DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Wardzyński, Michał: Marmury i wapienie południowoniderlandzkie na ziemiach polskich od średniowiecza do 2. poł. XVIII w.: import i zastosowanie w małej architekturze i rzeźbie kamiennej =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0349
MARMURY ! WAPIENIE POŁUDNIOWONIDERLANDZKIE NA ZIEMIACH POLSKICH
339
2 J. Poznań, ła/'ca'na, boczny o Parz
ów. Cecy/ń' (przcniasńony z Jawnego
łońcio/a AennarJynów w JyJgo.szczyj
oł. 7 dJ2, wył. W wocsz^a /"zcźń/ar,sł/
z CJań.sła, /o^. Af. RarJzyń.sł/, 200d
//a/a ma^ma^dw 7 wa/?/an/ /^a/aJa/awan/Jar/anJzł/aP w raz wo/a ma/e/ anc/ł/rał/aiy
/ ^zez^y łam/aa a ę/ w /?zecz^^s/7o///e/ w XM77 w.
Reprezentujący w Rzeczypospolitej dominujący styl renesansu włoskiego Florentczy-
cy, Wenecjanie, Komaskowie i Tessyńczycy operowali przez całe XVI stulecie w małej
architekturze i rzeźbie kamiennej materiałami typowymi dla lokalnej, środkowoeuropejskiej
tradycji artystycznej. Wybór owych materiałów: czerwonego ,,kamienia królewskiego"
z Węgier oraz czerwono-brązowych „marmurów salzburskich", których eksploatacja roz-
poczęła się już w czasach rzymskich, podyktowany był nie tyle nowożytną tradycją włoską,
w której w rzeźbie figuralnej dominował biały marmur carraryjski lub alabaster, ile właśnie
bogatymi miejscowymi doświadczeniami odziedziczonymi jeszcze po poprzedniej epoce
339
2 J. Poznań, ła/'ca'na, boczny o Parz
ów. Cecy/ń' (przcniasńony z Jawnego
łońcio/a AennarJynów w JyJgo.szczyj
oł. 7 dJ2, wył. W wocsz^a /"zcźń/ar,sł/
z CJań.sła, /o^. Af. RarJzyń.sł/, 200d
//a/a ma^ma^dw 7 wa/?/an/ /^a/aJa/awan/Jar/anJzł/aP w raz wo/a ma/e/ anc/ł/rał/aiy
/ ^zez^y łam/aa a ę/ w /?zecz^^s/7o///e/ w XM77 w.
Reprezentujący w Rzeczypospolitej dominujący styl renesansu włoskiego Florentczy-
cy, Wenecjanie, Komaskowie i Tessyńczycy operowali przez całe XVI stulecie w małej
architekturze i rzeźbie kamiennej materiałami typowymi dla lokalnej, środkowoeuropejskiej
tradycji artystycznej. Wybór owych materiałów: czerwonego ,,kamienia królewskiego"
z Węgier oraz czerwono-brązowych „marmurów salzburskich", których eksploatacja roz-
poczęła się już w czasach rzymskich, podyktowany był nie tyle nowożytną tradycją włoską,
w której w rzeźbie figuralnej dominował biały marmur carraryjski lub alabaster, ile właśnie
bogatymi miejscowymi doświadczeniami odziedziczonymi jeszcze po poprzedniej epoce