DOI Artikel:
[Vorwort]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.49351#0012
Szanowni Państwo,
Serdecznie witam Państwa w Zamku Królewskim w Warszawie na sesji naukowej
Ogród. Iluzja. Splendor. Mit rezydencji w Wersalu. Sesji zorganizowanej przez Instytut Sztu-
ki PAN i Zamek Królewski w Warszawie z okazji trzechsetnej rocznicy śmierci Andre Le
Nótre’a.
Chciałbym w tym miejscu podziękować Pani dr Małgorzacie Szafrańskiej i Panu dr. hab.
Piotrowi Paszkiewiczowi za trud zorganizowania sesji. Dziękuję też Ambasadorowi Francji
Jego Ekscelencji Benoit D’Aboville za objęcie patronatu nad naszym spotkaniem.
Dzięki też Ambasadzie Francuskiej możemy obejrzeć filmy o francuskich ogrodach.
Dziękujemy również sponsorom: Instytutowi Francuskiemu w Warszawie i firmie
SAVARA.
Możemy zadać pytanie, dlaczego w Polsce zaznaczamy szczególnie rocznicę związaną
z Le Nótre’em. Sądzę, że są ku temu przynajmniej trzy powody. Po pierwsze mit Wersalu
znalazł w Polsce szczególnie podatny grunt do rozwoju, o czym świadczy wiele założeń
ogrodowych, które uznać możemy za mniej lub bardziej wierne odbicie założenia wersal-
skiego. Po drugie dlatego, że w ostatnich latach polscy uczeni zajmujący się kulturą i historią
Średniowiecza i czasami Nowożytnymi bardzo szeroko podjęli badania nad sztuką dworską
tych okresów. Zestaw referatów i referentów obecnej sesji jest tego zresztą najlepszym do-
wodem. I po trzecie dlatego, że tutaj, w Zamku Królewskim w Warszawie ukształtował się
jednoosobowy, a jakże silny ośrodek badawczy nad fenomenem ogrodu. Tąjednąosobąjest
Pani dr Małgorzata Szafrańska, a o jej wiedzy i błyskotliwym intelekcie mogliśmy się prze-
konać najlepiej przed rokiem, na zorganizowanej przez nią, wysoko ocenionej, wystawie
Ogród. Forma. Symbol. Marzenie.
Dzisiaj Pani dr M. Szafrańska wraz z Panem dr hab. Piotrem Paszkiewiczem zaprasza
nas, abyśmy z okazji rocznicy śmierci słynnego twórcy ogrodów wersalskich, zastanowili
się me tylko nad sztuką ogrodową powstałą w orbicie oddziaływania Le Nótre’a, ale też nad
koncepcją przestrzeni XVII- i XVIII-wiecznej rezydencji monarszej i wielkopańskiej. A
także nad ceremonialnym aspektem uroczystości dworskich rozgrywających się w nowożyt-
nych ogrodach, czy też nad miejscem sztuk pięknych, teatru i muzyki w przestrzeni ogrodo-
wej, w końcu także nad problemami konserwatorskimi, jakie stwarza ogród barokowy.
Temat jest rozległy i łatwo można by go rozszerzać, jak choćby o przypomnienie zjawi-
ska własnoręcznego redagowania przez właścicieli ogrodów przewodników po swoich
dziełach. Opracowany osobiście przez Ludwika XIV przewodnik po ogrodzie wersalskim
Maniere de montrer les Jardines de Yersailles był bowiem inspiracją dla wielu podobnych
w charakterze przewodników opracowywanych przez europejskich arystokratów.
Sesja poświęcona osobie Le Nótre’a odbywa się w Zamku Królewskim w Warszawie,
który przystępuje do rekonstrukcji swego późniejszego, bo XX-wiecznego ogrodu, lecz na
którego koncepcję nie mały wpływ wywarła tradycyjna geometryczna forma. Mamy też
w swych zbiorach dzieła sztuki, które w sposob bezpośredni łączą się z wersalskim parkiem,
Na poprzedniej stronie, portret Andre Le Nótre’a, 1692, Antoine Masson wg portretu olejnego Carlo Maratty,
Chantilly, Musee Conde
Serdecznie witam Państwa w Zamku Królewskim w Warszawie na sesji naukowej
Ogród. Iluzja. Splendor. Mit rezydencji w Wersalu. Sesji zorganizowanej przez Instytut Sztu-
ki PAN i Zamek Królewski w Warszawie z okazji trzechsetnej rocznicy śmierci Andre Le
Nótre’a.
