DOI Heft:
[Nr.1]
DOI Artikel:Kalf, Jan: Opgravingen in de St. Servaaskerk te Maastricht
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19805#0051
Afb. 16. Reconstructie van den oudsten plattegrond
der St. Servaaskerk.
A
volgens Dr. Cuypers.
verklaren, indien men aanneemt, dat zij de oude vensters zijn, nog over uit den vroegeren
toestand, toen deze travee niet dieper was dan de andere. Dit is alleen mogelijk, indien
de muur, waarin deze vensters zich bevinden, nog de oorspronkelijke muur is. Nu is
de onderhelft van dezen muur, volgens Dr. Cuypers en Pastoor Schmeits, niet de oude —
en zij moeten dus aan-
nemen, dat die onderhelft
over eene breedte van
4.50 M. is weggebroken,
terwijl de bovenhelft bleef
bestaan. Inderdaad zegt
Pastoor Schmeits (o. c.,
p. 60) : »pour éviter toute
reconstruction inutile, 1’ar-
chitecte a commencé par
démolir le pilier D (d. i. de
westelijke pijler der negen-
de travee), en étayant le
mur supérieur, ce qui pour
des murs de cette épaisseur
et en matériaux trés durs,
était un travail facile”.
Ik zeg niet, dat dit
onuitvoerbaar is. Maar
voor een romaanschen
bouwmeester, die niet over
de materialen en werk-
tuigen van onzen tijd be-
schikte, was het toch waar-
lijk geen kleinigheid een
muur, van omstreeks 4.50
breed, 10 M. hoog en 1 M.
dik, elf meter boven den
grond overeind te houden.
En welk een onzinnig werk
zou dit geweest zijn, waar
de geringe besparing aan
B
volgens Pastoor Schmeits.
materiaal geheel werd teniet gedaan door het verlies aan arbeid: men stelle zich maar
eens het schoorwerk voor, dat de steenmassa zou moeten ondervangen!
Hoe fascineerend de hypothese dan ook leek — vooral nu ik reeds wist (als boven
uiteengezet), dat de oostelijke voortzetting der zijbeukmuren, welke zij veronderstelt, nooit
39
der St. Servaaskerk.
A
volgens Dr. Cuypers.
verklaren, indien men aanneemt, dat zij de oude vensters zijn, nog over uit den vroegeren
toestand, toen deze travee niet dieper was dan de andere. Dit is alleen mogelijk, indien
de muur, waarin deze vensters zich bevinden, nog de oorspronkelijke muur is. Nu is
de onderhelft van dezen muur, volgens Dr. Cuypers en Pastoor Schmeits, niet de oude —
en zij moeten dus aan-
nemen, dat die onderhelft
over eene breedte van
4.50 M. is weggebroken,
terwijl de bovenhelft bleef
bestaan. Inderdaad zegt
Pastoor Schmeits (o. c.,
p. 60) : »pour éviter toute
reconstruction inutile, 1’ar-
chitecte a commencé par
démolir le pilier D (d. i. de
westelijke pijler der negen-
de travee), en étayant le
mur supérieur, ce qui pour
des murs de cette épaisseur
et en matériaux trés durs,
était un travail facile”.
Ik zeg niet, dat dit
onuitvoerbaar is. Maar
voor een romaanschen
bouwmeester, die niet over
de materialen en werk-
tuigen van onzen tijd be-
schikte, was het toch waar-
lijk geen kleinigheid een
muur, van omstreeks 4.50
breed, 10 M. hoog en 1 M.
dik, elf meter boven den
grond overeind te houden.
En welk een onzinnig werk
zou dit geweest zijn, waar
de geringe besparing aan
B
volgens Pastoor Schmeits.
materiaal geheel werd teniet gedaan door het verlies aan arbeid: men stelle zich maar
eens het schoorwerk voor, dat de steenmassa zou moeten ondervangen!
Hoe fascineerend de hypothese dan ook leek — vooral nu ik reeds wist (als boven
uiteengezet), dat de oostelijke voortzetting der zijbeukmuren, welke zij veronderstelt, nooit
39