DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Strożek, Przemysław: Futuryzm w muzeum: Włochy przed jubileuszem stulecia ruchu futurystycznego =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0474
464
PRZEMYSŁAW STRÓŻEK
7. Giacomo Z?a//a, Manifestazione Patriotica f7975j;
Ma.sco Tw - A o no cm i.s'zo, Afarinpi -
WWW.mMYCOtńyYYCO. O/^/ińyYYCO Ó7g/CoicCCioo/
oôrax _/i c /? o_zo o o? 3 3 6. A / m /
Faktyczny koniec ruchu wyznaczyła śmierć Marinettiego nad Lago di Como w 1944 r.
Powojenna ocena działalności tych futurystów, którzy pozostali wierni jego ideom do koń-
ca, prowadziła do odsunięcia ich sztuki na margines międzynarodowych debat artystycz-
nych na długi okres. Była to sztuka tzw. Secondo Futurismo - etapu nowych
eksperymentów futurystycznych, budujących kolejno w latach dwudziestych mitologię
maszyny, a w latach 30. podstawy aerosztuki. Przyczyną marginalizowania futuryzmu lat
1916-1944 była powszechnie negatywna opinia o postawie kręgu Marinettiego afirmują-
cej radykalny nacjonalizm, a w aeropoezji i aeromalarstwie krajobraz bombardowań 11
Wojny Światowej ku chwale „vittoriosa nostra guerra Mussoliniana"C Głoszona przez
ojca futuryzmu apologia wojny jako „jedynej higieny świata" z 1915 r. w chwili opowie-
dzenia się Włoch po stronie Francji w walce z Ententą, miała zupełnie inne podłoże niż
tworzenie z bombardowań nowego gatunku sztuki w latach czterdziestych. Dlatego też
głównie z powodów politycznych, a nie futurystycznej idei „burzenia muzeów", czy „za-
cierania śladów pamięci po tym co dawne" twórczość artystyczną kręgu Marinettiego,
a przede wszystkim Secondo Futurismo, od czasu zakończenia wojny przez wiele lat mar-
ginalizowano.
W latach 50. odbyło się kilka retrospektywnych wystaw futurystycznych m.in. na XXV
Biennale w WenecjP i Tate Gallery w Londynie^, obie w 1950 r.. Dziewięć lat później
w Palazzo Barberini w Rzymie odbył się jubileusz 50-lecia proklamacji Złm Zo/ożycio/-
^/ticgo. W organizację obchodów włączyło się, na czele z żoną Marinettiego - Benedettą
Cappą, kilku żyjących jeszcze byłych futurystów, w tym m. in. fundator pierwszego
manifestu malarzy - Gino Severing. Kuratorami wystawy, której tytuł brzmiał wprost
* Zob. Filippo Tommaso MARINETTI, 36 aeroyoeiicAe nero/nttoricAe e.sn/tnzioni Je/ia no.s'irn gaerra, „Autori e Scrit-
tori" II 1941; Filippo Tommaso MARINETTI, Z/ae/igiiinra <3ei 6on76an3an7enii, "Convivio Letterario" XII 1940 [w:]
Archivi nelF900, Mart.
' Zob. Giulio Carlo ARGAN, "Aspects of the Venice Biennale", 77?e 7?nriingion magazine 1950, nr 570, s. 262-266.
^ Zob. B.N., "Some recent exhibitons", 77?e 7?ar/ington Magazine 1950, nr 569, s. 234-237.
- Zob. Teiiera 7?ene&ita Marinem' a Gino 5everini, febbraio 1959 [w: ] Archivi delF900, Mart.
PRZEMYSŁAW STRÓŻEK
7. Giacomo Z?a//a, Manifestazione Patriotica f7975j;
Ma.sco Tw - A o no cm i.s'zo, Afarinpi -
WWW.mMYCOtńyYYCO. O/^/ińyYYCO Ó7g/CoicCCioo/
oôrax _/i c /? o_zo o o? 3 3 6. A / m /
Faktyczny koniec ruchu wyznaczyła śmierć Marinettiego nad Lago di Como w 1944 r.
Powojenna ocena działalności tych futurystów, którzy pozostali wierni jego ideom do koń-
ca, prowadziła do odsunięcia ich sztuki na margines międzynarodowych debat artystycz-
nych na długi okres. Była to sztuka tzw. Secondo Futurismo - etapu nowych
eksperymentów futurystycznych, budujących kolejno w latach dwudziestych mitologię
maszyny, a w latach 30. podstawy aerosztuki. Przyczyną marginalizowania futuryzmu lat
1916-1944 była powszechnie negatywna opinia o postawie kręgu Marinettiego afirmują-
cej radykalny nacjonalizm, a w aeropoezji i aeromalarstwie krajobraz bombardowań 11
Wojny Światowej ku chwale „vittoriosa nostra guerra Mussoliniana"C Głoszona przez
ojca futuryzmu apologia wojny jako „jedynej higieny świata" z 1915 r. w chwili opowie-
dzenia się Włoch po stronie Francji w walce z Ententą, miała zupełnie inne podłoże niż
tworzenie z bombardowań nowego gatunku sztuki w latach czterdziestych. Dlatego też
głównie z powodów politycznych, a nie futurystycznej idei „burzenia muzeów", czy „za-
cierania śladów pamięci po tym co dawne" twórczość artystyczną kręgu Marinettiego,
a przede wszystkim Secondo Futurismo, od czasu zakończenia wojny przez wiele lat mar-
ginalizowano.
W latach 50. odbyło się kilka retrospektywnych wystaw futurystycznych m.in. na XXV
Biennale w WenecjP i Tate Gallery w Londynie^, obie w 1950 r.. Dziewięć lat później
w Palazzo Barberini w Rzymie odbył się jubileusz 50-lecia proklamacji Złm Zo/ożycio/-
^/ticgo. W organizację obchodów włączyło się, na czele z żoną Marinettiego - Benedettą
Cappą, kilku żyjących jeszcze byłych futurystów, w tym m. in. fundator pierwszego
manifestu malarzy - Gino Severing. Kuratorami wystawy, której tytuł brzmiał wprost
* Zob. Filippo Tommaso MARINETTI, 36 aeroyoeiicAe nero/nttoricAe e.sn/tnzioni Je/ia no.s'irn gaerra, „Autori e Scrit-
tori" II 1941; Filippo Tommaso MARINETTI, Z/ae/igiiinra <3ei 6on76an3an7enii, "Convivio Letterario" XII 1940 [w:]
Archivi nelF900, Mart.
' Zob. Giulio Carlo ARGAN, "Aspects of the Venice Biennale", 77?e 7?nriingion magazine 1950, nr 570, s. 262-266.
^ Zob. B.N., "Some recent exhibitons", 77?e 7?ar/ington Magazine 1950, nr 569, s. 234-237.
- Zob. Teiiera 7?ene&ita Marinem' a Gino 5everini, febbraio 1959 [w: ] Archivi delF900, Mart.