Chciałbym w tym miejscu podziękować Pani dr Małgorzacie Szafrańskiej i Panu dr. hab.
Piotrowi Paszkiewiczowi za trud zorganizowania sesji. Dziękuję też Ambasadorowi Francji
Jego Ekscelencji Benoit D’Aboville za objęcie patronatu nad naszym spotkaniem.
Dzięki też Ambasadzie Francuskiej możemy obejrzeć filmy o francuskich ogrodach.
Dziękujemy również sponsorom: Instytutowi Francuskiemu w Warszawie i firmie
SAVARA.
Możemy zadać pytanie, dlaczego w Polsce zaznaczamy szczególnie rocznicę związaną
z Le Nótre’em. Sądzę, że są ku temu przynajmniej trzy powody. Po pierwsze mit Wersalu
znalazł w Polsce szczególnie podatny grunt do rozwoju, o czym świadczy wiele założeń
ogrodowych, które uznać możemy za mniej lub bardziej wierne odbicie założenia wersal-
skiego. Po drugie dlatego, że w ostatnich latach polscy uczeni zajmujący się kulturą i historią
Średniowiecza i czasami Nowożytnymi bardzo szeroko podjęli badania nad sztuką dworską
tych okresów. Zestaw referatów i referentów obecnej sesji jest tego zresztą najlepszym do-
wodem. I po trzecie dlatego, że tutaj, w Zamku Królewskim w Warszawie ukształtował się
jednoosobowy, a jakże silny ośrodek badawczy nad fenomenem ogrodu. Tąjednąosobąjest
Pani dr Małgorzata Szafrańska, a o jej wiedzy i błyskotliwym intelekcie mogliśmy się prze-
konać najlepiej przed rokiem, na zorganizowanej przez nią, wysoko ocenionej, wystawie
Ogród. Forma. Symbol. Marzenie.
Dzisiaj Pani dr M. Szafrańska wraz z Panem dr hab. Piotrem Paszkiewiczem zaprasza
nas, abyśmy z okazji rocznicy śmierci słynnego twórcy ogrodów wersalskich, zastanowili
się me tylko nad sztuką ogrodową powstałą w orbicie oddziaływania Le Nótre’a, ale też nad
koncepcją przestrzeni XVII- i XVIII-wiecznej rezydencji monarszej i wielkopańskiej. A
także nad ceremonialnym aspektem uroczystości dworskich rozgrywających się w nowożyt-
nych ogrodach, czy też nad miejscem sztuk pięknych, teatru i muzyki w przestrzeni ogrodo-
wej, w końcu także nad problemami konserwatorskimi, jakie stwarza ogród barokowy.
Temat jest rozległy i łatwo można by go rozszerzać, jak choćby o przypomnienie zjawi-
ska własnoręcznego redagowania przez właścicieli ogrodów przewodników po swoich
dziełach. Opracowany osobiście przez Ludwika XIV przewodnik po ogrodzie wersalskim
Maniere de montrer les Jardines de Yersailles był bowiem inspiracją dla wielu podobnych
w charakterze przewodników opracowywanych przez europejskich arystokratów.
Sesja poświęcona osobie Le Nótre’a odbywa się w Zamku Królewskim w Warszawie,
który przystępuje do rekonstrukcji swego późniejszego, bo XX-wiecznego ogrodu, lecz na
którego koncepcję nie mały wpływ wywarła tradycyjna geometryczna forma. Mamy też
w swych zbiorach dzieła sztuki, które w sposob bezpośredni łączą się z wersalskim parkiem,
Na poprzedniej stronie, portret Andre Le Nótre’a, 1692, Antoine Masson wg portretu olejnego Carlo Maratty,
Chantilly, Musee Conde