Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (61.1999)

510

ANDRZEJ LASKOWSKI

Międzynarodowa konferencja „Julian Zachariewicz
i znaczenie jego działalności w przededniu XXI stulecia”
Lwów, Politechnika Lwowska, 1 grudnia 1998 roku

Utwór architektoniczny musi przeto odpowiadać wymaganiom przez
potrzebę dyktowanym; ma zadosyć uczynić wyższym poglądom, tak zwa-
nym estetycznym; a w uwzględnieniu materiału, z którego się składa, ma
jeszcze służyć jako wyraz idei ducha ludzkiego i odpowiadać tegocze-
snemu pojęciu piękna.
(Słowa Juliana Zachariewicza służące jako motto konferencji)

Dnia 1 grudnia 1998 roku w gmachu głów-
nym Politechniki Lwowskiej odbyła się
międzynarodowa konferencja pt. Jułian
Zachariewicz i znaczenie jego działalności
w przededniu XXI stulecia. Obok gospodarzy,
współorganizatorami konferencji były: Ukraińsko-
Austriackie Biuro Współpracy w Dziedzinie Na-
uki, Oświaty i Kultury oraz Instytut Teorii
Budownictwa i Architektury w Wiedniu. Spotkanie
zostało zorganizowane w stuletnią rocznicę śmier-
ci Juliana Zachariewicza.
Po uroczystym powitaniu uczestników konferen-
cji przez przedstawicieli władz miasta, Politechniki
Lwowskiej, Uniwersytetu Technicznego w Wiedniu
oraz Ukraińskiego Towarzystwa Urbanistów za-
prezentowano około 30 (!) krótkich wystąpień zgru-
powanych w pięciu blokach.
Na wstępie życie i twórczość Juliana Zacharie-
wicza scharakteryzował obecny dziekan Wydziału
Architektury Politechniki Lwowskiej prof. Bohdan
Czerkies, a następnie prof. Andriej Rudnicki podjął
próbę ustosunkowania się do postawionej w tytule

konferencji tezy. Z kolei prof. Martin Kubelik
z Wiednia na przykładzie gmachu Politechniki
Lwowskiej zaprezentował dwie kluczowe postawy
determinujące twórczość J. Zachariewicza: histo-
ryczną i patriotyczną, objawiające się korzystaniem
z wzorów wiedeńskich (historyzmu w redakcji wie-
deńskiej) przy równoczesnym nasyceniu ich wątka-
mi lokalnymi (galicyjskimi, lwowskimi).
Zagadnieniu różnorodności i barwności kulturo-
wej Wiednia i Lwowa oraz porównaniu obu tych
miast poświęcone było wystąpienie Elisabeth Hofer
z Wiednia, która przez kilka ostatnich lat przebywa-
ła we Lwowie, dzięki czemu miała sposobność za-
poznania się z życiem kulturalnym i towarzyskim
dawnego i obecnego Lwowa.
Ciekawe z punktu widzenia historii architektury
i badań nad twórczością Juliana Zachariewicza było
wystąpienie Oresta Maciuka, który zwięźle i rzeczo-
wo scharakteryzował archiwalia związane z osobą
tego architekta przechowywane w zbiorach Central-
nego Państwowego Archiwum Historycznego Ukra-
iny we Lwowie1.

1 Warto przy tej okazji odnotować występowanie w zbio-
rach wymienionego archiwum materiałów dotyczących
dwóch realizacji Zachariewicza na terenie dzisiejszej Pol-
ski: budowy kościoła w Zarzeczu oraz restauracji katedry
w Tarnowie. Do lwowskich materiałów dotyczących

katedry nie dotarł autor bogato udokumentowanej mono-
grafii tarnowskiej architektury epoki historyzmu, por.:
S. POTĘPA, Złota era Tarnowa. Architektura i budownic-
two w Tarnowie na przełomie XIX i XX wieku. Tarnów
1998.