DOI Heft:
Nr. 1/2
DOI Artikel:Rewski, Zbigniew: Rysunki architektoniczne z Polski w Mediolanie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37710#0154
142
Z. Rewski
(5)
szość z nich, jak np. Andrzej Morsztyn, posiadali w Warszawie i poza nią
własne pałace"). Zdaje się, że sam rysunek daje wskazówkę co do osoby
właściciela tego pałacu, lub zamawiającego rysunek, oto zakończenie hełmu
wieży zdobią 4 głowy wołów z kółkami w nozdrzach. Heraldyczne ujęcie
tych głów zdaje się nie budzić wątpliwości, iż przedstawiają herb Wienia-
wę. Do możniejszych rodów, pieczętujących się w drugiej połowie XVII
wieku Wieniawą, należeli Leszczyńscy. Zajrzenie do poczciwego, starsze-
go wydania Encyklopedii Orgelbranda wystarcza, by znaleźć w XVII
wieku aż dwóch Leszczyńskich podskarbich wielkich koronnych, Bogusła-
wa zmarłego 1660 i Rafała zmarłego 1703 r. Tutaj wchodziłby w grę ra-
czej ten drugi, współczesny Sobieskiemu. Leszczyńscy posiadali w War-
szawie pałac na Lesznie, który ulegał licznym przebudowom i zniszczeniom,
toteż odnaleziony rysunek może dać ewentualnie pewne pojęcie o jego
pierwotnym wyglądzie i o kontaktach ojca króla St. Leszczyńskiego z ar-
tystą włoskim.
Do tego samego typu wież o dość fantastycznych, twardo rysowanych
hełmach późnobarokowych należy rysunek narożnej wieży zamku wawel-
skiego, położonej koło Kurzej Stopy (ryc. 72).
Do tejże samej serii rysunków pod względem kaligrafii napisów na-
leży i projekt nagrobka dla biskupa Jerzego Tyszkiewicza (zm. 1656). Jest
to bodaj najbardziej artystyczny a zarazem pokrewny, szczególniej w de-
talach do rysunku (ryc. 73) fasady katedry rysunek wśród omawianych.
Nagrobek został wykonany zgodnie z rysunkiem i był zachowany w kate-
drze wileńskiej, według informacji Dyr. Stanisława Lorentza. Rzut przy-
ziemia pałacyku typowego dla XVII w. w Polsce (ryc. 74) prócz słowa
4) W Hauptstaatsarehiy w Dreźnie był saski pomiar z r. 1713 pałacu Morsztyna,
naówczas już Bielińskich, tkwiącego później w głównym korpusie rozbudowanego
przez Augusta II pałacu Saskiego.
Z. Rewski
(5)
szość z nich, jak np. Andrzej Morsztyn, posiadali w Warszawie i poza nią
własne pałace"). Zdaje się, że sam rysunek daje wskazówkę co do osoby
właściciela tego pałacu, lub zamawiającego rysunek, oto zakończenie hełmu
wieży zdobią 4 głowy wołów z kółkami w nozdrzach. Heraldyczne ujęcie
tych głów zdaje się nie budzić wątpliwości, iż przedstawiają herb Wienia-
wę. Do możniejszych rodów, pieczętujących się w drugiej połowie XVII
wieku Wieniawą, należeli Leszczyńscy. Zajrzenie do poczciwego, starsze-
go wydania Encyklopedii Orgelbranda wystarcza, by znaleźć w XVII
wieku aż dwóch Leszczyńskich podskarbich wielkich koronnych, Bogusła-
wa zmarłego 1660 i Rafała zmarłego 1703 r. Tutaj wchodziłby w grę ra-
czej ten drugi, współczesny Sobieskiemu. Leszczyńscy posiadali w War-
szawie pałac na Lesznie, który ulegał licznym przebudowom i zniszczeniom,
toteż odnaleziony rysunek może dać ewentualnie pewne pojęcie o jego
pierwotnym wyglądzie i o kontaktach ojca króla St. Leszczyńskiego z ar-
tystą włoskim.
Do tego samego typu wież o dość fantastycznych, twardo rysowanych
hełmach późnobarokowych należy rysunek narożnej wieży zamku wawel-
skiego, położonej koło Kurzej Stopy (ryc. 72).
Do tejże samej serii rysunków pod względem kaligrafii napisów na-
leży i projekt nagrobka dla biskupa Jerzego Tyszkiewicza (zm. 1656). Jest
to bodaj najbardziej artystyczny a zarazem pokrewny, szczególniej w de-
talach do rysunku (ryc. 73) fasady katedry rysunek wśród omawianych.
Nagrobek został wykonany zgodnie z rysunkiem i był zachowany w kate-
drze wileńskiej, według informacji Dyr. Stanisława Lorentza. Rzut przy-
ziemia pałacyku typowego dla XVII w. w Polsce (ryc. 74) prócz słowa
4) W Hauptstaatsarehiy w Dreźnie był saski pomiar z r. 1713 pałacu Morsztyna,
naówczas już Bielińskich, tkwiącego później w głównym korpusie rozbudowanego
przez Augusta II pałacu Saskiego.