DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Luba, Iwona: Malarstwo monumentalne II Rzeczypospolitej: =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0520
510
IWONA LUBA
27. Fcńc/ńn ózczęsąy Fowurs'Af /j/rz/oztzz &z/z Fawu/cn/,
ZzzzzzełFró/ew^łzzzćz H2zwe/zz w F/Yz/rowz'e, 7926.
Fot. ćzrcAzwzz/zzzz
W dniu 16 czerwca 1936 r. na Wawelu odbyło się posiedzenie kolejnego Sądu Konkur-
sowego, tym razem wybierającego dekoracje Sali Kawalerii - plafon i witraże. Jury przy-
znało trzy nagrody. Pierwszą otrzymali Kowarski i Sokołowski (ił. 27), drugą-Eugeniusz
Geppert, trzecią-podzieloną, otrzymały za swoje projekty dwa zespoły: Zbigniew Pro-
naszko i Józef Polkowski oraz Czesław Rzepiński i Stefan Zbigniewicz^.
U schyłku istnienia II Rzeczypospolitej podjęto próbę instytucjonalnego wykorzysta-
nia potencjału przekazu ideologicznych treści tkwiącego w malarstwie monumentalnym.
Instytucje usiłowały także stworzyć sprzyjające warunki dla rozwoju tej dziedziny sztuki.
W Instytucie Propagandy Sztuki za prezesury Bohdana Pniewskiego powołano do życia
w 1938 r. Komisję Programową (niekiedy funkcjonującą w dokumentach IPS jako Wy-
dział Programowy) z Michałem Walickim na czele. W komisji działał specjalny zespół zaj-
mujący się malarstwem, w składzie: Michał Bylina, Jan Cybis, Krzysztof Tomorowicz,
Wacław Wąsowicz oraz Jan Zamoyski. Jednym z jej priorytetowych zadań stało się utwo-
rzenie Sekcji Sztuki Monumentalnej. O konieczności współpracy architektów, malarzy
^ G/oy 1937, nr 7-12, s. 94; „Wynik konkursu na rozwiązanie dekoracyjne Sali Jazdy na Wawelu", Gzo-y
1936, nr 165 (17 VI), s. 9.
IWONA LUBA
27. Fcńc/ńn ózczęsąy Fowurs'Af /j/rz/oztzz &z/z Fawu/cn/,
ZzzzzzełFró/ew^łzzzćz H2zwe/zz w F/Yz/rowz'e, 7926.
Fot. ćzrcAzwzz/zzzz
W dniu 16 czerwca 1936 r. na Wawelu odbyło się posiedzenie kolejnego Sądu Konkur-
sowego, tym razem wybierającego dekoracje Sali Kawalerii - plafon i witraże. Jury przy-
znało trzy nagrody. Pierwszą otrzymali Kowarski i Sokołowski (ił. 27), drugą-Eugeniusz
Geppert, trzecią-podzieloną, otrzymały za swoje projekty dwa zespoły: Zbigniew Pro-
naszko i Józef Polkowski oraz Czesław Rzepiński i Stefan Zbigniewicz^.
U schyłku istnienia II Rzeczypospolitej podjęto próbę instytucjonalnego wykorzysta-
nia potencjału przekazu ideologicznych treści tkwiącego w malarstwie monumentalnym.
Instytucje usiłowały także stworzyć sprzyjające warunki dla rozwoju tej dziedziny sztuki.
W Instytucie Propagandy Sztuki za prezesury Bohdana Pniewskiego powołano do życia
w 1938 r. Komisję Programową (niekiedy funkcjonującą w dokumentach IPS jako Wy-
dział Programowy) z Michałem Walickim na czele. W komisji działał specjalny zespół zaj-
mujący się malarstwem, w składzie: Michał Bylina, Jan Cybis, Krzysztof Tomorowicz,
Wacław Wąsowicz oraz Jan Zamoyski. Jednym z jej priorytetowych zadań stało się utwo-
rzenie Sekcji Sztuki Monumentalnej. O konieczności współpracy architektów, malarzy
^ G/oy 1937, nr 7-12, s. 94; „Wynik konkursu na rozwiązanie dekoracyjne Sali Jazdy na Wawelu", Gzo-y
1936, nr 165 (17 VI), s. 9.