Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.Ser. 9.1916)

ik op het oog had. Ik geloof ten slotte een zeer waarschijnlijke oplossing te hebben
gevonden, maar licht die elders nader toe. In de reconstructie van den oudsten platte-
grond der St. Servaaskerk (afb. 19) heb ik echter door stippellijnen laten aangeven hoe
ik mij die oplossing denk, die ook de verbinding tusschen de latere choorcrypt en de
kleine crypt vereenvoudigt.

Hier blijft nu nog eene merkwaardige bevinding mede te deelen betreffende de
communicatie tusschen de kleine

crypt en het graf.

Thans bevinden zich in
den muur, die deze beide ruimten
scheidt, en die, als reeds gezegd,
altijd bestaan heeft, een zeer
lage en smalle deur en een
venstertje. Daar van beide de
kozijnen niet oorspronkelijk
schenen, heb ik, aan den west-
kant, van een deel van dien
muur het pleister laten ver-
wijderen. Toen bleek het volgen-
de (zie afb. 14). Om het deur-
kozijn te plaatsen, heeft men
een rechthoekige opening ge-
broken door den scheimuur
tusschen het graf en de kleine
crypt, vlak tegen den noord-
wand aan. In den oostkant van
deze opening stelde men het
steenen kozijn, waarvoor, om
het voldoende hoogte te kunnen
geven, een deel der dikte van
het tongewelf werd weggekapt.

Van den bovendorpel van het
kozijn werd de opening, naar
haren westkant toe, eenigszins
boogvormig bijgehaald, en daar-
na kwam een dikke pleisterlaag het zeer ruwe werk wat fatsoeneeren.

Bij het venstertje kwam aan de zuidzijde een oude kant voor den dag, maar de
bovendorpel en de noordelijke kant bleken ieder een stuk van een sarkofaagdeksel te
zijn. Bedenkt men, dat het venstertje thans niet in het midden van den scheimuur staat,
doch meer naar het zuiden, dan ligt het vermoeden voor de hand, dat het vroeger

Afb. 14. Muur tusschen de kleine crypt, het z.g. graf
van St. Servaas. Westkant.

37