DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Korpysz, Ewa: Renesansowe sakrarium w kościele parafialnym w Dobromilu: =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0373
RENESANSOWE SAKRARUJM W KOŚCIELE PARAFIALNYM W DOBROMILU
363
4. Aofció/pa+ą/in/ny, JtagLoAoA
(oA. G/asAo, Awow.sA<a
Ga/erm Garażów).
Aoń /rog. AS' 7HA
zewnętrzna jest opuszczona i lekko zgięta, przytrzymuje dłonią pionowy kształt: świecę,
łub drugą, wewnętrzną rękę (stan obu rzeźb nie pozwała tego dokładnie stwierdzić). Anio-
ły są ubrane w długie szaty, które z przodu układają się gładko na nienaturalnie zgiętych
w kolanach nogach, umożliwiając odczytanie ich zarysu. Po obu stronach ciała suknie
marszczą się w formie pionowych fałd, u dołu zaś zawijają, tworząc grube fałdki i odsła-
niając stopy. Motyw brzegu sukni wywiniętego nad odsłoniętymi stopami mógł zostać
podpatrzony w innych, wyższej klasy dziełach z terenu Ziemi Lwowskiej. Podobny szcze-
gół występuje w sukni Anny Sieniawskiej na niezachowanym nagrobku w Brzeżanach
(1573-1575)^. Również alba biskupa Walentego Herburta na pomniku z kościoła para-
fialnego w Felsztynie (1572 - przed 1575) tak samo zwija się na butachW bardziej
sprymitywizowanej formie takie rozwiązanie można zaobserwować w szatach kobiety
identyfikowanej jako Helena Ramszowa z datowanego na lata 1556-1662 nagrobka
w Oleszycach^ (il. 3) i w nieistniejącym dziś nagrobku Katarzyny Łączyńskiej z kościoła
Mieczysław GĘBAROWICZ, SAnAa, naó ózA/ani/' AnAnry a r(y,s'tyczne/ późnego renayanyn w AoAce, Toruń !962.,
s.41-43; Rafał NESTORÓW, „Treści ideowe mauzołeum Sieniawskich w Brzeżanach", Am/etyn RAtorä &taAi 2006,
nr 2, s. 175-176.
'4 Vladimir F. FIUBĆENKO, Aw'vyAn ^Aa/ptana TTY-ATWyto/A, Xn'v 1981, s. 50; oraz recenzja: Katarzyna MIKOC-
KA-RACHUBOWA, „Vladimir F. Fiubćenko, Fvivska skulptura XVI-XVII stolik, Kiiv 1981, ss. 214 + 2 n!b, il. 53".,
ßiu/etyn AAVorü SźtaAi 1988, nr 4, s. 287-306; GĘBAROWICZ, op. cit., s. 30, 43, WAFCZAK, op. cit., s. 80, 86-87;
SZYDŁOWSKI, op. cit., s. 64-65.
^ GĘBAROWICZ, op. cit., s. 166-172.
363
4. Aofció/pa+ą/in/ny, JtagLoAoA
(oA. G/asAo, Awow.sA<a
Ga/erm Garażów).
Aoń /rog. AS' 7HA
zewnętrzna jest opuszczona i lekko zgięta, przytrzymuje dłonią pionowy kształt: świecę,
łub drugą, wewnętrzną rękę (stan obu rzeźb nie pozwała tego dokładnie stwierdzić). Anio-
ły są ubrane w długie szaty, które z przodu układają się gładko na nienaturalnie zgiętych
w kolanach nogach, umożliwiając odczytanie ich zarysu. Po obu stronach ciała suknie
marszczą się w formie pionowych fałd, u dołu zaś zawijają, tworząc grube fałdki i odsła-
niając stopy. Motyw brzegu sukni wywiniętego nad odsłoniętymi stopami mógł zostać
podpatrzony w innych, wyższej klasy dziełach z terenu Ziemi Lwowskiej. Podobny szcze-
gół występuje w sukni Anny Sieniawskiej na niezachowanym nagrobku w Brzeżanach
(1573-1575)^. Również alba biskupa Walentego Herburta na pomniku z kościoła para-
fialnego w Felsztynie (1572 - przed 1575) tak samo zwija się na butachW bardziej
sprymitywizowanej formie takie rozwiązanie można zaobserwować w szatach kobiety
identyfikowanej jako Helena Ramszowa z datowanego na lata 1556-1662 nagrobka
w Oleszycach^ (il. 3) i w nieistniejącym dziś nagrobku Katarzyny Łączyńskiej z kościoła
Mieczysław GĘBAROWICZ, SAnAa, naó ózA/ani/' AnAnry a r(y,s'tyczne/ późnego renayanyn w AoAce, Toruń !962.,
s.41-43; Rafał NESTORÓW, „Treści ideowe mauzołeum Sieniawskich w Brzeżanach", Am/etyn RAtorä &taAi 2006,
nr 2, s. 175-176.
'4 Vladimir F. FIUBĆENKO, Aw'vyAn ^Aa/ptana TTY-ATWyto/A, Xn'v 1981, s. 50; oraz recenzja: Katarzyna MIKOC-
KA-RACHUBOWA, „Vladimir F. Fiubćenko, Fvivska skulptura XVI-XVII stolik, Kiiv 1981, ss. 214 + 2 n!b, il. 53".,
ßiu/etyn AAVorü SźtaAi 1988, nr 4, s. 287-306; GĘBAROWICZ, op. cit., s. 30, 43, WAFCZAK, op. cit., s. 80, 86-87;
SZYDŁOWSKI, op. cit., s. 64-65.
^ GĘBAROWICZ, op. cit., s. 166-172.