Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Hirsch, Theodor [Editor]; Töppen, Max [Editor]; Strehlke, Ernst Gottfried Wilhelm [Editor]
Scriptores rerum Prussicarum: die Geschichtsquellen der preussischen Vorzeit bis zum Untergange der Ordensherrschaft (1. Band) — Leipzig: Verlag von S. Hirzel, 1861

DOI Page / Citation link: 
https://doi.org/10.11588/diglit.54721#0753

DWork-Logo
Overview
loading ...
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
DIE SCHRIFTTAFELN VON OLIVA. BEILAGE I. II.

735

and [)y f>aer licgaÖ f)a deadan men swa
lange, and ne fuliaci, paet hy wyrcaö
pone cyle hine on : and , f)eah man asette
twegen faetels full ealaft, oftfte waeteres,
hy gedoft f)aet of)er biÖ oferfroren, sam
hit sy sumor, sam winter.

unter den Esten eine Kunst, dass sie ver-
stehen Kälte hervorzubringen, und des-
halb liegen dort die todten Leute so lange
und verwesen nicht, da sie eine solche
Kühlung an ihnen bewirken. Und wenn
man zwei Gefässe voll Bier oder Wasser
hinsetzt, so bewirken sie, dass jedes über-
friert, es sei im Sommer oder Winter.

Beilage II.
Aus Scandinavischen Chroniken.

1. Aus Saxo Grammaticus.

Saxo Grammaticus, ein Seeländer, schrieb auf den Wunsch des Bischofs Absalon
von Roskild, an dessen Hofe er als Schreiber lebte, die erste einheimische Geschichte
der Dänen. Er starb 12 04. Seine historia Danica, zuletzt von Müller und Velschow

(Hafniae 1 839—58) herausgegeben, bewahrt noch in starkem Grade den sagenhaften
Charakter der mündlichen Traditionen und historischen Lieder, die ihr grossentheils

zur Quelle dienten.
At Regnerus [der Dänenkönig Regnar Lodbrok] , caeteris prompta sibi deditione Lib. . ix. (m.
substratis, quum quinquennem propemodum piraticam explevisset, Biarmos nuperu’V’p‘45
devictos invalida subiectionis fide palam Imperium detrectantes invenit. Qui quum
adventum ejus compertum haberent, carminibus aggressi coelum, solicitatas nubes ad

summam usque nimborum violentiam impulerunt. Quae res Danos aliquamdiu naviga-
tione prohibitos alimentorum facultate defecit. Eosdem quoque, subito remissa tem-
pestate, aestuosissimi fervoris flagrantia torruit. Nec ea quidem pestis concitati frigoris
magnitudine tolerabilior extitit. Itaque anceps geminae intemperantiae malum vicissim

affecta corpora immoderata utriusque Status accessione corrupit; caeterum laxi ventris
profluvium complurimos exanimavit. Ita Danorum plerique, dubia coeli qualitate con-
clusi, passim oborta corporum pestilentia decesserunt. Cumque se Regnerus adulterina
magis quam vera aeris vi praepeditum animadverteret, utcunque navigatione producta
in Curorum Semborumque regionem accessit; qui majestatem ejus perinde atque ho-
noratissimi victoris amplitudinem impensius venerati sunt. Quo beneficio rex magis
adversus Bjarmorum insolentiam efferatus, spretae majestatis suae vindictam inopinato
petivit assultu. Quorum ignoti nominis rex subitanea hostium irruptione perculsus,
simulque conserendae cum ipsis manus fiducia vacuus, Matullum, Finmarchiae ducem,
perfugio petiit.
Haraldum [Harald Blauzahn, König der Dänen 935—985] . . . duos ex Gyritha
filios sustulisse memoriae proditum est. Quorum maior Haquinus excellentissimae in-
dolis habitu ac felicissimis naturae incrementis fratris Svenonis fulgorem suppresserat.
Idem Sembos aggressus, cum militum animos periculosi belli respectu aliquando in-
fractiores animadverteret, quo melius fluctuantibus fugae spem demeret, ignem sub-
ductae classi subjecit eoque necessitatis duramento imbecillitatis ignaviam repulit. Effecit
enim, ut navigiorum facultate defecti, reditum victoria struendum animadverterent.
Itaque quo aequiore animo seipsum classe spoliavit, eo tutiore hosti spolia detraxit.
Miserta est tune profecto fortuna Danici ducis, a navigiorum jactura nautarum prae-
sidia mutuantis, cum summam classis inopiam opem victoriae cerneret. Igitur ut pru-
denti, ita periculoso consilio salutarem ministravit eventum. Potiti enim Sembia Dani,
necatis maribus, foeminas sibi nubere coegerunt, rescissaque domesticorum matrimo-
niorum fide, externis avidius inhaerentes suam cum hoste fortunam coinmuni nuptia-
rum vinculo partiti sunt. Nec immerito Sembi sanguinis sui contextum a Danicae gen-
tis familia numerant. Adeo enim captivarum amor victorum animos cepit, ut, omissa
redeundi cupiditate, barbariem pro patria colerent, alienis quam suis coniugiis pro-
piores.
 
Annotationen