Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Hirsch, Theodor [Editor]; Töppen, Max [Editor]; Strehlke, Ernst Gottfried Wilhelm [Editor]
Scriptores rerum Prussicarum: die Geschichtsquellen der preussischen Vorzeit bis zum Untergange der Ordensherrschaft (1. Band) — Leipzig: Verlag von S. Hirzel, 1861

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.54721#0089

DWork-Logo
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
CRONICA TERRE PRUSSIE. 'PARS III.

71

De obsidione castri Sardewicz et occisione nongentorum Pomeranorum. 37
Cum autem hec ad aures dicti ducis devenirenta, ultra modum perturbatus
fuit, et totum conatum suum in virus vindicte convertens, convocavit omnes
neophitos apostatas terre Prussie et dictum castrum Sardewicz obsedit, et cum
instrumentis bellicis, sagittis et aliis modis, quibus potuit, quinque septimanis1
fortissime impugnavit, quibus fratres et alii obsessi viriliter restiterunt. Sed
quia idem dux omni dolo plenus fuit, semper dolose egit. Ut tandem iniquitas
ejus dei odium inveniret, assumpsit majorem partem exercitus sui, relicta in
obsidione parte altera, secrete noctis tempore transiit glaciem Wisele et terram 1243
Colmensem multipliciter depredavit. Cui frater Theodericus marscalcus cum
paucis occurrit, confidens de dei misericordia, cui facile est concludere in pau-
cis, aut in multis, et inito certamine percussit eos plaga non modica. Occidit
enim nongentos viros, aliis in fugam conversis, et preter alia spolia, que multa
fuerunt, cccc equos hostium conservavit. Dux autem confusus cum paucis re-
diit ad aliam partem exercitus sui, quam reliquerat in obsidione, tarn occulte,
quod obsessi in Castro non poterant considerare, quodb actum fuerat in conflictu.
Unde miserunt quendam fratrem ad marscalcum, qui experiri posset de eventu
hujusmodi*5 * * * * * veritatem, qui marscalcus ipsum instructum remisitd, precipiens,
ut quando ipse cum clicto exercitu Swantepolci inciperet bellum, ipsi de Castro
descenderent et juvarent, addens, ete castrum possideat postea, qui hicf victo-
riam obtinebit. Marscalcus itaque dum exercitum ducis vellet invadere iterum
in prelio, Swantepolcus ex prima strage habens certa indicia et signa evidencia
deumg sibi terribiliter offensum, et divine protectionis clipeum a se recessisse
non dubitans, meticulosus factus fuit, et adeo emarcuit cor ejus, quod ipse cum
multis paucos non audebat aliqualiter expectare, sed in fugam conversus cum
suis turpiter recedebat. Marscalcus hoc videns paulatim cum suis11 processit et
hostium tentoria conbussit. Timens dicti ducis fraudulentam maliciam, tamque
dolose vulpis astuciam, que sepe fallit ingenium venatoris, non audebat sequi
fugientes, sed per totam diem conservavit exercitum suum adunatum, firmans
rupturas castri per impugnaciones factas. Tandem in vespere, relictis ibi plu-
ribus armigeris, recessit2.

De tradicione castri Nakel, et depredacione terre Pomeranie. 33
Legatus sedis apostolice3 *, qui continuis curis et sollicitudinibus urgebatur

Cap. 37. a) devenerunt B. b) quid B. c) h. e. B. d) r. i. B. e) et B. K. T. ut H. f) hie
qui B. g) dominum B. h) turpiter bis suis fehlt H.
1) Wenn Swantopolk auch nur wenige Wochen nach dem Verlust von Sartowitz die Be-
lagerung begann, so erfolgte, diese 5 Wochen hinzugerechnet, der Einfall in das Culmerland
frühstens Ende Januar oder im Februar 1 243.
2) lieber die c. 37 erzählten Begebenheiten hat Chron. Oliv, nur eine kurze Andeutung.
Willkührliche Erweiterungen derselben (zum Jahre 1245!) bei Grunau VIII, 3, §. 3. Vgl. L.
David 3, 60—64 und Voigt 3, 440 — 442.
3) Dusburg kann hier keinen andern Legaten meinen als Wilhelm von Modena. Wil-
helm hat ohne Zweifel seiner Zeit darauf hingearbeitet, ein gutes Verhältniss zwischen dem
Orden und den polnischen Fürsten zu begründen, aber Dusburg scheint nur den einmal
c. 33 begangenen Irrthum fortzuspinnen, wenn er Wilhelm im Jahre 1 24 3 in Preussen sein
lässt. Voigt nimmt Dusburg zu Gefallen an, dass Wilhelm Preussen erst im Frühling 1243
verlassen habe und dass er in der zweiten Hälfte des Jahres zurückgekommen sei, Bd. 2,
S. 450 f. Allein das erstere ist bei dem Mangel jeder urkundlichen Spur kaum glaublich, das
letztere unwahrscheinlich, da, während sein Aufenthalt in Italien zwischen dem 25. Juni
und 2. September urkundlich feststeht (Dreger n. 158, Pertz, Monum. IV, 343), die Bullen
 
Annotationen