DOI Artikel:
Chrzanowski, Tadeusz: Jerzy Z. Łoziński a "Katalog zabytków sztuki w Polsce"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14540#0017
JERZY Z. ŁOZIŃSKI A KATALOG ZABYTKÓW
13
obejmowały województwa, w ich obrębie poszczególne zeszyty odpowiadały powiatom. Dla Katalogu
małym „trzęsieniem ziemi" była reforma administracyjna 1975 г., a przede wszystkim zniesienie
powiatów. Łoziński wiele czasu i przemyśleń poświęcił temu, jak wyjść z labiryntu struktury admi-
nistracyjnej. Znalazł rozwiązanie, nie idealne z pewnością, ale umożliwiające kontynuację prac bez
nadmiernego zwichnięcia dotychczasowego schematu. Utworzenie Serii nowej Katalogu było nie tylko
efektem reformy administracyjnej, ale stało się ponadto potwierdzeniem tych przeobrażeń, o których
była mowa uprzednio. I zarysowała się dodatkowa korzyść: w nowym układzie administracyjnym
podjęto już prace nad reedycją, a właściwie opracowaniem na nowo tych obszarów, które — wydane
na początku — zawierały li tylko spis zabytków, ograniczony ponadto czasowo i merytorycznie.
Często powtarzam studentom, że ów „piękny wiek XIX" był okresem szczególnym dla ludzi,
którzy chcieli i umieli pracować, że był epoką dzieł pomnikowych i nieomal niepowtarzalnych.
Wymieniam Słownik Lindego, Słownik geograficzny, wydawnictwa źródłowe, opracowania Kolberga,
Glogera i wiele innych dzieł. W tym sensie Łoziński należy jakby do minionego stulecia, co
w żadnej nie stoi sprzeczności z nowoczesnością jego warsztatu, jako uczonego i jako redaktora
naczelnego Katalogu zabytków. Gdyby wydano go nie w formacie kieszonkowym „polskiego Dehia",
ale w formacie „handbuchu", stanąłby w sposób oczywisty obok tamtych dzieł ogromnych. Ale
i tak merytorycznie zajmuje należne mu miejsce: malutki i zgrzebny, ale nasycony wiedzą o kultu-
rowej spuściźnie naszej ojczyzny: Monumenta Poloniae Artistica.
13
obejmowały województwa, w ich obrębie poszczególne zeszyty odpowiadały powiatom. Dla Katalogu
małym „trzęsieniem ziemi" była reforma administracyjna 1975 г., a przede wszystkim zniesienie
powiatów. Łoziński wiele czasu i przemyśleń poświęcił temu, jak wyjść z labiryntu struktury admi-
nistracyjnej. Znalazł rozwiązanie, nie idealne z pewnością, ale umożliwiające kontynuację prac bez
nadmiernego zwichnięcia dotychczasowego schematu. Utworzenie Serii nowej Katalogu było nie tylko
efektem reformy administracyjnej, ale stało się ponadto potwierdzeniem tych przeobrażeń, o których
była mowa uprzednio. I zarysowała się dodatkowa korzyść: w nowym układzie administracyjnym
podjęto już prace nad reedycją, a właściwie opracowaniem na nowo tych obszarów, które — wydane
na początku — zawierały li tylko spis zabytków, ograniczony ponadto czasowo i merytorycznie.
Często powtarzam studentom, że ów „piękny wiek XIX" był okresem szczególnym dla ludzi,
którzy chcieli i umieli pracować, że był epoką dzieł pomnikowych i nieomal niepowtarzalnych.
Wymieniam Słownik Lindego, Słownik geograficzny, wydawnictwa źródłowe, opracowania Kolberga,
Glogera i wiele innych dzieł. W tym sensie Łoziński należy jakby do minionego stulecia, co
w żadnej nie stoi sprzeczności z nowoczesnością jego warsztatu, jako uczonego i jako redaktora
naczelnego Katalogu zabytków. Gdyby wydano go nie w formacie kieszonkowym „polskiego Dehia",
ale w formacie „handbuchu", stanąłby w sposób oczywisty obok tamtych dzieł ogromnych. Ale
i tak merytorycznie zajmuje należne mu miejsce: malutki i zgrzebny, ale nasycony wiedzą o kultu-
rowej spuściźnie naszej ojczyzny: Monumenta Poloniae Artistica.