Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (28.1966)

ROMAŃSKIE MALOWIDŁA ŚCIENNE W POLSCE


II. 1. Siewierz, Kościół p.w. św. Jana Chrzciciela, Dolna część
apsydy z malowanymi głowami. (Fot. T. Kaźmierski)

Omawiane tu malowidła dadzą się podzielić zasad-
niczo na dwie grupy: pierwsza o treściach przedsta-
wieniowych, figuratywnych należy do wcześniejszego
okresu i pochodzi w większości prawdopodobnie
z XII w. (Tropie, Siewierz, Dziekanowice,, Tum i Wiś-
lica) oraz z XIII w. (Czerwińsk, Mieronice, Mościsko).
Druga grupa późniejszego pochodzenia z XIII w.
obejmuje malowidła architektoniczne o typie orna-
mentalnym,, symbolicznym i abstrakcyjnym i skupia
się wokół zachowanych resztek malowideł w budow-
lach cysterskich (Wąchock, Koprzywnica, Sulejów,
Jędrzejów, Mogiła, Sandomierz, Włostów, Mokrsko
Dolne, Żembocin).
której śladów na ścianach nie mógł stwierdzić. Jednakże
na zdjęciu wnętrza krypty przed konserwacją w r. 1938 wi-
dać, że zarówno sklepienia jak gurty kamienne i ściany

Datowanie jakie się tu przyjmuje zarówno dla jed-
nej jak i dla drugiej grupy z braku danych źródło-
wych, ma charakter umowny. Ścisłość datowania
utrudnia także fragmentaryczny i niepełny ze względu
na brak warstwy wykończeniowej stan zachowania
malowideł oraz duża rozpiętość w datowaniu europej-
skiego materiału porównawczego według autorów róż-
nych opracowań.
Dane inwentaryzacyjne podano według przyjętej
i uzasadnionej w dalszym ciągu pracy, kolejności
chronologicznej.
1. Tropie — kościół p.w. św. Andrzeja Świrada —
dzisiaj pozbawione wyprawy były nią pokryte. Czy nie było
tam warstw romańskich dekorowanych trudno dziś stwier-
dzić. ’ -

271