DOI issue:
Nr. 2
DOI article:Batowska, Natalia: Jan Christian Kamsetzer - architekt Stanisława Augusta
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.47789#0158
NATALIA BATOWSKA
II. 3. J. C. Kamsetzer, Willa piętrowa z mansardowym dachem —
trzyosiowa. Podpis literą „K”. Akwaf. z r. 1769, 97 X 79 mm.
(Fot. Atelier Foto-Zorn)
mogli się uczyć rysunków i u innych profesorów Aka-
demii. Wolny czas miał być obracany także na naukę
obcych języków.
Krubsacius wykładał „ciesielstwo, ogrodnictwo,
zdobnictwo wewnętrzne i zewnętrzne, teorię -fasad
oprócz porządku kolumnowego [to należało do Fried-
richa], antyczne budownictwo i wynikający zeń praw-
dziwy i dobry gust; także objaśniano rzecz uczniom
odpowiednio nakreślonymi wzorami”9. Światłym umys-
łem wywierał on duży wpływ jako nauczyciel i re-
formator upodobań w myśl francuskiej a także an-
tycznej estetyki architektury.
Jako twórca upamiętnił się — rzecz znana — po-
ważnymi budowlami w Saksonii, jak pałace: tzw.
„Sekundogeniitur” w Dreźnie (1764-70), w Neschwitz
(1766—75) oraz głównym swym dziełem: „Landhaus”
w Dreźnie (1770—76)10, projektami parków (w Otter-
wisch) oraz utworami rzeźbiarskimi, mianowicie pom-
nikami.
9 M. WIESSNER, Die Akademie der bildenden Kilnste
zu Dresden von ihrer Grundung 1764 bis zum Tode v. Ha-
gedorn’s 1780, D.reisden 1864, s. 65 i 71.
Przed uzyskaniem profesury był Krubsacius w służ-
bie dworu elektora saskiego i króla polskiego Augus-
ta III. Nie przerywaną tą działalnością osiągnął z cza-
sem stanowisko: „Oberlan- und Oberhofbaumeister”
(od r. 1776). Na tym polu czynności zdarzyło mu się
wejść w pewne stosunki z Polską — może dzięki tak
łatwej wówczas do niej podróży z Drezna. Wynikiem
tego były dwie prace: pierwsza to plan rozległego og-
rodu dostarczony około r. 1760 ks. Stanisławowi Czar-
toryskiemu, łowczemu koronemu. Ogród miał być za-
łożony „w jednym z jego majątków na Litwie” (co
należy rozumieć, że na Wołyniu, gdyż Czartoryski
posiadał dobra Korzec i Oleksiniec), przy mieście
i zamku, więc półfrancuski i półangielski, z wieńcem
sześciu domków połączonych kolumnowymi gankami
około budynku głównego, „na wzór Marły”, z kanała-
mi i stawami. Plan ten ukazał się na architektonicz-
nej wystawie Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie
w r. 1771 w powtórzonym przerysie, gdy poniechano
10 LOFFLER, jw., S. 44.
148
II. 3. J. C. Kamsetzer, Willa piętrowa z mansardowym dachem —
trzyosiowa. Podpis literą „K”. Akwaf. z r. 1769, 97 X 79 mm.
(Fot. Atelier Foto-Zorn)
mogli się uczyć rysunków i u innych profesorów Aka-
demii. Wolny czas miał być obracany także na naukę
obcych języków.
Krubsacius wykładał „ciesielstwo, ogrodnictwo,
zdobnictwo wewnętrzne i zewnętrzne, teorię -fasad
oprócz porządku kolumnowego [to należało do Fried-
richa], antyczne budownictwo i wynikający zeń praw-
dziwy i dobry gust; także objaśniano rzecz uczniom
odpowiednio nakreślonymi wzorami”9. Światłym umys-
łem wywierał on duży wpływ jako nauczyciel i re-
formator upodobań w myśl francuskiej a także an-
tycznej estetyki architektury.
Jako twórca upamiętnił się — rzecz znana — po-
ważnymi budowlami w Saksonii, jak pałace: tzw.
„Sekundogeniitur” w Dreźnie (1764-70), w Neschwitz
(1766—75) oraz głównym swym dziełem: „Landhaus”
w Dreźnie (1770—76)10, projektami parków (w Otter-
wisch) oraz utworami rzeźbiarskimi, mianowicie pom-
nikami.
9 M. WIESSNER, Die Akademie der bildenden Kilnste
zu Dresden von ihrer Grundung 1764 bis zum Tode v. Ha-
gedorn’s 1780, D.reisden 1864, s. 65 i 71.
Przed uzyskaniem profesury był Krubsacius w służ-
bie dworu elektora saskiego i króla polskiego Augus-
ta III. Nie przerywaną tą działalnością osiągnął z cza-
sem stanowisko: „Oberlan- und Oberhofbaumeister”
(od r. 1776). Na tym polu czynności zdarzyło mu się
wejść w pewne stosunki z Polską — może dzięki tak
łatwej wówczas do niej podróży z Drezna. Wynikiem
tego były dwie prace: pierwsza to plan rozległego og-
rodu dostarczony około r. 1760 ks. Stanisławowi Czar-
toryskiemu, łowczemu koronemu. Ogród miał być za-
łożony „w jednym z jego majątków na Litwie” (co
należy rozumieć, że na Wołyniu, gdyż Czartoryski
posiadał dobra Korzec i Oleksiniec), przy mieście
i zamku, więc półfrancuski i półangielski, z wieńcem
sześciu domków połączonych kolumnowymi gankami
około budynku głównego, „na wzór Marły”, z kanała-
mi i stawami. Plan ten ukazał się na architektonicz-
nej wystawie Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie
w r. 1771 w powtórzonym przerysie, gdy poniechano
10 LOFFLER, jw., S. 44.
148