1823) — pokazuje nam wśród najpiękniejszych, właśnie budynki nowo-
4) ŁOZA S., Słownik architektów i budowniczych, wyd. II, W. 1931.