Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki
— 31.1969
Cite this page
Please cite this page by using the following URL/DOI:
https://doi.org/10.11588/diglit.47894#0090
DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Miscellanea
DOI article:Kwiatkowska, Maria Irena: Hebanowa konsola z Zamku Królewskiego w Warszawie i zagadnienie stylu "à la grecque"
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.47894#0090
MARIA KWIATKOWSKA
II. 2. J. Ch. Kamsetzer, Pokój Marmurowy. (Fot. A. Łotysz)
II. 3. Meble Lalive de Jully.
Cechy łączące je z meblami Lalive’a — to kształt
skubizowany, uproszczony, monumentalny, koloryt
czarny plus ozdoby z brązu złoconego. Meble Lalive’a
mają ornament falisty, girlandy z liści laurowych,
lwie maski, kanelury wypełnione brązem, a wreszcie
najbardziej charakterystyczny — motyw meandra.
Ciężkim proporcjom mebla odpowiada grubość de-
talu dekoracyjnego. Motyw meandra na oskrzynieniu
i złocone kanelury nóg to także główne elementy de-
koracyjne konsoli z Pokoju Marmurowego.
Svend Ericksen, we Wspomnianym artylkule, jak
i w innym opublikowanym w r. 1962 11, dowodzi, że
melbie Lalive’a de Jully nie były zjawiskiem odosob-
nionym i pozostającym bez echa, jak to starali się
udowodnić wyżej wymienieni uczeni, lecz zapocząt-
kowały ciesizącą się wielką popularnością modę le
gout grec. O jej szerokim rozpowszechnieniu świad-
czyć mogą słowa Lalive de Jully we wstępie do ka-
talogu jego zbiorów „...depuis l’execution de ce Ga-
binet que s’est repandu ce gout d’ouvrages d la grec-
que que fon emploie maintenant ridiculement d tout,
d la uaisselle, aux bijoux, aux etoffes, aux coeffu-
res...”12. Słowa te potwierdza oświadczenie Gnimmla:
11 S. ERICKSEN, Marigny and le gout grec, „The Bur-
lington Magazin” 1962, nr 708 (march), s. 96—101.
12 ERICKSEN, Lalive de Jully’s furniture ,,a la grecąue”.
jw.
82
II. 2. J. Ch. Kamsetzer, Pokój Marmurowy. (Fot. A. Łotysz)
II. 3. Meble Lalive de Jully.
Cechy łączące je z meblami Lalive’a — to kształt
skubizowany, uproszczony, monumentalny, koloryt
czarny plus ozdoby z brązu złoconego. Meble Lalive’a
mają ornament falisty, girlandy z liści laurowych,
lwie maski, kanelury wypełnione brązem, a wreszcie
najbardziej charakterystyczny — motyw meandra.
Ciężkim proporcjom mebla odpowiada grubość de-
talu dekoracyjnego. Motyw meandra na oskrzynieniu
i złocone kanelury nóg to także główne elementy de-
koracyjne konsoli z Pokoju Marmurowego.
Svend Ericksen, we Wspomnianym artylkule, jak
i w innym opublikowanym w r. 1962 11, dowodzi, że
melbie Lalive’a de Jully nie były zjawiskiem odosob-
nionym i pozostającym bez echa, jak to starali się
udowodnić wyżej wymienieni uczeni, lecz zapocząt-
kowały ciesizącą się wielką popularnością modę le
gout grec. O jej szerokim rozpowszechnieniu świad-
czyć mogą słowa Lalive de Jully we wstępie do ka-
talogu jego zbiorów „...depuis l’execution de ce Ga-
binet que s’est repandu ce gout d’ouvrages d la grec-
que que fon emploie maintenant ridiculement d tout,
d la uaisselle, aux bijoux, aux etoffes, aux coeffu-
res...”12. Słowa te potwierdza oświadczenie Gnimmla:
11 S. ERICKSEN, Marigny and le gout grec, „The Bur-
lington Magazin” 1962, nr 708 (march), s. 96—101.
12 ERICKSEN, Lalive de Jully’s furniture ,,a la grecąue”.
jw.
82