72
Petri de dusburg
circa fidei negocium, ut proficeret, et inimicus fidei dux Pomeranie“ deficeret,
videns, quod bellum inciperet aliqualiter prosperari in manu fratum, vocatis ad
se de Polonia duce6 Casimire1 et duce de Calis2 et fratribus, consuluit eis, ut
cum exercitu procederent contra Swantepolcum. Qui mandatis ejus parentes,
secesserunt cum magno exercitu versus castrum ipsius Nakel, figentes ibi ten-
toria sua, et castris ibi secundum militarem disciplinam collocatis, et erectis ibi
machinis et instrumentis aliis bellicis, et preparatis omnibus, que ad impugna-
cionem urbium necessaria sunt, castrenses perterriti, sub hiis condicionibus, ut
salvis rebus et personis possent exire, castrum fratribus tradiderunt3. Qui lo-
cantes in eo fratres et armigeros pro custodia, cum alia parte exercitus intrave-
runt terram Pomeranie attingentes a fine usque ad finem fortiter, sed non sua-
viter omnia disponentes, imo quicquid igne consumi potuit, combusserunt, oc-
cisis plurimis et mulieribus captis et parvulis cum preda maxima redierunt4.
39 De reformacione pacis inter Swantepolcum et fratres.
Hiis itaque sic dispositis et a deo misericorditer ordinatis, Swantepolco
duci, qui pridie tarn dure cervicis fuit et obstinatus in perfidia, quod nec prece
nec precio nec minis flecti potuit, quod vellet redire ad sancte matris eccle-
sie gremium, modo hec vexacio deditc intellectum, et videns, quod fratribus a
modo non posset resistere, venit ad legatum5 et fratres, et humiliatus coram eis
recognovi.t se perperam egisse contra fidem et fideles, supplieans, ut sui mise-
rerentur, et cum eo agerent graciose, exhibens se et sua fratribus in emendam.
Legatus hiis auditis diversos habuit tractatus cum fratribus super hac re, di-
cens, quod difficile esset eid credere, qui sepee pacis federa rupit. Ex adverso
consideravit, quod petenti veniam sinus misericordie non est precludendus, ex
bis eligens, quod melius novit, scilicet pacem, quia nonnisi in tempore pacis
colitur autor pacis. Ende de consilio fratrum recepit ipsum ad graciam ecclesie
sub hiis pactisf. Swantepolcus, ut firma esset inter eum et fratres composicio,
castrum suum Sardewicz dedit fratribus in pignus et filium suum primogenitum
Mestowinum, Wimarums Burgravium et Woyac ducem exercitus sui6 in obsi-
des, juravitque ad sancta dei evangelia per eum corporaliter tacta, quod debe-
ret fratres juvare contra infideles, quociens necessitas hoc exposceret, et quod
non deberet a modo contra fidem et fideles tarn detestabilia facta, qualia prius
fecerat, attemptare, et dedit literas suas fratribus sigillo suo sigillatas in testi-
Cap. 38. a) dux Pom. f. i. B. b) duce de P. B. Cap. 39. c) dedit fehlt K. d) ei esset K. e) quia
se K. f) die Worte unde . . pactis fehlen K. I. H. g) Winarum K.
vom 15. und 21. Juli 1244 (Act. Bor. 2, 615, 619), besonders die Worte in der letztem : quem
tantis desideriis affectatis, eine längere Abwesenheit desselben von Preussen nothwendig
voraussetzen, auch Wilhelm in jenen höchst kritischen Zeiten am päbstlichen Hofe schwer-
lich zu entbehren war. Historiogr. S. 283, Watterich S. 146 f. 215 f.
1) Vertrag des Ordens mit Herzog Casimir von Cujavien vom 29. August 1243. Anh. zu
L. David 3, N. 3. — Wohl erst während des zweiten Krieges geschlossen.
2) Vertrag des Ordens mit Przemislaus und Boleslaus, den Herzögen von Grosspolen
vom 22. März 1243, Cod. Pruss. 1, n. 55.
3) Die Eroberung von Nakel durch den Orden und die Herzöge im Jahre 1243 erwähnt
auch Boguph. p. 61, der Archidiac. Gnesnens. p. 92, bei dem nur Nakel statt Naticum zu le-
§en ist, und das Chron. Oliv.
4) Auch Oliva wurde damals verheert (1243). Chron. Oliv.
5) Die Einwirkung des Legaten ist nach dem Obigen sehr zweifelhaft, wiewohl auch
Chron. Oliv, sagt: mediante domino legato.
6) Gneomirus palatinus Gedanensis wird um 1215 und 1 235 erwähnt, K. H. et M. cod.
Pom. n. 1 03, 225. Einen Woiach thesaurarius führt Voigt 2, 455 aus einer Urkunde an.
