DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Batowska, Natalia: Jan Christian Kamsetzer - architekt Stanisława Augusta
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.47789#0157
JAN CHRISTIAN KAMSETZER
II. 2. J. C. Kamsetzer, Odsiecz Wiednia, 1766. Rys. tusz., Gab. Ryc. BUW.
(Fot. E. Kozlowska-Tomczyk)
bardziej znamienne, że wyobrażają odsiecz Wiednia
przez Jana III pochodzą z 1766 r.4 Rysował więc od
najwcześniejszej młodości, a rysował zamaszyście, choć
wówczas rzecz prosta nie bardzo oryginalnie. Nie do-
chowała się późniejsza o kilka lat próbka przerysu
z Bouchera, ze sztychu serii Czterech Żywiołów —
Amorki (r. 1771)5.
Pociąga go jednak poważnie architektura. W latach
1769 i 1771 już projektuje i by dać się poznać, projek-
ty swe wykonuje akwafortą, wyuczywszy się jej widać
tak samo wcześnie. Te próby architektoniczno-gra-
ficzne są pracami akademickimi, choć dopiero w r.
1771 można stwierdzić uczęszczanie jego do Akademii
Sztuk Pięknych rodzinnego miasta, założonej w r.
1764.
Drezno mogło wyjątkowo dobrze przysposobić Kam-
setzera do jego przyszłego zawodu dzięki swej artys-
4 Gab. Ryc. BUW. Zb. (Stanisława Augusta, teka 173,
nry 253 i 254; — T. DOBROWOLSKI, Nowoczesne malarstwo
polskie, t. I, Wrocław—Kraików >1957, s. 100, ił. 74.
5 Tylko rysunek nr 253 jest datowany 1766 („J. Kamsetzer
inv. 1766”), natomiast rysunek nr 254 nie jest sygnowany
ani datowany, ale (powstał niewątpliwie w tym samym
czasie. Gab. Ryc. BUW, Zb. [Stanisława Augusta,, teka 1117,
por. i? teką 160 nr 114/6, Obie teki zaginęły w 1. 1939/44.
tycznej żywotności6, dzięki przede wszystkim wspom-
nianej uczelni.
Architekturze nadawał ton uczeń Longuelune’a
Fryderyk August Krubsacius (ur. 1718, zm. 1790),
artysta o podwójnych zamiłowaniach: jako praktyk
zwolennik rokoka, jako teoretyk klasycysta7, z cza-
sem jednak pionier klasycyzmu w słowie, piśmie
i w artystycznej pracy8. Był on naczelną siłą nauczy-
cielską. Przygotowawcze kursy prowadzili dwaj jego
dawni uczniowie, nadworny budowniczy i członek
Akademii Gottlob August Holzer (ur. 1744, zm. 1814)
i młodszy nauczyciel rysunków malarz Aleksander
Friedrich (ur. 1744, zm. 1793). Poczynając od arytme-
tyki i geometrii, poprzez rysowanie, wykonywane tak-
że podług sztychów oraz przez malowanie tuszem,
ćwiczyli (Się uczniowie pod ich kierunkiem w projek-
towaniu planów budowlanych. W miarę zdolności
e F. lOFFLER, Das alte Dresden, Dresden 1955, s. 40—47.
7 p. KLOPFER, Von Palladio bis Schinkel, Essli.ngen
1911, s. 235.
8 F. A. KRUBSACIUS, Betrachtungen ilber den Ge-
schmack der Alten in der Baukunst, „Neuer Biicher-Saal
(der iscłionen Wissenschafiten und freien Kunste” IV, Leipzig
1745.
147
II. 2. J. C. Kamsetzer, Odsiecz Wiednia, 1766. Rys. tusz., Gab. Ryc. BUW.
(Fot. E. Kozlowska-Tomczyk)
bardziej znamienne, że wyobrażają odsiecz Wiednia
przez Jana III pochodzą z 1766 r.4 Rysował więc od
najwcześniejszej młodości, a rysował zamaszyście, choć
wówczas rzecz prosta nie bardzo oryginalnie. Nie do-
chowała się późniejsza o kilka lat próbka przerysu
z Bouchera, ze sztychu serii Czterech Żywiołów —
Amorki (r. 1771)5.
Pociąga go jednak poważnie architektura. W latach
1769 i 1771 już projektuje i by dać się poznać, projek-
ty swe wykonuje akwafortą, wyuczywszy się jej widać
tak samo wcześnie. Te próby architektoniczno-gra-
ficzne są pracami akademickimi, choć dopiero w r.
1771 można stwierdzić uczęszczanie jego do Akademii
Sztuk Pięknych rodzinnego miasta, założonej w r.
1764.
Drezno mogło wyjątkowo dobrze przysposobić Kam-
setzera do jego przyszłego zawodu dzięki swej artys-
4 Gab. Ryc. BUW. Zb. (Stanisława Augusta, teka 173,
nry 253 i 254; — T. DOBROWOLSKI, Nowoczesne malarstwo
polskie, t. I, Wrocław—Kraików >1957, s. 100, ił. 74.
5 Tylko rysunek nr 253 jest datowany 1766 („J. Kamsetzer
inv. 1766”), natomiast rysunek nr 254 nie jest sygnowany
ani datowany, ale (powstał niewątpliwie w tym samym
czasie. Gab. Ryc. BUW, Zb. [Stanisława Augusta,, teka 1117,
por. i? teką 160 nr 114/6, Obie teki zaginęły w 1. 1939/44.
tycznej żywotności6, dzięki przede wszystkim wspom-
nianej uczelni.
Architekturze nadawał ton uczeń Longuelune’a
Fryderyk August Krubsacius (ur. 1718, zm. 1790),
artysta o podwójnych zamiłowaniach: jako praktyk
zwolennik rokoka, jako teoretyk klasycysta7, z cza-
sem jednak pionier klasycyzmu w słowie, piśmie
i w artystycznej pracy8. Był on naczelną siłą nauczy-
cielską. Przygotowawcze kursy prowadzili dwaj jego
dawni uczniowie, nadworny budowniczy i członek
Akademii Gottlob August Holzer (ur. 1744, zm. 1814)
i młodszy nauczyciel rysunków malarz Aleksander
Friedrich (ur. 1744, zm. 1793). Poczynając od arytme-
tyki i geometrii, poprzez rysowanie, wykonywane tak-
że podług sztychów oraz przez malowanie tuszem,
ćwiczyli (Się uczniowie pod ich kierunkiem w projek-
towaniu planów budowlanych. W miarę zdolności
e F. lOFFLER, Das alte Dresden, Dresden 1955, s. 40—47.
7 p. KLOPFER, Von Palladio bis Schinkel, Essli.ngen
1911, s. 235.
8 F. A. KRUBSACIUS, Betrachtungen ilber den Ge-
schmack der Alten in der Baukunst, „Neuer Biicher-Saal
(der iscłionen Wissenschafiten und freien Kunste” IV, Leipzig
1745.
147