DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Luba, Iwona: Malarstwo monumentalne II Rzeczypospolitej: =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0510
500
IWONA LUBA
73. Ja/7 Zawoiwł/, CpótN, Polska i jej dzielnice na tle nieba polskiego,
g/n/ônn w 7777/7 C77777777Z/77777 /w. 7. P/Ar/AP/ego Po/.sAi'e/ Macierzy &ło/ne/' w G&ni.skn, /ro.s'k,
7PJ<$-7PJP. Lot.
Jerzego Malickiego, ukazującą zabawy dziecięce w technice łączącej trójbarwne sgraffito
i fresk^. Sgraffita zdobiące ściany siedzib placówek oświatowych stanowiły spełnienie
postulatu modernistycznego architekta Edgara Norwertha, by wprowadzać dekorację ma-
larską w szkołach powszechnych: „lekka, dobrze czytelna i jasna w formie, zabawowa"'
„grafika" ścian jak w szpitalach włoskich mogłaby odegrać pozytywną rolę^.
Popularność sgraffita potwierdza fakt, iż salę obsługi klientów w urzędzie pocztowym
przy ul. Wielkiej w Wilnie uświetniły malowidła imitujące dwubarwne sgraffito. Kompo-
zycje alegoryczne wymalowane przez artystę-amatora Józefa Macutkiewicza w suprapor-
tach i na ścianie nawiązywały do przeszłości i teraźniejszości poczty^.
Spośród realizacji w technice sgrafftta wyróżniała się praca Leonarda Pękalskiego
na zewnętrznej ścianie ryzalitu budynku Arsenału w Warszawie (il. 21), powstała po jego
przebudowie na potrzeby archiwum (projekt Brunona Zborowskiego). Sgraffito Pękal-
skiego zwracało uwagę monumentalnym charakterem, podkreślającym historyczną funk-
cję gmachu oraz wysoką klasą wykonania: „Kompozycja ujęta jest w kształcie wielkiego
fragmentu architektonicznego, zajmującego niemal całą ścianę piętra. Wyobraża ona mur
boniowany obrzeżony u góry fryzem z kartuszów herbowych i emblematów wojennych.
Niżej bonie tworzą obramienie dwóch wydłużonych pól prostokątnych, w których artysta
Jerzy ŁUKASIK, „Przedszkole im. Michaliny Mościckiej", ßu&wm'cTwo 1938, nr 2, s. 58-61.
^ Edgar NORWERTH, „Nieporozumienia", Gazeto PoMa 1935, nr 277 (6 X), s. 10.
Marian MORELOWSK1, „Kultura artystyczna na poczcie wileńskiej i malowidła ścienne p. J. Macutkiewicza",
Parter IKVe/iW 1939, nr 52 (21 H), s. 3-4.
IWONA LUBA
73. Ja/7 Zawoiwł/, CpótN, Polska i jej dzielnice na tle nieba polskiego,
g/n/ônn w 7777/7 C77777777Z/77777 /w. 7. P/Ar/AP/ego Po/.sAi'e/ Macierzy &ło/ne/' w G&ni.skn, /ro.s'k,
7PJ<$-7PJP. Lot.
Jerzego Malickiego, ukazującą zabawy dziecięce w technice łączącej trójbarwne sgraffito
i fresk^. Sgraffita zdobiące ściany siedzib placówek oświatowych stanowiły spełnienie
postulatu modernistycznego architekta Edgara Norwertha, by wprowadzać dekorację ma-
larską w szkołach powszechnych: „lekka, dobrze czytelna i jasna w formie, zabawowa"'
„grafika" ścian jak w szpitalach włoskich mogłaby odegrać pozytywną rolę^.
Popularność sgraffita potwierdza fakt, iż salę obsługi klientów w urzędzie pocztowym
przy ul. Wielkiej w Wilnie uświetniły malowidła imitujące dwubarwne sgraffito. Kompo-
zycje alegoryczne wymalowane przez artystę-amatora Józefa Macutkiewicza w suprapor-
tach i na ścianie nawiązywały do przeszłości i teraźniejszości poczty^.
Spośród realizacji w technice sgrafftta wyróżniała się praca Leonarda Pękalskiego
na zewnętrznej ścianie ryzalitu budynku Arsenału w Warszawie (il. 21), powstała po jego
przebudowie na potrzeby archiwum (projekt Brunona Zborowskiego). Sgraffito Pękal-
skiego zwracało uwagę monumentalnym charakterem, podkreślającym historyczną funk-
cję gmachu oraz wysoką klasą wykonania: „Kompozycja ujęta jest w kształcie wielkiego
fragmentu architektonicznego, zajmującego niemal całą ścianę piętra. Wyobraża ona mur
boniowany obrzeżony u góry fryzem z kartuszów herbowych i emblematów wojennych.
Niżej bonie tworzą obramienie dwóch wydłużonych pól prostokątnych, w których artysta
Jerzy ŁUKASIK, „Przedszkole im. Michaliny Mościckiej", ßu&wm'cTwo 1938, nr 2, s. 58-61.
^ Edgar NORWERTH, „Nieporozumienia", Gazeto PoMa 1935, nr 277 (6 X), s. 10.
Marian MORELOWSK1, „Kultura artystyczna na poczcie wileńskiej i malowidła ścienne p. J. Macutkiewicza",
Parter IKVe/iW 1939, nr 52 (21 H), s. 3-4.