DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Korpysz, Ewa: Renesansowe sakrarium w kościele parafialnym w Dobromilu: =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0380
370
EWA KORPYSZ
77. Lwów, UAUó/ ów. AL/'UEa/7/, zwEńczeAtE o/Ezrzzz.
Eoó Ewa Eorpy^z
Uskrzydlona głowa anioła w połu tympanonu z Dobromila, w przeciwieństwie do pry-
mitywnej rzeźby aniołów flankujących nisze sakrarium, uderza poprawnością, wręcz na-
turalizmem. Motyw uskrzydlonej główki umieszczanej pojedynczo, łub w całych
zespołach był popularny w sztuce lwowskiej^. W 2. poł. XVI i w XVII w. takie główki
wypełniały narożne przestrzenie nad łukami, pojawiały się w kluczach lub fryzach ołtarzy,
epitafiów lub portali (np. na płycie Szolc-Wołfowiczów z kaplicy św. Krzyża, obecnie na
prezbiterium katedry lwowskiej, w ołtarzu z tejże katedry sygnowanym przez Jana Białe-
go w r. 1592, il. 15, w dekoracji kaplicy Boimów). Twarze tych aniołków były pucołowa-
te, na ogół mocno stylizowane, cechowała je prostota. Głowa z Dobromila znacznie
odbiega od nich zarówno stylem, poziomem wykonania i wielkością. Głowa jest niepro-
porcjonalnie duża w porównaniu do pozostałych elementów konstrukcji, nie mieści się w
polu tympanonu. W tym miejscu należałoby zresztą spodziewać się innego rodzaju przed-
stawienia, związanego z Eucharystią: postaci Boga Ojca, Gołębicy łub wizerunku Chry-
stusa Umęczonego czy też kielicha^; głowy aniołów w zwieńczeniach sakrariów
33 MAŃKOWSKI, Dawny Lwów..., s. 156.
34 Przedstawienia na sakrariach związane były z Eucharystią: por.: Otto NUßBAUM, DE Ha/ZzawaArnng <Er Dac/zan-
sTE, Bonn )979, s. 414-429; Hans CASPARY, Da.s &E/*azna/a.staóarnaU/ E 7ta/En óA zazn EonzA wn 7rEnt. GAsTań,
7łonograpAE anAJąw^AE, U/Esć'A<? FanUEn, Trier 1964, s. 95-109.
EWA KORPYSZ
77. Lwów, UAUó/ ów. AL/'UEa/7/, zwEńczeAtE o/Ezrzzz.
Eoó Ewa Eorpy^z
Uskrzydlona głowa anioła w połu tympanonu z Dobromila, w przeciwieństwie do pry-
mitywnej rzeźby aniołów flankujących nisze sakrarium, uderza poprawnością, wręcz na-
turalizmem. Motyw uskrzydlonej główki umieszczanej pojedynczo, łub w całych
zespołach był popularny w sztuce lwowskiej^. W 2. poł. XVI i w XVII w. takie główki
wypełniały narożne przestrzenie nad łukami, pojawiały się w kluczach lub fryzach ołtarzy,
epitafiów lub portali (np. na płycie Szolc-Wołfowiczów z kaplicy św. Krzyża, obecnie na
prezbiterium katedry lwowskiej, w ołtarzu z tejże katedry sygnowanym przez Jana Białe-
go w r. 1592, il. 15, w dekoracji kaplicy Boimów). Twarze tych aniołków były pucołowa-
te, na ogół mocno stylizowane, cechowała je prostota. Głowa z Dobromila znacznie
odbiega od nich zarówno stylem, poziomem wykonania i wielkością. Głowa jest niepro-
porcjonalnie duża w porównaniu do pozostałych elementów konstrukcji, nie mieści się w
polu tympanonu. W tym miejscu należałoby zresztą spodziewać się innego rodzaju przed-
stawienia, związanego z Eucharystią: postaci Boga Ojca, Gołębicy łub wizerunku Chry-
stusa Umęczonego czy też kielicha^; głowy aniołów w zwieńczeniach sakrariów
33 MAŃKOWSKI, Dawny Lwów..., s. 156.
34 Przedstawienia na sakrariach związane były z Eucharystią: por.: Otto NUßBAUM, DE Ha/ZzawaArnng <Er Dac/zan-
sTE, Bonn )979, s. 414-429; Hans CASPARY, Da.s &E/*azna/a.staóarnaU/ E 7ta/En óA zazn EonzA wn 7rEnt. GAsTań,
7łonograpAE anAJąw^AE, U/Esć'A<? FanUEn, Trier 1964, s. 95-109.