421
JOLANTA POLANOWSKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
Mary Beal, British Embassy, Bonn. Works of Art.
[London] 1990, ss. 95, il. 32 (seria: Govemment Art Collection).
Mary Beal, John Cornfoth, British Embassy, Paris.
The House and its Works of Art.
[London] 1992 ss. 72, il. 63 (seria: Government Art Collection).
The Twentieth Century. Works excluding Prints.
A Summary Catalogue.
[London] 1997, ss. 168, il. (seria: Govemment Art Collection of The United Kingdom)*
The Govemment Art Collection of The United
Kingdom - to kolekcja dzieł sztuki należą-
cych do rządu Wielkiej Brytanii. Jest ona sto-
sunkowo mało znana, a zasługuje na uwagę zarówno
ze względu na wchodzące w jej skład dzieła sztuki,
a także i na to, że stanowi ciekawy przykład instytu-
cji mecenatu państwowego.
We wprowadzeniu do pierwszego z katalogów,
Lord Carrington - ówczesny minister spraw zagra-
nicznych, a zarazem prezes domu aukcyjnego
Christie’s sponsorującego wydanie dwu pierwszych
z nich, wyjaśnia: „The Govemment Art Collection
to rozległy i zróżnicowany zbiór obrazów, rysun-
ków, rzeźb i grafik stworzonych przez brytyjskich
artystów w ciągu ostatnich czterech wieków. Dzieła
te były gromadzone przez ponad dziewięćdziesiąt
lat, jako dary, zapisy spadkowe oraz zakupy i są pre-
zentowane w rozrzuconych po całym świecie budyn-
kach należących do rządu brytyjskiego” (s. 7).
Można tu dodać, że w skład kolekcji wchodzą rów-
nież dzieła artystów nie będących Brytyjczykami,
o czym niżej. Ponieważ dzieła te są rozproszone po
całym globie, a do tego znajdują się w nie zawsze
łatwo dostępnych apartamentach, na przykład rezy-
dencji ambasadorów, należy docenić ze wszech miar
interesującą inicjatywę wydawniczą prezentacji ich
w serii publikacji przewodników i katalogów
* Serdecznie dziękuję dr Mary Beal za życzliwe wyraże-
nie zgody na publikację obrazu Johna Scarletta Davisa.
o charakterze naukowo-dokumentacyjnym. Wydaw-
nictwa te zostały opracowane przez zespół specjali-
stów pod kierunkiem kuratora całej The Govemment
Art Collection - historyka sztuki dr Mary Beal. Ze-
spół ten zajmuje się zarówno konserwacją posiada-
nych obiektów, opracowywaniem ich dokumentacji
naukowej, jak i publikacją wyników prac w kolejnych
tomach serii, zaopatrzonych, w większości w barwne
ilustracje.
W skład omawianej serii wchodzą tomy o różnym
charakterze. Dwa pierwsze są prezentacją dzieł sztuki
i rzemiosła artystycznego zgromadzonych w brytyj-
skich ambasadach w Bonn i w Paryżu. Tomy te mają
charakter przewodnikowo-katalogowy - dotyczą sa-
mych budowli o zabytkowym charakterze, jak i znaj-
dujących się w nich zbiorów dzieł sztuki. Natomiast
ostatni z tomów jest ściśle rozumianym katalogiem
kolekcji - w tym wypadku kolekcji dzieł sztuki po-
wstałych w XX wieku
*
Charakter przewodnikowo-katalogowej prezen-
tacji jest szczególnie nieodzowny w wypadku
ambasady paryskiej - najświetniejszej z siedzib
wszystkich brytyjskich ambasad. Mieści się ona
w Hotel Charost, pałacu wybudowanym w latach
1722-1726 przy rue du Fabourg St Honore, tuż obok
Pałacu Elizejskiego, przez mało znanego architekta
Antoine’a Mazina.
JOLANTA POLANOWSKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
Mary Beal, British Embassy, Bonn. Works of Art.
[London] 1990, ss. 95, il. 32 (seria: Govemment Art Collection).
Mary Beal, John Cornfoth, British Embassy, Paris.
The House and its Works of Art.
[London] 1992 ss. 72, il. 63 (seria: Government Art Collection).
The Twentieth Century. Works excluding Prints.
A Summary Catalogue.
[London] 1997, ss. 168, il. (seria: Govemment Art Collection of The United Kingdom)*
The Govemment Art Collection of The United
Kingdom - to kolekcja dzieł sztuki należą-
cych do rządu Wielkiej Brytanii. Jest ona sto-
sunkowo mało znana, a zasługuje na uwagę zarówno
ze względu na wchodzące w jej skład dzieła sztuki,
a także i na to, że stanowi ciekawy przykład instytu-
cji mecenatu państwowego.
We wprowadzeniu do pierwszego z katalogów,
Lord Carrington - ówczesny minister spraw zagra-
nicznych, a zarazem prezes domu aukcyjnego
Christie’s sponsorującego wydanie dwu pierwszych
z nich, wyjaśnia: „The Govemment Art Collection
to rozległy i zróżnicowany zbiór obrazów, rysun-
ków, rzeźb i grafik stworzonych przez brytyjskich
artystów w ciągu ostatnich czterech wieków. Dzieła
te były gromadzone przez ponad dziewięćdziesiąt
lat, jako dary, zapisy spadkowe oraz zakupy i są pre-
zentowane w rozrzuconych po całym świecie budyn-
kach należących do rządu brytyjskiego” (s. 7).
Można tu dodać, że w skład kolekcji wchodzą rów-
nież dzieła artystów nie będących Brytyjczykami,
o czym niżej. Ponieważ dzieła te są rozproszone po
całym globie, a do tego znajdują się w nie zawsze
łatwo dostępnych apartamentach, na przykład rezy-
dencji ambasadorów, należy docenić ze wszech miar
interesującą inicjatywę wydawniczą prezentacji ich
w serii publikacji przewodników i katalogów
* Serdecznie dziękuję dr Mary Beal za życzliwe wyraże-
nie zgody na publikację obrazu Johna Scarletta Davisa.
o charakterze naukowo-dokumentacyjnym. Wydaw-
nictwa te zostały opracowane przez zespół specjali-
stów pod kierunkiem kuratora całej The Govemment
Art Collection - historyka sztuki dr Mary Beal. Ze-
spół ten zajmuje się zarówno konserwacją posiada-
nych obiektów, opracowywaniem ich dokumentacji
naukowej, jak i publikacją wyników prac w kolejnych
tomach serii, zaopatrzonych, w większości w barwne
ilustracje.
W skład omawianej serii wchodzą tomy o różnym
charakterze. Dwa pierwsze są prezentacją dzieł sztuki
i rzemiosła artystycznego zgromadzonych w brytyj-
skich ambasadach w Bonn i w Paryżu. Tomy te mają
charakter przewodnikowo-katalogowy - dotyczą sa-
mych budowli o zabytkowym charakterze, jak i znaj-
dujących się w nich zbiorów dzieł sztuki. Natomiast
ostatni z tomów jest ściśle rozumianym katalogiem
kolekcji - w tym wypadku kolekcji dzieł sztuki po-
wstałych w XX wieku
*
Charakter przewodnikowo-katalogowej prezen-
tacji jest szczególnie nieodzowny w wypadku
ambasady paryskiej - najświetniejszej z siedzib
wszystkich brytyjskich ambasad. Mieści się ona
w Hotel Charost, pałacu wybudowanym w latach
1722-1726 przy rue du Fabourg St Honore, tuż obok
Pałacu Elizejskiego, przez mało znanego architekta
Antoine’a Mazina.