Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (70.2008)

260

IN MEMORIAM


Harvard University Center for Itaiian Renaissance
Studies w podtlorenckiej Vida I Tatti. Pobyty te były
oczywiście tylko jednymi z wielu długich wyjazdów
prof. Ladisa do Włoch.
Publikacje prof. Ladisa w znacznym stopniu
przyczyniły się do poszerzenia wiedzy oraz wzrostu
zainteresowania międzynarodowej społeczności na-
ukowej sztuką włoską XIV-XV w., w czym podsta-
wową rolę odegrały jego dwie książki. 7V?e
E/Y/z/crzcc/ CErzpe/, E/orence, wydana przez Geor-
ge'a Brazillera w 1993 r., która otrzymała nagrodę
Albert-Christ Janer Creative Research Medal, przy-
znawaną przez University of Georgia, oraz SE/E/ay
/// /Ez/z'r/77 X/9, opublikowane przez Pindar Press of
London w 2001 r., w których prof. Ladis zebrał re-
zultaty swoich badań i przemyśleń na temat tak róż-
norodnych aspektów sztuki renesansowej jak
twórczość Bronzina, Perugina i Giovanniego Pisa-
no. Był także autorem obszernych studiów na temat
Masaccia oraz włoskiej majoliki. Kolejne jego dwie
książki ukażą się pośmiertnie w 2008 r.: EooE o/
Eo/V/na' P/cE/z/.s' /z/zJ UVEz/Es' /'// fEsY/zi 3 "Ciras' "
(University of North Carolina Press) oraz Gz'oEoy
"O": V///7Y///'ve, E/'g/z/'/zZ/'o//, zz/zz/ Ez'c/ozizz/ /zzgzvzzz-
z'zz EzeXz^zzzz C/zzz/ze/ (Penn State Press). Jak napi-
sał Paul Barolsky, jest to „inspirująca i pięknie
napisana medytacja Andrew Ladisa [...], wynik po-
nad 30 lat badań, książka o wyjątkowych walorach
literackich, świadcząca o żyłce krytyka artystyczne-
go, a zarazem naukowej głębi, dzieło, które objaśnia

wyjątkowo szeroko od strony duchowej, ludzkiej
oraz artystycznej geniusz jednego z największych
artystów w tradycji kultury zachodniej".
Prof. Ladis był głównym wydawcą lub współre-
daktorem sześciu książek oraz serii wydawniczych,
w tym E/ze Cm/i o/'X/E O/Yg/zz/zE/y z//z z/ /z7z/zz.s'Zzy z/z
t/ze Ezz/zzzzz /E/z z//Vs* z//zee mir/ Parole Rb/E.s7zop
(1995, wraz z Carolyn H. Wood), studium nad wa-
runkami pracy artystów od XIV do XVII w., oraz
A DzTcer/zz/zg Eye; Es.sz/y.s' o/? Ez/r/y Ezz/zzz/z Er/i/?/mg
/zy E/e/z zz/z/ G//zzer, zbiór tekstów jednego z najwięk-
szych znawców wczesnego malarstwa florenckiego.
Kolejna książka, której był głównym redaktorem,
E/ze Gzz/pzzs zz/Ezz/7y Er///'///? Ezzz/zZz/zg.s' z/z Vo/V/z X//ze-
rzczz/z Go//ecEo/zy: E/ze EozzEz, ukaże się wkrótce na-
kładem Georgia Museum of Art.
Wraz ze swoją przyjaciółką prof. Shelley Żuraw,
Andrew Ladis zainicjował serię odbywających się
co dwa lata konferencji na University of Georgia,
które stały się jednym z najbardziej istotnych miejsc
spotkań badaczy wczesnej sztuki włoskiej. W po-
dzięce za tę, jak i wiele innych, zasług jego współ-
pracownicy i przyjaciele przygotowują w 2008 r.
publikację księgi E/ze EA/o/*zczz/ Eye: E.s.szzy.s' on Ezz-
/zzz/z X A /'/? /Emo/' o/"X/zz/rew Lzzz/A.
W ostatnich latach zainteresowania prof. Ladisa
poszerzyły się o badanie, a także kolekcjonowanie,
dzieł sztuki amerykańskiej. Jest autorem opracowań
na temat takich artystów, jak Gerald Brockhurst,
Lucy May Stanton, George Biddle, Raphael Soyer,
Paul Cadmus oraz Andrée Ruellan.
Wyjątkową cechą prof. Ladisa było jego zainte-
resowanie w zasadzie całą historią sztuki, czego
wyrazem są, publikowane dzięki Georgia Museum
of Art, studia na tematy znacznie odbiegające od
głównego pola jego zainteresowań naukowych: ma-
larstwo z Goa, płaskorzeźby świątyń południowo-
azjatyckich, ikony bizantyńskie, tkaniny barokowe,
islamskie płytki ceramiczne, a nawet polityczna gra-
fika XIX w. i współczesna sztuka amerykańska.
Prof. Ladis był człowiekiem o subtelnym poczu-
ciu humoru oraz szeroko cenionym wykładowcą za-
praszanym na konferencje i sympozja nie tylko
w Stanach Zjednoczonych, ale i w Europie. Trudno
wręcz wymienić miejsca jego publicznych wystą-
pień, których lista obejmuje Pragę, Berkeley, Miami
czy Toronto. Cieszył się równie wielką popularno-
ścią wśród swoich studentów, jak i współpracowni-
ków. Gina Binkley, studentka uniwersytetu Austin
Peay, utrzymująca przez dziesięciolecia kontakty
z prof. Ladisem, wspomina go jako „niewiarygodnie
przychylnego i uprzejmego nauczyciela: pozytyw-
nego, zachęcającego, gotowego do wszelkiej po-
mocy, jakiej mógł udzielić, oraz chętnego do
podzielenia się swoją wiedzą. Nie pamiętam, aby kie-
dykolwiek pozwolił sobie na jakikolwiek negatywny