Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (71.2009)

Z WIĄZKI JOHANNA BERNHARDA FISCHERA VON ERLACH ZE ŚLĄSKIEM W ŚWIETLE ŹRÓDEŁ

61

2. FFoćfaw,
arcA. J. F. FFcAgr w?? Fr/ucA;
WZ<7oA oAFFzAl /HUr/?7MTOUy('A
wnętrzu, /o6 A7<r//Ańi MAJ/
fĆDĆMFĆFk


Z korespondencji Neuburga z Christianem von Kyau, a także z zestawienia kosztów
budowy kaplicy wynika, że Fischer pośredniczył również w sprowadzaniu do Wrocławia
marmurów (m. in. tyrolskich), potrzebnych do dekoracji jej wnętrza (ił. 2). Według infor-
macji podanej przez Daniela Gomolcke z białych marmurów tyrolskich miały zostać wy-
konane w Wiedniu przez Ferdinanda Maximiliana Brokoffa posągi Mojżesza i Aarona do
ołtarza kaplicy^.
Sam baron został zobowiązany do załatwienia wszelkich formalności w kamerze dwor-
skiej, a następnie do wysłania marmurów na miejsce wskazane przez Fischera. W kontek-
ście tych informacji przestaje dziwić wysokość przekazanej Fischerowi kwoty 22 000
reńskich, zawierająca w sobie również wynagrodzenie architekta, jak pamiętamy ustalone
na poziomie 8104 reńskich. Z pozostałej części tej sumy 22 000 reńskich najprawdopo-
dobniej zostały pokryte koszty zakupu materiałów budowlanych oraz wynagrodzenia ar-
tystów kierowanych przez architekta do Wrocławia^.
Analizując wydatki na budowę Kaplicy Elektorskiej należy zwrócić uwagę na jeszcze
jeden istotny szczegół. Wprawdzie sporządzona przez Christiana von Kyau specyfikacja
wypłat architekta rozpoczyna się od daty 1714, to jednak pod nią nie odnotowano żadnej
kwoty. Być może w tym roku zamówiono u Fischera projekt kaplicy czy nawet zawarto

GOMOLCKE, op. cit., s. 28.
Zob. Aneksy.