DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Cutler, Anthony: Mistaken novelty: problems of ivory carving in the Christian East (12th and 13th centuries) =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0294
284 A. CUTLER, "PROBLEMS OF IVORY CARVING IN THE CHRISTIAN EAST ( 1ŻTH AND 1 3TH CENTURIES)"
reason why their local clients would want these Byzantine antiquities to be emulated; and,
lastly, that both ivory and craftsmen skilled in its working, were locally available. Short of
this demonstration, it seems preferable to reject the notion that objects which do not look
like those regarded as representative of one period must necessarily belong to another.
ACKNOWLEDGEMENTS
Photo's author: 1, 2, 5-11 ;
Reproductions by kind permission of: Département des Objets d'art, Musée du Louvre: 3;
National Museum, Warsaw: 4.
Ap/rA/y.' z pwA/^m<3?yA;' rz^zAy w Ao^c;'
Zomowcy cArzexcÿ^A^AA?? ^cAć?Jz^ (X//-X//7 w?'^A)
Siedemdziesiąt lat temu Kurt Weitzmann wyod-
rębnił z bogatego dziedzictwa wyrobów z kości
słoniowej okresu średniobizantyńskiego główne
„grupy" zabytków i ustalił ich datowanie na okres
między końcem IX w. a połową XI w. Od tego czasu
wielokrotnie wykazywano, że grupy te są nazbyt po-
jemne, zaś proponowana systematyka zawodna, ze
względu na różnorodność stylów i technik rzeźbie-
nia. Zaproponowana przez Weitzmanna chronologia
dzieł, a także wskazywanie przez niego Konstanty-
nopola jako miejsca powstania większości z nich,
zostały zakwestionowane w kilku studiach poświę-
conych konkretnym zabytkom, które pod względem
stylistycznym różniły się od obiektów uznanych za
charakterystyczne dla głównego korpusu rzeźb. Ar-
gumentowano, że dzieła te nie "wyglądają" jak
większość bizantyjskich wyrobów z kości słoniowej
i dlatego ich datowanie, a często także i miejsce wy-
tworzenia musi różnić się od przyjętych ustaleń.
Publikowany artykuł omawia trzy z tych rzeko-
mych wyjątków - znaną skrzynkę ze Stuttgartu oraz
dyptyki z Chambéry i Warszawy, których tradycyjne
datowanie zostało przesunięte na koniec XI, XII,
a nawet XIII w. Jednocześnie, jako miejsce powsta-
nia obu dyptyków, wskazano Wenecję lub „wschod-
nie wybrzeża Morza Śródziemnego", czyli ośrodki,
w których wytwarzanie chrześcijańskich wyrobów
z kości słoniowej nie zostało poparte solidnymi do-
wodami. Wbrew tym nowym hipotezom, Autor wy-
kazał na postawie analizy techniki wykonania,
epigrafii i ikonografii, że datowanie wymienionych
zabytków można z dużą dozą pewności cofnąć do
okresu między X a 1. połową XI w., a ich rzucającą
się w oczy różnorodność wytłumaczyć bogactwem
ówczesnego konstantynopolitańskiego rzemiosła
i jego stałym poszukiwaniem odmiennych manier.
77n/??. Æo/ie/AAr
reason why their local clients would want these Byzantine antiquities to be emulated; and,
lastly, that both ivory and craftsmen skilled in its working, were locally available. Short of
this demonstration, it seems preferable to reject the notion that objects which do not look
like those regarded as representative of one period must necessarily belong to another.
ACKNOWLEDGEMENTS
Photo's author: 1, 2, 5-11 ;
Reproductions by kind permission of: Département des Objets d'art, Musée du Louvre: 3;
National Museum, Warsaw: 4.
Ap/rA/y.' z pwA/^m<3?yA;' rz^zAy w Ao^c;'
Zomowcy cArzexcÿ^A^AA?? ^cAć?Jz^ (X//-X//7 w?'^A)
Siedemdziesiąt lat temu Kurt Weitzmann wyod-
rębnił z bogatego dziedzictwa wyrobów z kości
słoniowej okresu średniobizantyńskiego główne
„grupy" zabytków i ustalił ich datowanie na okres
między końcem IX w. a połową XI w. Od tego czasu
wielokrotnie wykazywano, że grupy te są nazbyt po-
jemne, zaś proponowana systematyka zawodna, ze
względu na różnorodność stylów i technik rzeźbie-
nia. Zaproponowana przez Weitzmanna chronologia
dzieł, a także wskazywanie przez niego Konstanty-
nopola jako miejsca powstania większości z nich,
zostały zakwestionowane w kilku studiach poświę-
conych konkretnym zabytkom, które pod względem
stylistycznym różniły się od obiektów uznanych za
charakterystyczne dla głównego korpusu rzeźb. Ar-
gumentowano, że dzieła te nie "wyglądają" jak
większość bizantyjskich wyrobów z kości słoniowej
i dlatego ich datowanie, a często także i miejsce wy-
tworzenia musi różnić się od przyjętych ustaleń.
Publikowany artykuł omawia trzy z tych rzeko-
mych wyjątków - znaną skrzynkę ze Stuttgartu oraz
dyptyki z Chambéry i Warszawy, których tradycyjne
datowanie zostało przesunięte na koniec XI, XII,
a nawet XIII w. Jednocześnie, jako miejsce powsta-
nia obu dyptyków, wskazano Wenecję lub „wschod-
nie wybrzeża Morza Śródziemnego", czyli ośrodki,
w których wytwarzanie chrześcijańskich wyrobów
z kości słoniowej nie zostało poparte solidnymi do-
wodami. Wbrew tym nowym hipotezom, Autor wy-
kazał na postawie analizy techniki wykonania,
epigrafii i ikonografii, że datowanie wymienionych
zabytków można z dużą dozą pewności cofnąć do
okresu między X a 1. połową XI w., a ich rzucającą
się w oczy różnorodność wytłumaczyć bogactwem
ówczesnego konstantynopolitańskiego rzemiosła
i jego stałym poszukiwaniem odmiennych manier.
77n/??. Æo/ie/AAr