DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Karpowicz, Mariusz: Tak zwane "autoportrety" Tadeusza Kuntze-Konicza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.47789#0054
MARIUSZ KARPOWICZ
U. 1. T. Kuntze, Portret J. Dumonta. Muzeum Naród, w Warszawie.
(Fot. Z. Tomaszewska)
cem dzieło La Toura pozwala stwierdzić, że sztych
i warszawska kopia są kompozycyjnie identyczne. Ale
sztych jest w stosunku do płótna Kuntzego odwrócony,
poza tym powstał w r. 1763, a zatem w 7 lat po da-
cie, jaka widnieje na warszawskiej kopii. Zatem bez-
pośrednie związki między inimi musimy odrzucić. Moż-
na to sobie wyjaśnić tylko w ten sposób, że sztych
i kopia powtarzają inny, dziś już zaginiony pierwo-
wzór. Jest dość prawdopodobne, że La Tour ofiaro-
wał Akademii inną redakcję portretu Dumonta. W dwa
lata po namalowaniu zapragnął widać rozbudować
skromną partię dolną. Prawdopodobieństwo takiej
hipotezy powiększa jeszcze analiza drugiej kopii Ko-
nicza z La Toura.
Magazyny Oddziału w Wilanowie przechowują
dwa obrazy sygnowane przez Konicza w sposób iden-
tyczny jak dwa poprzednie „autoportrety — „T.K.P.
1756”. Jeden z nich jest powtórką pierwszego „mor-
ceaux de reception” La Toura — portretu malarza
Jean Restout II10. Ten malarz mitologiczny i por-
trecista stanął przed sztalugami mistrza pastelu w
1737. W 1738 portret był wystawiony na salonien.
Znów porównanie pastelu z olejem wykazuje, że mu-
siał Konicz kopiować inną wersję tego samego por-
tretu. Wizerunek Restouta przechowywany dziś w
Luwrze12 jest wprawdzie dość osypany i w złym
stanie, ale odrazu daje się rozpoznać jako szkic, a nie
wykończona całość. Najbardziej podrysowane są twarz
io Gal. Wil., nr. inw. 112, od. ,pł., 101 X 80,5 cm. Na pa-
pierze, na którym rysuje jest czytelna odwrócona sygnatura
„T.K.P. 756”. — Jean RESTOUT II (1692—1768), syn Jeana I.
uczeń swego wuja Jean JOUVENETA. W 1720 -przyjęty do
Akademii (Alfeus i Aretuza — -dziś Zamek Compiegne). Pro-
fesor Akademii od 1734, rektor od 1752, 1760/63 — dyrektor,
1761 — kanclerz. THIEME-BECKER, jw., t. XXVIII, Łeipzig
1934, s. 185.
11 Jako nr 15, BESNARD, WILDENSTEIN, jw., S. 32.
12 Tamże, s. 162, nr 420, fig. 112, wym. 88 X 89 cm.
46
U. 1. T. Kuntze, Portret J. Dumonta. Muzeum Naród, w Warszawie.
(Fot. Z. Tomaszewska)
cem dzieło La Toura pozwala stwierdzić, że sztych
i warszawska kopia są kompozycyjnie identyczne. Ale
sztych jest w stosunku do płótna Kuntzego odwrócony,
poza tym powstał w r. 1763, a zatem w 7 lat po da-
cie, jaka widnieje na warszawskiej kopii. Zatem bez-
pośrednie związki między inimi musimy odrzucić. Moż-
na to sobie wyjaśnić tylko w ten sposób, że sztych
i kopia powtarzają inny, dziś już zaginiony pierwo-
wzór. Jest dość prawdopodobne, że La Tour ofiaro-
wał Akademii inną redakcję portretu Dumonta. W dwa
lata po namalowaniu zapragnął widać rozbudować
skromną partię dolną. Prawdopodobieństwo takiej
hipotezy powiększa jeszcze analiza drugiej kopii Ko-
nicza z La Toura.
Magazyny Oddziału w Wilanowie przechowują
dwa obrazy sygnowane przez Konicza w sposób iden-
tyczny jak dwa poprzednie „autoportrety — „T.K.P.
1756”. Jeden z nich jest powtórką pierwszego „mor-
ceaux de reception” La Toura — portretu malarza
Jean Restout II10. Ten malarz mitologiczny i por-
trecista stanął przed sztalugami mistrza pastelu w
1737. W 1738 portret był wystawiony na salonien.
Znów porównanie pastelu z olejem wykazuje, że mu-
siał Konicz kopiować inną wersję tego samego por-
tretu. Wizerunek Restouta przechowywany dziś w
Luwrze12 jest wprawdzie dość osypany i w złym
stanie, ale odrazu daje się rozpoznać jako szkic, a nie
wykończona całość. Najbardziej podrysowane są twarz
io Gal. Wil., nr. inw. 112, od. ,pł., 101 X 80,5 cm. Na pa-
pierze, na którym rysuje jest czytelna odwrócona sygnatura
„T.K.P. 756”. — Jean RESTOUT II (1692—1768), syn Jeana I.
uczeń swego wuja Jean JOUVENETA. W 1720 -przyjęty do
Akademii (Alfeus i Aretuza — -dziś Zamek Compiegne). Pro-
fesor Akademii od 1734, rektor od 1752, 1760/63 — dyrektor,
1761 — kanclerz. THIEME-BECKER, jw., t. XXVIII, Łeipzig
1934, s. 185.
11 Jako nr 15, BESNARD, WILDENSTEIN, jw., S. 32.
12 Tamże, s. 162, nr 420, fig. 112, wym. 88 X 89 cm.
46