Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (63.2001)

Muzyka w barokowym ogrodzie: grands diyertissements wersalskie 1664, 1668, 1674

149


2. Scena z comedie-ballet La Princesse d’Elide, tekst Molier, muzyka J.-B. Lully (8 maja 1664)
2. Scene from the comedie-ballet La Princesse d’Elide, text by Moliere,
musie by J.-B. Lully (8th May 1664)
Repr wg/afterŁes Plaisirs de Pisie enchantee. Paris 1673

teoretyka muzyki. Jednak dziełka owe zaistniały w historii muzyki, a to dzięki konteks-
towi, w jakim zostały zaprezentowane.
Drugiego dnia festynu, 8 maja, po zapadnięciu zmroku, w plenerowym teatrze wznie-
sionym przez Carla Vigaraniego w Alei Królewskiej, tym razem jednakże bliżej Pałacu,
wystawiono napisaną specjalnie na tę okazję comedie galante melee de musique et
d’entrees de ballet zatytułowaną Lu Princesse d Elidę. Autorem tekstu był Molier, a mu-
zykę skomponował Lully. Utwór ten należy do gatunku stworzonego kilka lat wcześniej
przez tę właśnie parę twórców, i dziś określanego mianem comedie-ballet. Naturalną
dekorację sceny tworzyła perspektywa wysadzonej żywopłotami Alei Królewskiej z Pała-
cem Wersalskim w tle, co ilustruje kolejna rycina Silvestre’a18. Widać na niej również
34-osobowy zespół instrumentalny ulokowany w „orkiestrze”, to jest w miejscu usytu-
owanym poniżej sceny na poziomie parteru i od widzów odseparowanym wysoką barierą.
La Princesse d’Elidę to 5-aktowa komedia z sześcioma intermediami muzycznymi, zwią-
zanymi treścią i postaciami z akcją sztuki (dwie mówione role - Morona i Lizyskasa kre-
ował sam Molier, jego zaś młoda, piękna i jakże płocha żona Armanda grała tytułową
partię). Utwór ten Alcyna jakoby ofiarowywała więzionym przez nią rycerzom po to, by

18 Theatre fait dans la mesme allee, sur le quel la Comedie, et le Ballet de la Princesse d 'Elidę furent representez.
[W:] Les Plaisirs de Pisie enchantee..., po s. 14. Tu zob. ryc. 2.