DOI Artikel:
Recenzje
DOI Artikel:Wierzbicka, Anna: [Rezension von: Laura Claridge, Tamara Łempicka]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.49351#0432
424
ANNA WIERZBICKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
Laura Claridge, Tamara Łempicka.
Tłum. Ewa Hornowska. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, ss. 532, fot. 58, tabl. 16
Tamara Łempicka często powtarzała: „nie ma
cudów, jest tylko to, co sama zrobisz”. Znała
znaczenie tak modnego dzisiaj słowa image.
Była mistrzynią w kreowaniu siebie. Umiejętnie,
i bardzo sprytnie, budowała legendę wokół własnej
osoby. Rodzina i przyjaciele artystki twierdzą, że aż
do późnych lat życia elektryzowała, a zarazem iryto-
wała, teatralnością gestów i autorytatywnością gło-
su. Miała niepowtarzalny sposób ubierania się.
Budziły zazdrość jej fantazyjnie wymodelowane be-
rety, turbany oraz zawoje własnego pomysłu.
Namalowany przez Łempicką na zamówienie nie-
mieckiego pisma „Die Damę” Autoportret (inaczej
Kobieta w zielonym bugatti) z 1929 roku (il. 1) stał
się symbolem emancypacji i wyzwolenia kobiet. Jest
też przykładem autokreacji artystki, która tak na-
prawdę nigdy zielonego bugatti, samochodu będą-
cego symbolem luksusu, nie posiadała. Jeździła za
to żółtym renault, do którego zakładała żółty sweter
o odcieniu pasującym do koloru auta. Równie sta-
rannie pielęgnowała własny mit.
Urodziła się w Moskwie, choć wołała, żeby to
było w Warszawie i takie też miejsce urodzin zawsze
podawała. Skrzętnie ukrywała rok swoich urodzin
(rozmaite źródła podają zwykle rok 1898 lub 1902).
Najprawdopodobniej jednak urodziła się w 1895.
Jej ojciec, o którym prawie w ogóle nie wspominała,
był zamożnym bankierem lub przemysłowcem i na-
zywał się Borys Gurwik-Gorski. Matka zaś - Malwi-
na Dekler pochodziła z bogatej rodziny bankierów,
zamieszkałych co prawda w Moskwie, lecz wywo-
dzących się z Warszawy. Łempicka nigdy nie przy-
znała się do swojego żydowskiego pochodzenia.
Ojciec dosyć wcześnie rozwiódł się z matką lub
zmarł. Młodość Tamary, na wychowanie której duży
wpływ miała babka - Klementyna Dekler, upłynęła
głównie w trzech miastach - Moskwie, Sankt Peters-
burgu i Warszawie. Zwiedziła też z babką Włochy
i południową Francję, chodziła do szkoły z internatem
1. Autoportret (inaczej Kobieta w zielonym
bugatti), 1929, ol. na drewnie, sygn.
Zbiory prywatne
1. Self-portrait (in other words Woman in a green
bugatti), 1929, oil-on-wood.
Private collection
w Lozannie. Już jako kilkunastoletnia panna postano-
wiła być „kimś”. Pragnęła przede wszystkim stać się
sławną i bogatą. Około 1911 roku poznała, zajmują-
cego wyższą od niej pozycję społeczną, przystojnego
prawnika Tadeusza Łempickiego, za którego wyszła
za mąż na przełomie 1915 i 1916 roku. Mąż, o zwią-
zek, z którym bardzo zabiegała, zapewnił jej nie tylko
wyższy status społeczny, ale, w przyszłości, dał także
artystyczne nazwisko. Młodzi małżonkowie
ANNA WIERZBICKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
Laura Claridge, Tamara Łempicka.
Tłum. Ewa Hornowska. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, ss. 532, fot. 58, tabl. 16
Tamara Łempicka często powtarzała: „nie ma
cudów, jest tylko to, co sama zrobisz”. Znała
znaczenie tak modnego dzisiaj słowa image.
Była mistrzynią w kreowaniu siebie. Umiejętnie,
i bardzo sprytnie, budowała legendę wokół własnej
osoby. Rodzina i przyjaciele artystki twierdzą, że aż
do późnych lat życia elektryzowała, a zarazem iryto-
wała, teatralnością gestów i autorytatywnością gło-
su. Miała niepowtarzalny sposób ubierania się.
Budziły zazdrość jej fantazyjnie wymodelowane be-
rety, turbany oraz zawoje własnego pomysłu.
Namalowany przez Łempicką na zamówienie nie-
mieckiego pisma „Die Damę” Autoportret (inaczej
Kobieta w zielonym bugatti) z 1929 roku (il. 1) stał
się symbolem emancypacji i wyzwolenia kobiet. Jest
też przykładem autokreacji artystki, która tak na-
prawdę nigdy zielonego bugatti, samochodu będą-
cego symbolem luksusu, nie posiadała. Jeździła za
to żółtym renault, do którego zakładała żółty sweter
o odcieniu pasującym do koloru auta. Równie sta-
rannie pielęgnowała własny mit.
Urodziła się w Moskwie, choć wołała, żeby to
było w Warszawie i takie też miejsce urodzin zawsze
podawała. Skrzętnie ukrywała rok swoich urodzin
(rozmaite źródła podają zwykle rok 1898 lub 1902).
Najprawdopodobniej jednak urodziła się w 1895.
Jej ojciec, o którym prawie w ogóle nie wspominała,
był zamożnym bankierem lub przemysłowcem i na-
zywał się Borys Gurwik-Gorski. Matka zaś - Malwi-
na Dekler pochodziła z bogatej rodziny bankierów,
zamieszkałych co prawda w Moskwie, lecz wywo-
dzących się z Warszawy. Łempicka nigdy nie przy-
znała się do swojego żydowskiego pochodzenia.
Ojciec dosyć wcześnie rozwiódł się z matką lub
zmarł. Młodość Tamary, na wychowanie której duży
wpływ miała babka - Klementyna Dekler, upłynęła
głównie w trzech miastach - Moskwie, Sankt Peters-
burgu i Warszawie. Zwiedziła też z babką Włochy
i południową Francję, chodziła do szkoły z internatem
1. Autoportret (inaczej Kobieta w zielonym
bugatti), 1929, ol. na drewnie, sygn.
Zbiory prywatne
1. Self-portrait (in other words Woman in a green
bugatti), 1929, oil-on-wood.
Private collection
w Lozannie. Już jako kilkunastoletnia panna postano-
wiła być „kimś”. Pragnęła przede wszystkim stać się
sławną i bogatą. Około 1911 roku poznała, zajmują-
cego wyższą od niej pozycję społeczną, przystojnego
prawnika Tadeusza Łempickiego, za którego wyszła
za mąż na przełomie 1915 i 1916 roku. Mąż, o zwią-
zek, z którym bardzo zabiegała, zapewnił jej nie tylko
wyższy status społeczny, ale, w przyszłości, dał także
artystyczne nazwisko. Młodzi małżonkowie