126
G. Ciołek
(41)
fot. autor 1946.
Ryc. 67. Wilanów. Elewacja obecna schodów tarasowych.
się on z nowoprojektowanym zespołem alejowym, otaczającym zrekon-
struowany kanał zachodni.
Dziedziniec pałacowy powinien być przywrócony do swej pierwotnej
dwudzielnej postaci. Zawarcie cour d‘honneur w obrębie podkowy pałacu
stworzyłoby właściwą skalę przestrzenną dla jego architektury, gubiącej
się dziś w rozległości dziedzińca. Wykorzystując różnicę poziomów po-
między wejściem do pałacu a bramą należałoby w zarysie dawnej balu-
strady stworzyć przejście trzema stopniami i podjazd równią pochyłą.
Dziedziniec pierwszy, z dużymi płaszczyznami trawników obsługiwał by
wtedy komunikację gospodarczą między budynkami administracji i służby
ośrodka muzealnego a parkiem, oranżerią i szklarniami.
Ogród tarasowy górny i dolny powinien być odtworzony w duchu
form XVII i XVIII wieku. Stan jego pozwala na wprowadzenie tych
form, gdyż nie posiada on obecnie żadnych walorów, które przez to mo-
głyby ulec niwelacji, natomiast zrekonstruowane według starych planów
partery będą niewątpliwie stanowiły właściwą oprawę ogrodową dla pa-
łacu. Skasowanie środkowej fontanny przywróci pierwotny charakter osi
między tarasem przy pałacu a schodami. Grota pod schodami powinna
ulec wewnętrznej przebudowie, w wyniku ostatnich badań, stwierdzają-
cych niewłaściwe przeróbki jej wnętrza; należy odsłonić w nim istniejące
za przepierzeniem dawne wnęki i sklepienia. Elewację muru oporowego
tarasu, po odrzuceniu nasypanej pod nim ziemi, należy opracowawać
w wyprawie i w. szczegółach dekoracyjnych. To samo dotyczy lica scho-
dów, które również są przemurowane cienką ścianką ceglaną i zachowały
za nią ślady dawnej dekoracji barwnych wypraw. Przewidywane jest
G. Ciołek
(41)
fot. autor 1946.
Ryc. 67. Wilanów. Elewacja obecna schodów tarasowych.
się on z nowoprojektowanym zespołem alejowym, otaczającym zrekon-
struowany kanał zachodni.
Dziedziniec pałacowy powinien być przywrócony do swej pierwotnej
dwudzielnej postaci. Zawarcie cour d‘honneur w obrębie podkowy pałacu
stworzyłoby właściwą skalę przestrzenną dla jego architektury, gubiącej
się dziś w rozległości dziedzińca. Wykorzystując różnicę poziomów po-
między wejściem do pałacu a bramą należałoby w zarysie dawnej balu-
strady stworzyć przejście trzema stopniami i podjazd równią pochyłą.
Dziedziniec pierwszy, z dużymi płaszczyznami trawników obsługiwał by
wtedy komunikację gospodarczą między budynkami administracji i służby
ośrodka muzealnego a parkiem, oranżerią i szklarniami.
Ogród tarasowy górny i dolny powinien być odtworzony w duchu
form XVII i XVIII wieku. Stan jego pozwala na wprowadzenie tych
form, gdyż nie posiada on obecnie żadnych walorów, które przez to mo-
głyby ulec niwelacji, natomiast zrekonstruowane według starych planów
partery będą niewątpliwie stanowiły właściwą oprawę ogrodową dla pa-
łacu. Skasowanie środkowej fontanny przywróci pierwotny charakter osi
między tarasem przy pałacu a schodami. Grota pod schodami powinna
ulec wewnętrznej przebudowie, w wyniku ostatnich badań, stwierdzają-
cych niewłaściwe przeróbki jej wnętrza; należy odsłonić w nim istniejące
za przepierzeniem dawne wnęki i sklepienia. Elewację muru oporowego
tarasu, po odrzuceniu nasypanej pod nim ziemi, należy opracowawać
w wyprawie i w. szczegółach dekoracyjnych. To samo dotyczy lica scho-
dów, które również są przemurowane cienką ścianką ceglaną i zachowały
za nią ślady dawnej dekoracji barwnych wypraw. Przewidywane jest