Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (71.2009)

PROPAGANDA WIZUALNA POWSZECHNEJ WYSTAWY KRAJOWEJ

545


LI\tO K
KONKYRS TANECZNY


PAŁ.^C DANCłNGOWY
V^E$OEE Mt^STEEZKOPWK ^ ^
, w v H O R
/3 KRÓLOWEJ PAŁACV/9

74. ^F/<3ć7y.s4<3w PogMYłi, Ogólnokrajowy Konkurs Taneczny.
PWK Pałac Dancingowy, 792P, ZuA/u<4 Grą/?czny
EW Z/'óEow.sTi z ,sp., Poz/ZY//?, ó<r//OL7?y PZ/Nzr/MY/,
AfMZCMW PPAć//M W ID/uYOMYC

strojach regionalnych. Podobnych inscenizacji, choć o mniejszej skali, było więcej (ł%zs*e-
/c n<2 Wzzzy?z'ac/z, Zrz ^ró/ćz .Az/zćz, PzćzP or(y PzzczZ^ .s4rć/ż, WoYCzrzYzło por/ PćZC&zwzćYzzzzz).
Organizowano je na specjalnie do tego przystosowanej arenie obliczonej na 4.000 miejsc
siedzących i 11.000 stojących.
Wielkim powodzeniem cieszyła się Palmiamia z ogromnym zbiorem roślinności tropi-
kalnej oraz podświetlona fontanna w parku Wilsona. Największym jednak wabikiem dla
zwiedzających było wesołe miasteczko wzorowane na najlepszych europejskich lunapar-
kach. Studwudziestometrowa kolejka górska, dziewięćdziesięciodwumetrowa zjeżdżal-
nia wodna, diabelskie kolo, elektrodrom na 25 skuterów, auto-kolejka na 15 wózków,
dwudziestometrowy wodospad czy... wioska murzyńska stanowiły najmodniejsze atrak-
cje wystawy, często widziane w Polsce po raz pierwszy. Obok wesołego miasteczka
wzniesiono dużych rozmiarów restaurację z dancingiem według projektu Jerzego Mulle-
ra. Był to największy obiekt gastronomiczny w Polsce (liczący 500 osób personel mógł na
raz obsłużyć 2.500 gości). Budowla centralna nie służąca żadnej wąskiej dyscyplinie obec-
nej na pokazie, skupiała wszystkich żądnych relaksu i rozrywki obywateli. „Swego rodzaju