DOI article:
Waźbiński, Zygmunt: Vasari i "Il Cardinale Polacco" na Watykanie: uwagi na temat godności w 2. połowie XVI w
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14540#0127
VASARI I „IL CARDINALE POLACCO"
123
2. G. Vasari, autoportret, sztych,
w: G. Vasari, Le vite de più eccelenti pittori..., Firenze 1568
Poza tym wszyscy dawni soborowi koledzy kardynała, do których należał także Pius V (?),
chcieli go mieć w pobliżu jako doradcę...
Oficjalnym powodem wyjazdu Hozjusza z kraju było objęcie urzędu ambasadora polskiego przy
stolicy apostolskiej. Z tego względu zajmował się m. in. tzw. kwestią barską11. Przede wszystkim
jednak prowadził ożywioną działalność w różnych kongregacjach papieskich. W 1572 r. został członkiem
rzymskiej kongregacji do spraw niemieckich oraz członkiem kongregacji do spraw wprowadzania
w życie uchwał trydenckich. Latem 1573 r. otrzymał godność wielkiego penitencjarza papieskiego12.
Szczególnie wiele zawdzięczali mu emigranci religijni z krajów protestanckich oraz Anglicy. Rokiem
przełomowym dla rzymskiego pobytu Hozjusza był jednakże 1572 г., kiedy to najpierw umarł
główny protektor — Pius V (1 V), a następnie Zygmunt August (7 VII). Hozjusz zorganizował
wspaniałe uroczystości żałobne w kościele S. Lorenzo in Damaso z czterdziestoma kardynałami,
stu dwudziestoma żebrakami przebranymi w szaty żałobne i modlitwą trzech tys. obdarowanych
osób13.
11 Por. K. Kantecki, Sumy neapolitańskie, Warszawa 1881, s. 40 п.; A. J. Kalinowska, Wjazd Stanisława Hozjusza
do Rzymu w 1569, „Studia Warmińskie", 18, 1981, s. 181-209.
12 Por. Treter, op. cit., s. 78; Urban, op. cit., s. 45.
13 Por. J. Chrościcki, Pompa funehris. Z dziejów kultury staropolskiej, Warszawa 1974, s. 208, 209.
123
2. G. Vasari, autoportret, sztych,
w: G. Vasari, Le vite de più eccelenti pittori..., Firenze 1568
Poza tym wszyscy dawni soborowi koledzy kardynała, do których należał także Pius V (?),
chcieli go mieć w pobliżu jako doradcę...
Oficjalnym powodem wyjazdu Hozjusza z kraju było objęcie urzędu ambasadora polskiego przy
stolicy apostolskiej. Z tego względu zajmował się m. in. tzw. kwestią barską11. Przede wszystkim
jednak prowadził ożywioną działalność w różnych kongregacjach papieskich. W 1572 r. został członkiem
rzymskiej kongregacji do spraw niemieckich oraz członkiem kongregacji do spraw wprowadzania
w życie uchwał trydenckich. Latem 1573 r. otrzymał godność wielkiego penitencjarza papieskiego12.
Szczególnie wiele zawdzięczali mu emigranci religijni z krajów protestanckich oraz Anglicy. Rokiem
przełomowym dla rzymskiego pobytu Hozjusza był jednakże 1572 г., kiedy to najpierw umarł
główny protektor — Pius V (1 V), a następnie Zygmunt August (7 VII). Hozjusz zorganizował
wspaniałe uroczystości żałobne w kościele S. Lorenzo in Damaso z czterdziestoma kardynałami,
stu dwudziestoma żebrakami przebranymi w szaty żałobne i modlitwą trzech tys. obdarowanych
osób13.
11 Por. K. Kantecki, Sumy neapolitańskie, Warszawa 1881, s. 40 п.; A. J. Kalinowska, Wjazd Stanisława Hozjusza
do Rzymu w 1569, „Studia Warmińskie", 18, 1981, s. 181-209.
12 Por. Treter, op. cit., s. 78; Urban, op. cit., s. 45.
13 Por. J. Chrościcki, Pompa funehris. Z dziejów kultury staropolskiej, Warszawa 1974, s. 208, 209.