DOI Heft:
Nr. 6
DOI Artikel:Stuers, Victor E. L. Ridder de: Ontvreemding van kunstvoorwerpen
DOI Artikel:Stuers, Victor E. L. Ridder de: Die vervloekte loodgieters!
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17414#0224
218
van het gildezilver nog melding gemaakt, waardoor blijkt, dat het bij de
opvolgende boekhouders bewaard werd.
»N. de Voogd was boekhouder 1803—05, 1807—2 Febr. 1809. com-
missaris in 1810, en overleed tusschen Nov. 1810 en 1 Februari 1811,
toen zijn vleeschstal werd getransporteerd aan K. Kruvmel."
Red.
Die vervloekte loodgieters !
Ik kies met opzet een kras klinkenden titel, in de hoop dat mijn
artikel zal inslaan.
Den isten October 1.1. is in de spits van den toren der kathedraal
van St. Jan te 's-Hertogenbosch een begin van brand ontstaan, waardoor
niet alleen die toren, maar ook de wereldberoemde kathedraal gevaar
hebben geloopen, verwoest te worden.
De oorzaak is wederom dezelfde, die reeds zoovele monumenten
heeft vernield: de onvoorzichtigheid van een loodgieter en tevens de
nalatigheid van de personen met het toezicht en het beheer van het
gebouw belast.
De brand is ontstaan in een der houten pilasters van de klokkengalerij,
welke pilasters met lood bekleed zijn; dit lood was hier en daar open-
gescheurd en moest dichtgesoldeerd worden. Dit werk werd opgedragen aan
M. Kronenberg, knecht van den loodgieter Nou wens, die zonder eenig
toezicht, geheel alleen het soldeerwerk met behulp van een naphtalamp
uitvoerde. Wat gebeuren moest, gebeurde. De houten pilaster, die hier en
daar vermolmd was, begon onder het lood vuur te vatten en weldra
sloegen de vlammen er uit. Gelukkig was er in den toren, op een lagere
verdieping, een met water gevulde vergaarbak en konden eenige op straat
en bij de kathedraal werkzame menschen de vlam nog tijdig blusschen.
Ware dit niet gelukt, dan zou niet alleen de torenspits afgebrand zijn,
maar zou deze op het dak der kathedraal vallende, ook deze aan de
vlammen hebben prijsgegeven !
Hieruit is het volgende te leeren : het werken met vuur op daken en
in zolderingen vooral van oude gebouwen (waar het hout bijzonder droog
pleegt te zijn), is hoogst gevaarlijk. Als regel behoort men het streng te
verbieden en dient men voor te schrijven, dat soldeerwerken moeten
uitgevoerd worden met behulp van ijzeren bouten, welke in een op straat
staanden vuurhaard worden gloeiend gemaakt. Alleen wanneer het werk
zoo hoog gelegen is, dat de bouten niet gloeiend naar boven te krijgen
zijn, mag een vuurhaard naar boven gebracht worden, doch dan dient dit
toestel zoo geconstrueerd te zijn, dat daaruit slechts een minimum van
gevaar te vreezen zij. Zulk een toestel is bij 's Rijks xMuseum te Amsterdam
in gebruik. Voorts mag op die wijze nooit gewerkt worden dan bij stil
weder en eindelijk moet daarbij een vertrouwd persoon toezicht houden,
moeten een paar emmers water in de onmiddellijke nabijheid gereed staan,
van het gildezilver nog melding gemaakt, waardoor blijkt, dat het bij de
opvolgende boekhouders bewaard werd.
»N. de Voogd was boekhouder 1803—05, 1807—2 Febr. 1809. com-
missaris in 1810, en overleed tusschen Nov. 1810 en 1 Februari 1811,
toen zijn vleeschstal werd getransporteerd aan K. Kruvmel."
Red.
Die vervloekte loodgieters !
Ik kies met opzet een kras klinkenden titel, in de hoop dat mijn
artikel zal inslaan.
Den isten October 1.1. is in de spits van den toren der kathedraal
van St. Jan te 's-Hertogenbosch een begin van brand ontstaan, waardoor
niet alleen die toren, maar ook de wereldberoemde kathedraal gevaar
hebben geloopen, verwoest te worden.
De oorzaak is wederom dezelfde, die reeds zoovele monumenten
heeft vernield: de onvoorzichtigheid van een loodgieter en tevens de
nalatigheid van de personen met het toezicht en het beheer van het
gebouw belast.
De brand is ontstaan in een der houten pilasters van de klokkengalerij,
welke pilasters met lood bekleed zijn; dit lood was hier en daar open-
gescheurd en moest dichtgesoldeerd worden. Dit werk werd opgedragen aan
M. Kronenberg, knecht van den loodgieter Nou wens, die zonder eenig
toezicht, geheel alleen het soldeerwerk met behulp van een naphtalamp
uitvoerde. Wat gebeuren moest, gebeurde. De houten pilaster, die hier en
daar vermolmd was, begon onder het lood vuur te vatten en weldra
sloegen de vlammen er uit. Gelukkig was er in den toren, op een lagere
verdieping, een met water gevulde vergaarbak en konden eenige op straat
en bij de kathedraal werkzame menschen de vlam nog tijdig blusschen.
Ware dit niet gelukt, dan zou niet alleen de torenspits afgebrand zijn,
maar zou deze op het dak der kathedraal vallende, ook deze aan de
vlammen hebben prijsgegeven !
Hieruit is het volgende te leeren : het werken met vuur op daken en
in zolderingen vooral van oude gebouwen (waar het hout bijzonder droog
pleegt te zijn), is hoogst gevaarlijk. Als regel behoort men het streng te
verbieden en dient men voor te schrijven, dat soldeerwerken moeten
uitgevoerd worden met behulp van ijzeren bouten, welke in een op straat
staanden vuurhaard worden gloeiend gemaakt. Alleen wanneer het werk
zoo hoog gelegen is, dat de bouten niet gloeiend naar boven te krijgen
zijn, mag een vuurhaard naar boven gebracht worden, doch dan dient dit
toestel zoo geconstrueerd te zijn, dat daaruit slechts een minimum van
gevaar te vreezen zij. Zulk een toestel is bij 's Rijks xMuseum te Amsterdam
in gebruik. Voorts mag op die wijze nooit gewerkt worden dan bij stil
weder en eindelijk moet daarbij een vertrouwd persoon toezicht houden,
moeten een paar emmers water in de onmiddellijke nabijheid gereed staan,