Petri de dusburg
circa fidei negocium, ut proficeret, et inimicus fidei dux Pomeranie“ deficeret,
videns, quod bellum inciperet aliqualiter prosperari in manu fratum, vocatis ad
se de Polonia duce6 Casimire1 et duce de Calis2 et fratribus, consuluit eis, ut
cum exercitu procederent contra Swantepolcum. Qui mandatis ejus parentes,
secesserunt cum magno exercitu versus castrum ipsius Nakel, figentes ibi ten-
toria sua, et castris ibi secundum militarem disciplinam collocatis, et erectis ibi
machinis et instrumentis aliis bellicis, et preparatis omnibus, que ad impugna-
cionem urbium necessaria sunt, castrenses perterriti, sub hiis condicionibus, ut
salvis rebus et personis possent exire, castrum fratribus tradiderunt3. Qui lo-
cantes in eo fratres et armigeros pro custodia, cum alia parte exercitus intrave-
runt terram Pomeranie attingentes a fine usque ad finem fortiter, sed non sua-
viter omnia disponentes, imo quicquid igne consumi potuit, combusserunt, oc-
cisis plurimis et mulieribus captis et parvulis cum preda maxima redierunt4.
39 De reformacione pacis inter Swantepolcum et fratres.
Hiis itaque sic dispositis et a deo misericorditer ordinatis, Swantepolco
duci, qui pridie tarn dure cervicis fuit et obstinatus in perfidia, quod nec prece
nec precio nec minis flecti potuit, quod vellet redire ad sancte matris eccle-
sie gremium, modo hec vexacio deditc intellectum, et videns, quod fratribus a
modo non posset resistere, venit ad legatum5 et fratres, et humiliatus coram eis
recognovi.t se perperam egisse contra fidem et fideles, supplieans, ut sui mise-
rerentur, et cum eo agerent graciose, exhibens se et sua fratribus in emendam.
Legatus hiis auditis diversos habuit tractatus cum fratribus super hac re, di-
cens, quod difficile esset eid credere, qui sepee pacis federa rupit. Ex adverso
consideravit, quod petenti veniam sinus misericordie non est precludendus, ex
bis eligens, quod melius novit, scilicet pacem, quia nonnisi in tempore pacis
colitur autor pacis. Ende de consilio fratrum recepit ipsum ad graciam ecclesie
sub hiis pactisf. Swantepolcus, ut firma esset inter eum et fratres composicio,
castrum suum Sardewicz dedit fratribus in pignus et filium suum primogenitum
Mestowinum, Wimarums Burgravium et Woyac ducem exercitus sui6 in obsi-
des, juravitque ad sancta dei evangelia per eum corporaliter tacta, quod debe-
ret fratres juvare contra infideles, quociens necessitas hoc exposceret, et quod
non deberet a modo contra fidem et fideles tarn detestabilia facta, qualia prius
fecerat, attemptare, et dedit literas suas fratribus sigillo suo sigillatas in testi-
Cap. 38. a) dux Pom. f. i. B. b) duce de P. B. Cap. 39. c) dedit fehlt K. d) ei esset K. e) quia
se K. f) die Worte unde . . pactis fehlen K. I. H. g) Winarum K.
vom 15. und 21. Juli 1244 (Act. Bor. 2, 615, 619), besonders die Worte in der letztem : quem
tantis desideriis affectatis, eine längere Abwesenheit desselben von Preussen nothwendig
voraussetzen, auch Wilhelm in jenen höchst kritischen Zeiten am päbstlichen Hofe schwer-
lich zu entbehren war. Historiogr. S. 283, Watterich S. 146 f. 215 f.
1) Vertrag des Ordens mit Herzog Casimir von Cujavien vom 29. August 1243. Anh. zu
L. David 3, N. 3. — Wohl erst während des zweiten Krieges geschlossen.
2) Vertrag des Ordens mit Przemislaus und Boleslaus, den Herzögen von Grosspolen
vom 22. März 1243, Cod. Pruss. 1, n. 55.
3) Die Eroberung von Nakel durch den Orden und die Herzöge im Jahre 1243 erwähnt
auch Boguph. p. 61, der Archidiac. Gnesnens. p. 92, bei dem nur Nakel statt Naticum zu le-
§en ist, und das Chron. Oliv.
4) Auch Oliva wurde damals verheert (1243). Chron. Oliv.
5) Die Einwirkung des Legaten ist nach dem Obigen sehr zweifelhaft, wiewohl auch
Chron. Oliv, sagt: mediante domino legato.
6) Gneomirus palatinus Gedanensis wird um 1215 und 1 235 erwähnt, K. H. et M. cod.
Pom. n. 1 03, 225. Einen Woiach thesaurarius führt Voigt 2, 455 aus einer Urkunde an.