Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (71.2009)

^71/77,5 7AE7D7/I COME^, CZYLI O ROTUNDZIE W ŁAZIENKACH KRÓLEWSKICH

89


7. Jńn CA?yWi<3?i Łazienka ujazdowska,
przekrój groty, / 776, rysunek zugmio/iy, <7o wo/ky
wzńior^cA GńńineAr Tćpcń? ^7/łk Tok Jaworski,
Ti cg. /iiWy-Łii óżiuk/ P4/V w ffhr.s'zc/H-/g

Sali Okrągłej szczęśliwie nie uległo zniszczeniu w czasie działań wojennych, jednak obec-
nie różni się ono od projektu pierwotnego. Brak w nim choćby cnót (eksponowanych na
wystawie konserwatorskiej w Pałacu) oraz znajdującego się pośrodku posadzki przedsta-
wienia głowy Meduzy^.
Według dotychczasowych interpretacji Rotunda to panteon władców najbardziej zasłu-
żonych dla Rzeczpospolitej i podziwianych przez Stanisława Augusta. Trzej imperatorzy
rzymscy to „dobrzy cesarze", którzy, wraz z polskimi władcami, są światu postawieni „na
wzór". U źródeł programu ikonograficznego miała leżeć popularna w okresie oświecone-
go absolutyzmu idea „mądrych rządów monarchistycznych". Personifikacje Bacciarelle-
go utożsamiają cnoty królewskie, którymi odznaczali się wybitni polscy monarchowie, a
które badacze rozpoznawali jako: Męstwo, Siłę, Odwagę, Mądrość, Roztropność, Litość,
s. 99-106; Katarzyna MIKOCRA-RACHUBOWA, „Staggi Giovachino" s.v., [w:] PoAki Równik..., t. 41, s. 462-463,
464-465; ead., „Włoscy...", s. 51-76.
AGAD, drc/nwMTTi k& Józe/a Poniatowskiego, 164, 7nweniarz Dokr Jego Kroiewskiey Mości Dziedzicznych Łazienki
zwanych z diiynencyami pręg Rdrszawie syinowanych na Gruncie 7795 Pokn w tkrzesnin spisany, k. 16; AGAD,
Archiwum ks. Łóze/a Poniatowskiego, 166, Opisanie Pezydencyi Łazienek, [po 1795], k. 7.